Ons Yenthe verhaal

maart 13, 2007
 

Oooooh!!! Eindelijk!!!!
De definitieve datum van vertrek!!
Ja hoor, Yenthe, papa en mama komen er bijna aan.
Juichend op mijn stoel en weer eens met tranen in mijn ogen kijk ik met je vader naar het binnengekomen mailtje.
"Goed nieuws voor julie. De reis staat gepland en is inmiddels geboekt!!!!!"
YES!!!!! Het staat nu zwart op wit hoor!
We vertrekken op zaterdag 31 maart met zijn tweetjes en komen met jou terug op 14 april 2007.
We krijgen nog een reisbespreking over het verloop van de reis.
Wat ik begrepen heb, gaan we met vier gezinnen. Dat zullen we dan volgende week wel horen en zien.
We moeten visums regelen en ik geloof dat ik jouw koffer nog maar weer eens moet gaan nakijken. Dit heb ik al een aantal malen gedaan. Maar het moet nodig nog eens gecheckt worden op de inhoud. Warme winterjas, handschoentjes,pyamaatje, kousen….
En ik ga onze koffers ook maar inpakken. Deze staan al weken klaar met ditjes en datjes. Een complete kinderapotheek zit er in en de prachtige kinderwoorden boek die je hebt gekregen . Ja,die moet ook zeker mee. En papa en mama moeten natuurlijk ook nog wat kleren mee. Papa iets minder als mama natuurlijk HAHAHA. Ik ben een beetje aan het ratelen geloof ik. Ben ook zo blij.
OOOOH Yenthe, het definitieve aftellen is begonnen. Nog maar even en dan kan ik echt in je oogjes kijken en je vasthouden en knuffelen en je zeggen dat ik van je houd. Hoe zal dat zijn? Zou je dit wel willen, misschien vind je me wel eng! Oh Oh daar komen de apen en beren weer, zegt je vader. Ga ik nu niet aan denken lieve Yenthe, we gaan nu eventjes een groot feestje vieren.

maart 19, 2007 17:20

nog 17 dagen!

Vandaag heb ik een afspraak voor je gemaakt in het kinderziekenhuis in Utrecht.

Apart gevoel is dat,hoor! Je bent nog niet eens thuis en toch al een heuze eerste afspraak met een dokter. Niet zomaar een dokter hoor. Eentje speciaal voor kinderen.Hij gaat kijken of alles goed gaat met jou.Het zou kunnen dat de je bepaalde inentingen misschien niet hebt gehad en ik denk dat hij ook wel even naar je mond zal gaan kijken.Dat is goed hoor, ik zal je op mijn schoot houden en er voor zorgen dat je niet bang hoeft te zijn. Mama en ook jou papa zijn er bij.

Wat ik iets minder leuk vond, was dat we eerst een prikje moeten halen. Het ziekenhuis wil uitsluiten dat je geen mrsa hebt opgelopen van uit china.Het idee alleen al dat ze een naald in je arm zullen steken vind ik niet zo fijn. Maar dat moet dan maar.

Alles hier in huis staat in het teken van jou, onze kleine Yenthe!!

Alles moet schoon, netjes en opgeruimd.Vandaag heb ik de tegels achter thuis schoongespoten en de tuinmeubels afgespoeld. Teuntjes buitenhok ( ons konijn ), staat er weer strak bij. Hij is vandaag met dit heerlijke lenteweer, weer buiten geweest, maar je vader vond het nog net iets te koud voor Teun om al buiten te slapen, dus hebben we hem weer binnen gehaald. Slaapt hij ‘snachts binnen en gaat hij overdag weer naar buiten. Kan hij even wennen.Ja ja ,die vader van jou!

Ben wel erg benieuwd hoe jij zal reageren op de dieren.Ik zal een foto boekje maken, zodat jij in iedergeval een beetje voorbereid bent. Zou je het leuk vinden of misschien wel eng!?

Voor de rest worden alle troepjes uit de tuin weggedaan , en wordt alles zo neer gezet dat jij vooral veel speelruimte krijgt.Zou je een buitenkind zijn? Zou je van plantjes en bloemetjes houden? Ik ga krijtjes voor je kopen, kun je lekker op de tegels kleuren!

Ook heb ik bloemetjes in de bakken geplant, het moet wel vrolijk zijn als jij thuis komt.Allemaal mooie vrolijke lente kleurtjes.En bij alles wat ik doe heb ik jou in mijn gedachten.

Ach meisje toch, was het alvast maar zover.Nog 17 nachtjes slapen en we gaan naar je toe. We horen dinsdagavond hoeveel nachtjes slapen het nog is voordat we je dan eindelijk in onze armen mogen sluiten.

We wachten gelaten verder.

maart 21, 2007 12:39

Nog 12 dagen te gaan

Vandaag zijn papa en mama naar Den Haag geweest.

We hebben heel even op chinees grondgebied gestaan.We zijn naar de ambassade van China geweest om onze visum te regelen. Spannend hoor! Vanaf het moment dat we het grote hek doorliepen, waren we eigenlijk een beetje in het grote land waar jij geboren bent en op dit moment nog woont.

Over de (waarschijnlijk door de jaren heen stukgelopen) rode loper, liep ik met jou vader voor de tweede maal, hand in hand, met toch wel een kriebel in mijn buik naar binnen. De eerste keer dat we hier waren, Lieve Yenthe, was om alle papieren, die we voor jouw officiele thuiskomst moesten verzamelen, te legaliseren. Het moest allemaal een chinese stempel krijgen.

Het was er druk. Allemaal mensen , die ook een visum moesten halen of voor zaken, dingen moesten regelen. Nadat we een nummertje hadden getrokken hebben we zo’n drie kwartier gewacht voordat we aan de beurt waren. Dit viel nog mee, de vorige keer was dit anderhalf uur. Ach lieve Yenthe, we hebben inmiddels geleerd om geduld te hebben en wat het is om te moeten wachten op het allermooiste meisje van de hele wereld.

Toen de paspoorten, het aanvraagformulier en de pasfoto’s waren in geleverd, was het nog een half uurtje wachten en toen hadden we de belangrijke toestemming in onze handen. We mogen nu naar China!!! Weer een mijlpaal en een grote stap dichter bij jou.

Tussen al die wachtende mensen, liep daar een heel mooi klein meisje rond, dicht in de buurt van haar papa en mama. Een heel vrolijk chinees meisje. Ze keek mij aan en ik kreeg een grote lach van oor tot oor. Ze deed haar handje omhoog en ze zwaaide,…. zomaar… heel even, naar mij!

Ik werd er heel gelukkig van. De tranen sprongen mij weer eens in mijn ogen en nadat ik, dit waarschijnlijk op een na mooiste meisje van de hele wereld, mijn breedste lach had teruggegeven, overspoelde mij, heel even een gevoel van heimwee, naar jou, mijn mooie dochter.In mijn dromen heb ik jou al duizend maal in mijn armen gesloten, je handjes vastgehouden en je op je neusje gekust.Jou breedste en mooiste lach gezien en je spelend en danzend rond zien huppelen.

Dit zijn de momenten dat het wachten plagen is. Ja, dat is het! We worden gewoon een beetje geplaagd. Maar dat geeft niet hoor, kleine meid,het komt allemaal goed. Nog 12 dagen en dan stap ik met je vader, in het grote vliegtuig en komen we je halen! Nog maar een paar nachtjes slapen.

maart 23, 2007 16:38

de grote reis

Nog even wachten Yenthe, we komen er bijna aan.

Gisteravond zijn we naar Alphen aan de Rijn geweest. Daar werd papa en mama verteld hoe we naar jou toe zouden gaan.Samen met nog drie andere papa’s en mama’s die ook hun kindje uit China op gaan halen hebben we geluisterd en vragen kunnen stellen over alles wat we nog niet goed begrepen of wisten.Het is een hele reis hoor!

We vliegen zaterdag 31 maart, om 20.55 met een groot vliegtuig vanuit Amsterdam in een keer door naar Beijing. Daar zullen we dan om 12.40 volgens de chinese tijd aankomen.In Nederland is het in de zomer tijd 6 uur en in de wintertijd 7 uur vroeger dan in China.Ik weet eigenlijk niet hoe het dan zal zijn met het tijdsverschil. Dat kan me eigenlijk ook niet zo veel schelen.

Dan zullen we een uurtje uit het vliegtuig gaan. Hierna stappen we weer in het zelfde grote vliegtuig en vliegen we door,naar de provincie waar jij nu nog woont. Dit is Guangdong, en wel in de grote stad guangzhou.Het is dan 17.05 op 1 april.

Daar zullen papa en mama in een hotel gaan slapen. Wel spannend allemaal hoor. Er zal dan al een bedje voor jou klaar staan.Deze zal nog wel een dag en twee nachtjes leeg blijven, want het bureau dat alles gaat regelen heeft pas 3 april tijd voor ons drietjes. Ach lieve dochter…die twee nachtjes en dat ene dagje kunnen er ook nog wel bij, toch!?

Het duurt nu niet lang meer en dan gaan we elkaar eindelijk zien.

Alles komt goed!!!!Het duurt alleen eventjes!!!

           on 15:10

nog 8 dagen

Heb voor de zoveelste maal de koffers uitgepakt en weer ingepakt.

Tja, Yenthe, er is ons verteld dat er wel eens wat mis kon gaan met de bagage.We nemen drie koffers mee. Twee grote en een kleinere heb ik in de grote gedaan.Lekker makkelijk voor de terug reis. Ik heb de kleding verdeeld over de beide koffers .In de handbagage neem ik dan nog een setje kleding voor jou mee.Nou de buggy nog stevig inpakken.Die nemen we op aanraden toch maar mee. Je bent nog niet gewent aan wandelen en erop uitgaan.Kun je lekker zitten en mamma zal je duwen, hoor.Stiekem hoop ik dat je nog een half jaartje blijft buggien.Hoeft niet hoor!! Je bent toch al vier jaar en misschien vind je het helemaal niets.Dan mag papa het duwen!Doen we net alsof het een karretje is voor onze spulletjes. Hij zal nog wat beleven met 2 vrouwen om hem heen.

Dat vind hij helemaal niet erg, hoor. Want wanneer hij over jou, praat kleine meid, doet hij dit met zoveel liefde, en staan met regelmaat de tranen in zijn ogen. Ik weet zeker dat je de liefste papa van de hele wereld hebt en dat je heel van hem zult gaan houden.

maart 26, 2007 15:57

en het komt steeds dichterbij

Wat hebben we het allemaal druk met jou, kleine Yenthe. Vrijdagavond ben ik met jou twee opa’s en jou papa naar Zeist geweest. Ik had mijn wagen volgeladen vol met lieve opa’s…….en een papa. We zijn naar een speciale opa en oma avond geweest. Hier waren nog meer opa’s en oma’s van kleinkinderen , die net als jij in China zijn geboren. Ademloos hebben we geluisterd naar deze lieve mensen die zo blij vertelden van hun ervaringen. Echt hoor Yenthe…Het komt echt allemaal goed. Ze vertelden met zoveel liefde en blijheid…..Yenthe, Yenthe wat is iedereen, nu al gelukkig met jou en wat zijn we het wachten ongelovelijk beu!!!!!

Samen met jou oma,…mijn mama, heb ik voor de allerlaatste keer de koffers uit en ingepakt.Dat is echt een hele puzzel hoor. Want ik wil van alles voor jou mee. Een pak brinta, koekjes, liga, rozijntjes in jip en janneke doosjes. En we mogen maar 40 kilo in totaal meenemen.Dit lijkt een hoop, maar toch. Alleen jou buggy weegt al 7 kilo en deze wordt meegerekent bij de koffers.

Maar die oma van jou is een knapperd hoor.Alles zit er in en het is bijelkaar 39 kilo.

Opa Ger heeft jou autostoeltje in mama’s auto gemaakt.Dat ziet er geweldig uit. Puck , (zo heet het autootje van je moeder), met jou stoeltje achterin! Hoe zou je het vinden? Zou je het eng vinden? Of misschien wel helemaal leuk! We gaan het allemaal ontdekken hoor.

De laatste dingen zijn geregeld. Er is nog maar een iets wat er mist En dat ben jij! Eigenlijk zou ik nu naar buiten willen lopen en dan even heel hard roepen: "Yenthe…..thuiskomen……" En in mijn gedachten kom je dan huppelend naar huis.

maart 30, 2007  11:56

Het geheime Yenthe feestje

Zondag na de dienst moest mama eventjes wachten.We zouden net naar huis gaan,toen er een tante met een roze ballon op mij af kwam."Kom mama Wiets" zei ze "we hebben een verrassing voor je"

Ik liep volkomen beduust met haar mee naar achteren…….en weet wat ik daar zag? Alle tantes en alle kinderen van de zondagschool waren daar en hadden de zondagschoolruimte versierd met slingers en ballonnen. Er stonden beschuit met muisjes en een tafel vol met kadootjes! Allemaal voor jou, lieve Yenthe. Een prachtig boek hebben ze met elkaar gemaakt, vol met kaartjes tekeningen , foto’s, gedichtjes en verhaaltjes. Met tranen in mijn ogen van ontroering , heb ik het gelezen. Speciaal gemaakt voor jou. Door de tantes en de kinderen.

De kindertjes hebben geschreven , over wie ze zijn en wat ze het lekkerste eten vinden. En wat ze later willen worden als ze groot zijn. En allemaal wachten ze tot jij er bent. Ze willen weten hoe je er uit ziet in het echt. Natuurlijk hebben ze een foto gezien van jou, maar dat vinden ze echt niet genoeg.

Ze weten dat ze nog even geduld moeten hebben , hoor. En ze snappen ook best dat het in het begin, nog eventjes een beetje eng zal zijn voor jou. Maar ze zijn allemaal blij dat je komt .

Mama heeft alle kadootjes alvast voor je uitgepakt. Een mooie jurk met een tasje, zelfgemaakt, speciaal voor jou ,mooi meisje en een haarbandje, knuffel beertjes, een bedelarmbandje , knutselgips, een muziekcd-tje, prachtige popjes met mooie lange vlechtjes,te veel om op te noemen, je bent vreselijk verwent!! De tantes hebben er echt een feest van gemaakt.

Dit was geen babyshower maar een Yentheshower, vertelden ze en ik had er niets van gemerkt, dat zij dit zo hadden bedacht. Wat een boefjes zijn het toch!!

maart 31, 2007  09:21

nog 1 nachtje slapen

Nog even volhouden, kleine meid, we komen er bijna aan.

De laatste dingetjes regelen, de honden nog even in bad, nog een keer de lijstjes bij langs, hebben we alles gepakt? Zijn we niets vergeten? Met kriebels in mijn buik en doorlopend tranen in mijn ogen , loop ik druk te zijn. Ja Lieve Yenthe, je moeder is een hopeloze stresskikker op dit moment.Niets mag er fout gaan.

Gisteren, heb ik mijn laatste werkdag gehad.Ook hier weet iedereen dat jij mijn dochter bent,hoor.En ze weten allemaal dat wij je gaan halen.Iedereen wacht op jou. Zo bijzonder ben je.

De bewoners van de huisjes en de mensen waar jou mama mee werkt, ze hadden een verrassing voor ons. Een bijzondere kaart hadden ze gemaakt, van elk huisje apart, met hele lieve persoonlijke wensen. En kadootjes. Ja meisje , we worden maar verwent. Als we straks samen, eindelijk met zijn drietjes zijn, en we in Beijing op de muur staan , zullen we vanaf de muur naar ze zwaaien en heel hard roepen dat we bijna thuis zijn. Ik weet bijna zeker dat ze dit zullen horen.

Jou papa werkt nog een halve dag. Gaan we samen alles nog een keertje nalopen. Alle papieren op een rij. Er mag niets ontbreken.Behalve alle Yenthe formulieren en 20.000 copietjes, de paspoorten, de inentingsbewijzen en de rest. Hier is jou vader beter in dan ik, hoor. Dus het zal allemaal wel kloppen, maar ga voor de zekerheid nog maar even flink op zijn vingers kijken. "Yenthekriebels", noemt hij dit ,’k weet niet wat hij bedoeld!?

Zou je het al weten? Hebben ze je al verteld dat je een papa en mama hebt, zou je blij zij? Zou je mij wel als je mama willen hebben. Duizend en een dingen gaan door mijn hoofd. Het komt allemaal goed!! Dat weet ik wel, maar toch…..

Ga maar weer eens druk doen, gaat de tijd wat sneller voorbij en heb ik eerder, jou, mijn mooie dochter, Yenthe, in mijn armen.

Nog een nachtje slapen en dan vlieg ik naar je toe! Samen met je papa.

Nog een nachtje slapen!

1 April 2007  04:51

Vandaag gaan we je halen

De zon schijnt, de lucht is stralend blauw. De bloemen zijn fraaier dan anders. De vogels zingen hun mooiste lied.

Het is lente, dus nu komt Yenthe.

Alles is hier in rep en roer.De koffers staan klaar, op de kop af het gewicht wat het mag hebben. Straks komt opa Jos. Die brengt ons naar het vliegtuig.

Ja ja lieve Yenthe, het is zover!! Ik kom eraan. Ik voel me onmiddelijk Katinkel. Maak baan, ruim baan, want mama komt er aan!

Geen zee houd me tegen.Geen reus staat me nog langer in de weg.Geen apen en beren meer. Ik heb een dozijn met engeltjes ingehuurd. Kom papa . We gaan!!!!We gaan Yenthe halen!!!

Tot zo lieve meid.

april 2, 2007 15:53

Het Yenthe geboortelandgevoel

Na negen uur vliegen van Amsterdam naar Beijing en 3 uur van Beijing naar Guangzhou, ben ik dan eindelijk met jou papa, in jou land van afkomst. Hier ben je geboren, in het inmens grote mooie China.

Ik kijk om me heen en vraag me af:"Waar ben je nu Yenthe… toe…verstop je nu niet, maar kom bij mama." En in gedachten spring je lachend achter een muurtje vandaan….

Maar ja, zo werkt nu eenmaal niet.Deze anderhalve dag lukt ons ook nog wel.

We hebben een mooie kamer in het Victory hotel in Guangzhou.Het is een prachtig hotel hoor, Yenthe. Allemaal marmer als je binnenkomt. En er hangt een hele grote prachtige lamp, met allemaal kristalletjes eraan, die ervoor zorgen dat alles mooi en helder glinsterd. Dat zal ik je overmorgen allemaal laten zien.

Je bedje staat nog niet in de kamer, maar die brengen ze morgen. Ja Lieve Yenthe. Alles is in volle verwachting, op jou komst. T’is allemaal zo spannend!

Vananvond hebben we, jou papa en ik en nog een andere papa en mama, die ook hun kindje gaan halen, en de begeleidster,in het restaurant gegeten.Heerlijk was het.En…..met stokjes. Dat ging prima hoor, boven verwachting zelfs.’k vond het wel zo eerlijk.Jij moet leren eten met een vork, dan leren wij met stokjes eten.

Het was een vermoeiende indrukwekkende dag.Na een lange dag van reizen, ontmoetingen en indrukken, ga ik nu maar slapen.

Dan is het sneller morgen en weer een dagje dichter bij jou, mijn mooie dochter Yenthe.

        14:27

De dag voor morgen

Je bedje staat er hoor! Vanmorgen is het er neergezet. Een ledikantje met blauwe spijltjes. OOOOOOOOOOOH! Onmiddelijk weer heel veel Yenthekriebels! Die gekke moedergevoelens.

Meisje, meisje, nog 1 nachtje slapen.

We zijn de dag vandaag leuk doorgekomen, hoor. Je bent geboren in een prachtig land. Met veel, heel veel andere Chinese mensen. We hebben wat rondgekeken en leuke dingetjes gekocht.Onder anderen een heuze Yenthetas. Een makkelijke tas waar mama, je drinken en koekjes in mee kan nemen en je pop en alles wat jij daar nog meer in wil hebben.

Verder hebben we, nog eens, papieren gekopieerd, omdat men dit nu graag weer anders wil zien . Een kleinigheidje, maar……… alles moet goed zijn. Er mag niets verkeerd gaan morgen.

Om drie uur morgenmiddag gaan we naar je toe, met een Chinese en een Nederlandse begeleidster.

Jij zal dan vanuit Zhuhai naar guangzhou komen, samen met het kindje van de papa en mama , die samen met ons uit Nederland zijn gereisd. Twee uur rijden, met een auto, of misschien wel met een bus. Wat zal dit ongelofelijk spannend voor je zijn.

Zal je begrijpen waar je heen gaat? Hoe zal het zijn?? Hoe zal jij je voelen? Hebben ze je nu verteld dat je eindelijk naar je papa en mama toe gaat ? Zul je blij zijn,of angstig of verdrietig.Ben je er klaar voor?

Geen apen en beren, lieve meid.Ga nu maar lekker slapen. Alles komt goed! Echt waar!

Want morgen is het Yenthedag.

April 3, 2007 15:21

Yenthedag

Eindelijk……. het is Yenthedag.

Om drie ‘s middags, heel nerveus, in het busje, dwars door Guangzhou, met een heeeeeeele goede chauffeur, reden we dan naar je toe. Volop in de file, auto’s, bussen,bakfietsen, alles reed door elkaar en zonder elkaar te raken. Hoe dat kon begrijp ik nog steeds niet !Zelfs met een Chinese agent op het midden van een kruispunt , was het nog passen en meten. Als een legpuzzel ging iedereen, in deze chaos, zijn weg.

In een groot gebouw moesten we zijn. Op de achtste verdieping. Met trillende benen, gespannen hoe het allemaal zou gaan, en wat jou reactie zou zijn, wachten we zoals gezegd, in een kamer.

Even later, kwam jij binnen, in de kamer daarnaast , samen met het kindje van de andere papa en mama. En toen mochten we kijken! Nog niet aan raken, maar wel kijken. En daar zat je dan,in een prachtig roze jurkje, naast je begeleidster, die je een pakje drinken had gegeven en een koekje.

De vrouw wees naar mij, en toen………toen keek jij………naar mij. "

"Mama" , zei je en je stak je handje omhoog. Dat moment is niet te beschrijven. Mijn meisje zegt mama tegen mij! En ik wil je oppakken en je knuffelen. Je zeggen dat ik van je hou.stokte in mijn

En even later, mocht dit. Je liep naar me toe, en ik kon je eindelijk in mijn armen nemen.

Ja lieve Yenthe, het is allemaal waar. Je hebt de zelfde ogen en ook het zelfde haar. Je bent mama’s meisje en je lijkt op mij!

We hebben gedraaid en gezweven. En de wereld stond even stil. Het was alsof er niemand meer om ons heen aanwezig was. Ongelovelijk en niet uit te leggen . En nu, gaan we samen verder. Jij ,ik jou mama en jou papa. Het zal best eens moeilijk worden, maar ik weet, het komt goed.

Ja…………alles komt goed!!!!!

april 4, 2007  17:14

Traantjes en een lach

Het viel allemaal niet mee , mooie dochter van mij.

Alles is nieuw, en een papa en mama hebben is heel erg fijn, maar toch ook heel erg eng. Je was echt even, heel erg verdrietig, je huilde tranen met tuiten en ik……..hield je vast en huilde stiekem met je mee. Ik heb je geknuffeld en voor je gezongen. Je zachtjes verteld, dat jij het allermooiste meisje, van de hele wereld bent. Ik heb naar je geglimlacht en je gefluisterd, dat het echt…. heel echt….allemaal goed komt. En opeens… keek je me aan, met je mooie donkere kijkers en stopten de tranen. Alsof je zei: " okee mama, we gaan er voor!"

We hebben samen foto’s gekeken en mama moest deze, zo op maat knippen, zodat ze in je fotomapje pasten. En jij zat daar, op de grond, voor mij en naast je papa, en stopte ze een voor een, met een ongelovelijke precicie, in het mapje. Blij keek je. En toen het mapje vol was, pakte je alles wat van jou was, bij elkaar,en stopte dit, in jou, van ons gekregen rugzakje! En dit zal je de komende tijd blijven doen.Alles verzamelen en in jou rugzakje doen.

Je bent een onvoorstelbaar clever kind.Je maakt strikjes in het haar van je pop, je schrijft zelfs al cijfers en je doet, vooral, alles na, wat mama doet.

Gezicht wassen, pyama aan doen, en zelfs je tandjes poetsen. En dat op de eerste avond! Bovenal en boven alle vewachting.

En dan gaan we slapen……

Yenthe naar bed , papa en mama naar bed. Eerst ga je nog even je tasje uit en ik pakken. Je fotoboekje nog eens bekijken en pas als mama deze voorzichtig in ruilt voor een knuffeltje, je een kus geeft en "slaap lekker Yenthe " zegt, ga je liggen , doe je je ogen dicht…….en ……je slaapt!

Na een nacht, dat mama meerdere malen wakker werd, om toch vooral te kijken, of het allemaal echt was. Dat jij, mijn lieve Yenthe, echt in het ledikantje, met de blauwe spijltjes, vlak naast het bed van papa en mama ligt. En omdat jij in jou dromen, in het chinees aan het brabbelen bent.

En dan….. om 7 uur …..word mijn meisje wakker!

Je gaat rechtop in je bedje staan, je kijkt naar me. Ik stap uit bed en jij….jij steekt je armen naar me uit en springt. Je springt recht in mijn armen.En ik? Ik huil dan heel stilletjes van geluk, met het mooiste meisje van de hele wereld , tegen mijn hart gedrukt!!

april 5, 2007  14:19

 Weer in het Yentheregelgebouw

We zijn weer met het busje , met dezelfde vaardige chauffeur, dwars door Guanzhou, met dezelfde verkeers chaos, naar het grote Yentheregelgebouw geweest. Op de achterbank, bij mama op schoot,en naast je papa, keek je lekker om je heen. Bepakt en bezakt, want, jawel, alles moest mee! Enne….. je rugzakje zit inmiddels vol. Heb wel de pakjes drinken er nog net op tijd uit kunnen vissen, dus leek het je wel een goed idee, om de rest bij mama in de Yenthetas te stoppen. Ach meisje……mama vind het goed.

Na even te moeten wachten ,werden we weer in een kamertje ontvangen. Hier zat een mevrouw achter een bureau, die ons wat vragen ging stellen. Zijn jullie tevreden met dit meisje? "ja" Willen jullie dit meisje adopteren? " ja"Weten jullie de Chinese naam van dit meisje?’ Zhu Guo Sha" Papieren controleren en ondertekenen en weer even wachten in een andere ruimte.

Ondertussen waren jou verzorgster en de officemedewerkster van jou weeshuis ook gearriveerd.Je vond het zichtbaar leuk dat ze er waren, ze kregen dan ook een knuffel, maar na de knuffel,kroop je weer lekker bij mama op schoot. Dit was voor mij een gigantische opluchting. Was er stiekem toch een beetje bang voor, dat je niet meer met ons mee wou gaan. Maar nee hoor! Nog even samen met de dame van de office op de foto en het was duidelijk klaar voor jou.Je bleef bij je mama en je papa.

Bij de andere adoptie medewerkster, werden weer vragen gesteld. Zijn jullie papa Luc en mama Wietske? Hebben jullie al een kindje? Hoelang zijn jullie getrouwd? Willen jullie dit meisje adopteren? En waarom dan wel een kindje uit China? Beloven jullie goed voor dit kindje te zorgen en haar niet te verlaten of te mishandelen? En waarschijnlijk nog andere vragen, ben ze eventjes vergeten. Weer papieren tekenen en ondertussen zit jij heerlijk tussen alle chaos wat te kleuren en te tekenen.Je vind het allemaal wel goed. Je vertrouwd er eenvoudig op dat alles goed komt. Heerlijk toch!?

Na een wederom bewogen terugreis in het busje, kriskras door de stad, komen we weer terug in het hotel.

Eventjes wat drinken, en dan gaan we weer op pad. Lekker patatjes eten.Samen met de andere papa en mama met hun prachtige meisje en onze vertrouwde nederlandse begeleidster.

En weet je wat? Je wilde in de buggie! Jaja!!!Echt waar!!!! We hebben gebuggied!!!!Je bent er in gaan zitten, lieve Yenthe en pronkt er in als een echt prinsesje. En mama? Die loopt er achter als de koninginnemama van dit mooie prinsesje!

Je blijkt een zeer ondernemend meisje te zijn. Je bent een heuze katinkel,lieve Yenthe! Je rent, je draaft, zit overal aan,en als mama "nee" zegt, kijk je me met je bruine kijkers aan …..en lacht!

En ik, jou mama, wetend dat het echt gevaarlijk is, wanneer jij aan knopjes en stekkertjes van de lamp en dergelijk zit, smelt inwendig, maar zet toch een frons op mijn gezicht.

Het is ongelovelijk, maar waar! Op de tweede dag, vertrouw je mij en je papa al zo, dat je ons al uitprobeerd.Je weet wat je doet, je weet wat wij zeggen, enne……dikke neus.Ik hou van jullie, bewijs maar, dat je van mij houd.

En ik denk dan aan mijn mama, lieve Yenthe, ‘t is als op het tegeltje, wat zou jij doen, mam?

Nu lig je dan weer heerlijk, tevreden in je ledikantje, slapend naar de volgende dag. En ik kijk nog even saampjes, met jou papa, naar jou, ons heuze wereldwonder.

Want het is echt waar mijn lieve Yenthe, we zijn het er beiden over eens, je lijkt waarempel echt, enorm op je moeder. Je bent een echte Katinkel!

         09:24

Mijn heerlijke Yenthekind

Wat ben je toch een heerlijk kind!

Vannacht heb je heel wat afgekletst…….In je slaap…..In het Chinees. Hele verhalen heb je, hoor! Dat is ook niet zo gek. Er gebeurt ook heel erg veel! En…. in een hele korte tijd.

En toen je vanmorgen wakker werd, keek je rond, zag je mij, stond je op en sprong weer in mijn armen.Je gooide je armen en benen rondom me heen en legde je hoofd in mijn schouders. En samen hebben we zo nog een poosje naast je papa in bed gelegen.Volkomen ontspannen, met een glimlach op je gezicht.Je bent de eerste zonneschijn van deze nieuwe dag.

We hebben weer heerlijk samen gebuggied.In een Chinese wijk , waar de bevolking leeft zoals ze leven. Allemaal straatjes, met allemaal winkeltjes, waar van alles wordt verkocht. Kruiden in potten, Vis, kippen en eenden (levend in veel te kleine hokjes),schoenen,eten, klaargemaakt in stoofpotjes, gedroogde zeepaardjes…………Te veel om op te noemen.

En jij………….jij zat prinsesheerlijk in je buggie om je heen te kijken. En ik denk……..hoe zal je het thuis in Nederland vinden?

En later op de dag, stapten we weer met elkaar, in het busje, dwars door de verkeerschaos van Guangzhou, naar het Yentheregelkantoor. Je adoptiebewijs halen. Een prachtig mooi rood boekje met onze allereerste officiele familiefoto! Met vlinders in mijn buik heb het bekeken.Is het leven niet fantastisch mooi!?

En dan door…..door naar het politiebureau. Voor het aanvragen van je paspoort. In een groot gebouw, met een grote zaal, met een lange rij met allemaal lokketen en in die zaal met de loketten, allemaal stoelen. En op die stoelen, nog meer papa’s en mama’s met hun kindjes. En allemaal wachten we, op het zelfde. Een aanvraag voor het paspoort, dat er voor zorgt, dat we eindelijk naar huis kunnen. We moesten met ons drietjes, papa, mama en jij, lieve Yenthe naar een loket. Weer werden we bekeken, de papieren gecontroleerd en……….goedgekeurd! Het Yenthepaspoortje zal volgende week klaar zijn.

Je bent een heerlijk bewegelijk en ondeugende meid. Je hebt besloten vandaag niet langer stil te zijn en te lachen. Nee hoor, je praat……….. in het Chinees…….. en mama verstaat alles hoor. Je begrijpt ons ook, al vind je het af en toe heel erg makkelijk dit niet te laten blijken. Oost indisch doof??? NEEE, zuid Chinees doof!!! En je danst en je zingt, het is een groot feest. En als jou papa, of ik, nee zeggen, kijk je ons, met je grote bruine ogen aan, als of ze zeggen "nou ja zeg, hoe zo nee! Doe niet zo raar!!!!!" en je lacht vervolgens je mooiste lach!

En ik? Ik ben trots! Trots op mijn kleine wildebras, die geen moment , nee, geen tel, stil schijn te kunnen zitten. En als ik s’ avonds moe naar bed toe ga, kijk ik opzij. Daar ligt mijn meisje te slapen. En wacht dan, totdat jij mij, in je dromen, je verhalen weer verteld.

april 6, 2007  09:48

Hallo allemaal

Dag Thuisfront. Dag (o)pa’s (o)ma’s, ooms en tantes, vrienden, collega’s, bewoners van Daelhoven, en meemakers en medelezers.

Dank jullie wel voor jullie reacties. Het is een hele onderneming, een Yenthebevalling!!!

Het is een enorme steun in de rug. Jullie lieve woorden,doen enorm goed. We lezen ze met heel veel plezier en met regelmaat met tranen in onze ogen.

Een hele dikke knuffel terug vanuit, hier, het verre China

Van Papa Luc en mama Wiets en onze lieve druktemaker Yenthe.

april 9, 2007  08:52

Mama’s mooie Yenthechineesje

Je weet erg goed wat je wilt. Drinken, eten, snoepen, naar de wc, je weet het prima aan te geven. En…….als je iets niet wilt?…….Dan schud je je hoofd, doet je handje om hoog en wuift …nee! Heel eenvoudig hoor! En heel begrijpelijk, voor iedereen !

De kleren die ik voor je uit Nederland hebt meegenomen, vind je helemaal niets. Als ik deze aanwijs ‘s morgens, komt het handje weer wuifend omhoog en schud je ernstig kijkend van nee, dus hebben we een ander chinees pakje voor je gekocht. En…..Je vind het prachtig. Nou, prima hoor meisje!

Maar ja…eens zal het toch moeten gebeuren, en toen je heel per ongeluk, door je druk doen, je drinken over je heen gooide……….., moesten, de inmiddels toch al vuile kleding , jaja, ……in de was. Erg vervelend!!!! Je zag het met lede ogen aan. Maar…….het was niet anders!

En toen vanmorgen bleek, dat deze nog niet droog waren en ik je jou andere kleren liet zien, koos je,……. ja wel,….. je koos het zelf uit, voor de spijkerbroek, die papa en mama ook aan hebben. De t’ shirt met snoopy kon er nog net mee door, en het vestje met de cappichon werd ook, met grootste gratie goed gekeurd. Okee, maar dan wel met je nieuwe sandalen, met vlindertjes erop, die als je loopt, licht geven.

En zo, mijn mooie Yenthe, komen we iedere keer een stapje verder. En heel stiekem, als ik heel eerlijk ben? Je hebt groot gelijk! De chinese kleertjes staan je fantastisch, en ik besluit dat we nog maar een chinees jasje voor je moeten halen! Ja zal nog lang genoeg in de westerse kleren gaan lopen.

Blijf jij voorlopig maar lekker mama’s Yenthechineesje!

april 11, 2007  07:29

Wat een Yenthe-indrukken

Wat een indrukken! Wat een een ongelovelijke reis, Deze Yenthe reis is er eentje met een lach en een traan.

Samen, weer in het busje. Lekker bij mama op schoot. Met papa er strak naast,……. met jouw handje in die van hem. En af en toe, wissel je dit even om. Want je bent erg wijs met je pappe!!!En als je moe ben van het kijken en spelen met je papa,…. gaap je een keertje en dan nog een keertje en gooi je heerlijk je Yenthe_luikjes dicht…..en …… slaapt. En ik? Ik voel me heeeeeel gelukkig, met dit prachtige wezentje in mijn armen.

We gaan naar Zhuhai, de stad waar je de eerste 4 jaar bent opgegroeid, hebt gespeelt en waar je al 2 keer een uurtje per dag naar een klasje ging. We besluiten,….je papa en mama, dat we je niet bij het weeshuis laten kijken, maar dat of je papa of je mama dit laten doen. Wat foto’s maken, voor later als je groot bent. Dit was erg belangrijk, zei de Chinese gids. Het weeshuis wordt verbouwd, en als je later dan besluit te gaan kijken, zie je niet, wat het zou zijn geweest.

Na twee en een half uur rijden, kijkend naar dit ongelovelijke mooi en interessante China,rijdend langs rijstvelden, andere bouwplantages en visvijvers, langs de impossante Parel rivier, rijden we dan het grote Zhuhai binnen. Lange promenades en prachtige groene begroeing. En voor we het weten, gebeurt dat, wat we eigenlijk niet wilden. We staan plotseling oog en oog met jouw weeshuis! Totaal onverwacht! En jij?

Je kijkt…..op mama’s schoot, naar buiten. Er lopen kinderen. Ze lopen naar het busje en roepen ……. "Shasha, shaha!!!" Volledige herkenning. We stappen uit. Ik voel me compleet ontdaan.En jij…… je kijkt nog steeds, heel onderzoekend, een magere hallo naar de enthiousiaste meisjes. Papa pakt je over en verteld je " Hier heb je gewoont en nu…….. Gaan we naar huis. En het is alsof je dit begrijpt. Je kijkt je papa aan en kruipt lekker tegen hem aan.Het is alsof je nu je keuze maakt. Je blijft bij ons en we stappen samen weer in het busje .

We eten wat en gaan vervolgens weer op weg. We gaan naar die plek, waar je vier jaar geleden, bent gevonden.

Als we daar aan komen , is mama verbaasd! Het is een hele drukke weg. En aan die weg staat een bushalte en bij die bushalte, wat grasstroken en bloemen perkjes, met daar achter een winkel straat.

En we staan stil. En ik…….Ik loop daar met mijn camera……… en in gedachten, ga ik terug naar dat moment.En ik zie een vrouw,….. een dappere vrouw, met een heel klein kindje in haar armen. En zij legt dit kleine mooie meisje, op een heel mooi plekje neer. Een bijzonder plekje. Met heel veel mooie bloemetjes. En op zo’n manier, dat je het niet kan missen. Hier wordt zij wel gevonden! Zij kust haar vaarwel, want, had zij besloten, er zal een andere mama komen, die dit bijzondere kindje, dat kan geven, wat ze nodig heeft.

En ik huil……..en bid voor een hele byzondere engel, die deze hele dappere vrouw, "s nachts , in haar dromen vertellen zal , dat het goed gaat, met dit hele mooie kind. En ik buig mij in gedachten, op de Chinese traditionele manier…….. en dank haar voor het baren van mijn mooie dochter. Het ga je goed , dappere, dappere vrouw. We zorgen goed voor haar.

Want dat is wat jij bent, mijn lieve Yenthe. Je bent mijn mooie dochter. En het is zoals oom Peter mij eens zei, ik voel het tot in mijn tenen!

Je staat in mijn handpalm geschreven.

Jij bent mijn kind, en je lijkt op mij, je hebt de zelfde ogen en ook hetzelfde haar!

april 14, 2007 03:56

Nog vier nachtjes slapen

Iedere dag is weer een nieuw kado!

Je ontplooid je onvoorstelbaar snel. Je laat heel duidelijk blijken dat ik jou mama ben en dat je ook heel zeker weet wie je papa is! Je lijkt nog meer te laten merken dat jij bij ons hoort, zeker na de indrukwekkende reis naar Zhuhai. Het is, denk ik te weten , zoals ik dacht. Je keuze is gemaakt, in zoverre jij die keuze zou kunnen maken. Het is zoals het wezen moet, wij horen bijelkaar. Het stond reeds geschreven in de sterren!!!! Echt waar!!

De grenzen zijn voor jou rekbaarder dan voor ons, maar ja…… wie niet waagt die niet wint! En ik?…..Vind het stiekem heel erg leuk. Wel vermoeiend hoor! Als jij s’avonds in je bedje ligt, leg ik mijn voeten moe,maar erg voldaan, bij je papa neer en praten we samen over de nieuwe dag die weer met jou hebben mogen beleven.

Je bent een enorme wervelwind met een klaterende lach. Prachtige donkere pretoogjes, die soms, heel soms,een traan laat gaan. En als deze pareltjes dan uit je ogen komen, pakt t mama je stevig vast en laat ze lekker stromen.Ik knuffel je voorzichtig en vertel je dan zacht , nog maar een paar daagjes, en dan gaan we naar huis!

Wanneer we hier door de gezellige straatjes lopen , jij in de buggie en ik erachter duwend, dan kijken ze naar ons. Het zal een mooi gezicht zijn hoor, zo’n vrolijk zingend meisje,wat, zonder een moment stil te zitten, langs komt rijden.

"Jij bent een heel goed kind." Dit zijn de woorden van de Chinese mensen hier. En ik voel me dan zo trots als een hele grote pauw. En een Chinese mama van een kindje van 1 jaar, neemt jou op schoot en verteld je, in het Chinees, dat we al heel snel gaan vliegen.Dat we dan eindelijk, met zijn drietjes naar huis toe gaan. En jij……En jij vind dit duidelijk mooi. Je tovert dan een lach op je gezicht, dat zelfs de zon doet verbleken. En mijn hartje wordt warm en ik pak de hand van je papa. Voor jou is het duidelijk, wij horen bijelkaar. En nu moeten we echt heel snel naar huis.

We gaan nu samen aftellen, want nog vier nachtjes slapen, en dan ………..gaan we eindelijk naar huis. Eerst naar het grote Beijing, waar we je visum moeten halen. En waar we over de muur gaan lopen, om nog even heel hard te roepen,naar alle lieve mensen, in het verre land. Daaag allemaal, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!!!

Voor het eerst in je korte leventje, in een heel groot vliegtuig, met zijn ijzeren vleugels in de lucht.Een hele grote, eerste stap naar nederland.Dit gaan we vanavond dan samen doen. Op naar Beijing. De koffers zijn gepakt, De rekening betaald, dus we kunnen gaan, waar wachten we dan nu nog op!!!

DUS………………………..

Pas op,maak baan, ruim baan, want Yenthe komt er eindelijk aan!!

 on 20:04

We komen naar huis!!

Hallo allemaal.

Even geen Yenthe verhaaltjes!!

Sinds we in Beijing zijn , is de tijd redelijk beperkt.We hebben zoveel als mogelijk bekeken. De muur en de zijdemarkt en het zomerpaleis. De tijd is gevlogen (gelukkig) en de varhalen komen later. Een ding willen we jullie niet onthouden. We hebben met zijn drietjes op de Chinese muur gestaan. En wat hebben we geroepen! Hebben jullie ons gehoord? " Daaaaag pappe, daaag mama, Daaag opa, daaag oma, daag opa Jos, daaag oma Bart,, daaag Tessa daaag Daisy, Daaaag lieve bewoners van Daelhoven, Daaag huisje 11, Daaag allemaal in Nederland!

EN NU GAAN WE DAN ECHT NAAR HUIS!!!!

We vliegen om 14.30 Chinese tijd en komen om 18.30 Nederlandse tijd weer aan!!!

We houden van jullie, een hele dikke knuffel, van een heel gelukkig Sigmond gezin.

MAAK BAAN, RUIM BAAN DE KATINKELS KOMEN ERAAN!!!!!!

Tot zoooo, jippie, we gaan naar huis. Blij blij blij!!!!

 on 20:27

vlieg vlindertje, vlieg met ons mee naar huis.

Daar vliegen we dan.

Voor het eerst saampjes, in een groot vliegtuig. In de lucht, tussen de wolken. En beneden ons, is de aarde. Los van de aarde, dat zijn we. En als in een droom, vliegen we onze eerste grote stap naar huis.

Van Guangzhou naar Beijing. Op een rij,papa links van jou en mama aan de andere kant. Je zit daar als een prinsesje, alsof dit echt niet de eerste keer is dat je vliegt. Een ervaren reizigster, dapper met het vervelende gordeltje om je buik. Met je kleurboek voor je neus, en al kleurend laten de grote wielen van het vliegtuig, de aarde los. Geen enkele angst. Geheel veilig tussen je papa en je mama in. Ik hou de hand van je papa vast en samen, kijken wij….naar jou……en ik?

Ik voel me blij ,……

april 18, 2007 on 21:32

Mijn dappere Yenthe-dochter

Dapper ben je,… dat is zeker!

Nu zijn we dan in Beijing. Een andere stad, een ander hotel. Hier ontmoeten we dan nu de andere papa’s en mama’s met hun kindjes. Wat een indrukken! Zowel voor jou, mijn kleine meid, als zeker ook voor mij. Zo gelukkig als een mama kan zijn! En niet alleen deze mama, hoor! Maar ook de andere mama's. Wat is het mooi om te zien! Wat is het heerlijk om te voelen. Wat is het groots om mee te maken! Hoe kindjes, een papa en een mama hebben!

En heel stil wordt deze mama , als zij bedenkt, dat er nog steeds kindjes zijn, die geen papa en geen mama hebben.

We zullen hier maar even zijn. Drie dagen voordat we dan de laatste stap gaan maken, lieve dochter. De laatste dingen worden hier geregeld. Je visum moet worden klaargemaakt. Dit wordt door de lieve begeleidster geregeld, wij hoeven hier weinig aan te doen. Zij gaat met de Chinese begeleidster, naar de ambassade en maakt dit voor ons klaar. Papa zorgt er voor dat de papieren in orde zijn.

En mama en jij, mijn mooie Yenthe….? Wij genieten van het moeder- dochterschap en laten het ons maar lekker aanleunen.

april 20, 2007 20:52

De Chinese Yenthe muur

Daar stappen we dan. Ongelofelijk!

Volgens de Chinese bevolking, ben je niet in China geweest, als je niet op deze muur hebt gelopen.

Nou, de hele wereld mag het weten!!! Wij zijn echt in China geweest, hoor. Jij als geboren Chinese wereldburger en ik, als de mama, van deze geweldige Chinese wereldburger, samen, met jou papa.

Wat een onvoorstelbare momenten. Daar stap jij dan, dapper tussen ons in, op de treden van deze inmense Chinese muur!

Niks niet opgetild, nee hoor! Als een waardige Chinese dame , loop jij zelf,.. dapper en onverschrokken door. Met jou papa, die jou linker handje vast mag houden en aan de rechter hand, ik, jou trotse mama.

En als we dan, op een leuk plekje, ergens op de muur, even kunnen uitblazen, kijken we samen uit, over dit eeuwen oude monument, en zien een prachtig stuk natuur. Glooiende heuvels, met in de verte, de blik van dezelfde muur die door een groot gedeelte van China heenloopt.

En dit is het moment.

We zetten onze handen aan onze mond, als een versterkende hoorn. En laten de hele wereld horen.

Daag allemaal, hier staan we dan!

Ik ben dochter Yenthe en ik ben mama Wietske.

En we roepen naar opa's en naar oma's, naar de ooms en naar de tantes. We roepen naar de vogels en de bergen, naar de wolken en de sterren, naar de zon en naar de maan. En we roepen naar de leeuwen en de tijgers, naar de vissen in de zee en naar de mooie bijzondere parelrivier, die gewoon zijn dagelijkse stroom zal volgen. We roepen naar iedereen, die het maar horen wil!

Wij staan hier op de muur en wij horen bij elkaar!!!!

En het duurt nu echt niet lang meer, hoor!

En dan komen wij naar huis!!

De allerlaatste stap naar huis

We gaan nu echt naar huis!!!!

De koffers zijn weer ingepakt. We stappen voor de allerlaatste keer in het busje, en .. daar gaan we dan.

Met 4 papa's en 4 mama's en vier mooie kindjes. Het is leuk geweest , de papieren zijn geregeld, de paspoortjes voor elkaar, en nu Gaan we dan echt naar huis.

Op het grote vliegveld, worden de koffers op een grote band gezet. Jou paspoortje, voor het eerst met jouw visum, wordt grondig bekeken, en natuurlijk ook die van ons. En dan stappen we ,voor de tweede keer, in een heel groot vliegtuig.

We zitten met ons drietjes op een rij. Papa, aan je linkerkant en ik dus aan je rechter. Het riempje zit weer om je buik, en je speelt met al die spulletjes, die jou mammie , voor jou heeft meegebracht. Kleurboeken, kleurpotloodjes, poppen, een boekje, en wanneer we dan eindelijk in de lucht zijn, duurt het maar heel even, hoor, en dan is de Yenthe-rij ..een grote chaos. De Yenthe-tas wordt geplunderd en je kleurtjes, stikkertjes,en papiertjes, over drie ruime stoelen verdeeld . Gedurende de komende twee en een half uur is het een drukte van belang. Je speelt, je zingt, je kliert zelf s een beetje. Het eten wordt voor de helft opgegeten en dan, kruip je bij je mama op schoot.

Heerlijk is dat! Je nestelt je wat, je gaapt een keertje en nog een keertje en Ja hoor de luikjes gaan weer dicht en Je slaapt!!

Zoals je wakker bent, zo slaap je ook. Alles aan je beweegt, je draait je zwaait, en je zorgt er voor,dat je in een voor jou lekkere houding ligt. In mijn armen!!!! In volle vertrouwen dat ik je niet laat vallen!!!

En dat doe ik dan ook niet.

We slapen zelfs nog een paar uurtjes, met zijn drietjes, op een rij. En als jij dan weer wakker wordt, kijken we samen nog eens, het fotoboekje door, die we hadden opgestuurd. Daar zitten ook nog nieuwe foto's bij. Foto's van opa's en van oma's. Van de honden, Tessa en Daisy, de poesen, kippen en het konijn. Je bekijkt het allemaal aandachtig, hoor. En je zegt dappertjes de namen na. Ze zijn je duidelijk niet meer onbekend, want je laat heel zeker merken, dat je ze herkent.

Verder kijken we nog knusjes naar een film en sloop jij geheel eigenhandig, de dopjes van de koptelefoons.

En dan is het zover, we gaan nu eindelijk landen. Je schoentjes en je sokjes gaan weer aan, de Yenthe spullen weer in de tassen en wanneer we de wielen van het vliegtuig, de grond aanraken, kijk je me aan, alsof je me wil vragen, Zijn we nu dan echt thuis?

En ik pak je op. En druk je stijf tegen me aan. Vertel je zachtjes in je oor, Kom mijn meisje , we zijn nu bijna thuis.

We stappen uit het vliegtuig en worden warm ontvangen. De lieve ooms en tantes van stichting meiling leiden ons door de douane en zonder enig strubbeling, lopen we dan de bocht door. En daar staan ze dan. De mensen van de foto's.

Opa Jos en oma Bart, en opa en oma van Veenen, ooms en tantes nichtjes en een neefje. Nog lang niet iedereen ,hoor. Dat zou echt veel te veel zijn. En iedereen is blij. Je kijkt je oogjes uit, maar absoluut niet bang. Je speelt met de kindjes met een mooie stoffen gekregen bloem. Het is echt een groot moment. Veel blijde tranen en warme blikken. Wat is het heerlijk om weer terug te zijn. Met het mooiste meisje van de hele wereld!!!!

Maar nu gaan we dan naar huis. Nog een uurtje met de auto. Voor het eerst bij opa Jos, achterin, in het autostoeltje, naast je mama. Daar gaan we dan.

Daaag allemaal. Tot heel gauw. Mama en Yenthe moeten nu echt naar huis en we nemen papa mee. Buybuy, nog een snelle knuffel, een laatste voorlopige blik en we stappen samen in…

een nieuw begin........................