|
|
Ons Yenthe verhaal
maart 13, 2007
Oooooh!!!
Eindelijk!!!!
De definitieve datum van vertrek!!
Ja hoor, Yenthe, papa en mama komen er bijna aan.
Juichend op mijn stoel en weer eens met tranen in mijn ogen kijk
ik met je vader naar het binnengekomen mailtje.
"Goed nieuws voor julie. De reis staat gepland en is inmiddels
geboekt!!!!!"
YES!!!!! Het staat nu zwart op wit hoor!
We vertrekken op zaterdag 31 maart met zijn tweetjes en komen
met jou terug op 14 april 2007.
We krijgen nog een reisbespreking over het verloop van de reis.
Wat ik begrepen heb, gaan we met vier gezinnen. Dat zullen we
dan volgende week wel horen en zien.
We moeten visums regelen en ik geloof dat ik jouw koffer nog
maar weer eens moet gaan nakijken. Dit heb ik al een aantal
malen gedaan. Maar het moet nodig nog eens gecheckt worden op de
inhoud. Warme winterjas, handschoentjes,pyamaatje, kousen….
En ik ga onze koffers ook maar inpakken. Deze staan al weken
klaar met ditjes en datjes. Een complete kinderapotheek zit er
in en de prachtige kinderwoorden boek die je hebt gekregen .
Ja,die moet ook zeker mee. En papa en mama moeten natuurlijk ook
nog wat kleren mee. Papa iets minder als mama natuurlijk HAHAHA.
Ik ben een beetje aan het ratelen geloof ik. Ben ook zo blij.
OOOOH Yenthe, het definitieve aftellen is begonnen. Nog maar
even en dan kan ik echt in je oogjes kijken en je vasthouden en
knuffelen en je zeggen dat ik van je houd. Hoe zal dat zijn? Zou
je dit wel willen, misschien vind je me wel eng! Oh Oh daar
komen de apen en beren weer, zegt je vader. Ga ik nu niet aan
denken lieve Yenthe, we gaan nu eventjes een groot feestje
vieren.
|
maart
19, 2007 17:20
nog 17 dagen!
Vandaag heb ik
een afspraak voor je gemaakt in het kinderziekenhuis in Utrecht.
Apart gevoel
is dat,hoor! Je bent nog niet eens thuis en toch al een heuze
eerste afspraak met een dokter. Niet zomaar een dokter hoor.
Eentje speciaal voor kinderen.Hij gaat kijken of alles goed gaat
met jou.Het zou kunnen dat de je bepaalde inentingen misschien
niet hebt gehad en ik denk dat hij ook wel even naar je mond zal
gaan kijken.Dat is goed hoor, ik zal je op mijn schoot houden en
er voor zorgen dat je niet bang hoeft te zijn. Mama en ook jou
papa zijn er bij.
Wat ik iets
minder leuk vond, was dat we eerst een prikje moeten halen. Het
ziekenhuis wil uitsluiten dat je geen mrsa hebt opgelopen van
uit china.Het idee alleen al dat ze een naald in je arm zullen
steken vind ik niet zo fijn. Maar dat moet dan maar.
Alles hier in
huis staat in het teken van jou, onze kleine Yenthe!!
Alles moet
schoon, netjes en opgeruimd.Vandaag heb ik de tegels achter
thuis schoongespoten en de tuinmeubels afgespoeld. Teuntjes
buitenhok ( ons konijn ), staat er weer strak bij. Hij is
vandaag met dit heerlijke lenteweer, weer buiten geweest, maar
je vader vond het nog net iets te koud voor Teun om al buiten te
slapen, dus hebben we hem weer binnen gehaald. Slaapt hij
‘snachts binnen en gaat hij overdag weer naar buiten. Kan hij
even wennen.Ja ja ,die vader van jou!
Ben wel erg
benieuwd hoe jij zal reageren op de dieren.Ik zal een foto
boekje maken, zodat jij in iedergeval een beetje voorbereid
bent. Zou je het leuk vinden of misschien wel eng!?
Voor de rest
worden alle troepjes uit de tuin weggedaan , en wordt alles zo
neer gezet dat jij vooral veel speelruimte krijgt.Zou je een
buitenkind zijn? Zou je van plantjes en bloemetjes houden? Ik ga
krijtjes voor je kopen, kun je lekker op de tegels kleuren!
Ook heb ik
bloemetjes in de bakken geplant, het moet wel vrolijk zijn als
jij thuis komt.Allemaal mooie vrolijke lente kleurtjes.En bij
alles wat ik doe heb ik jou in mijn gedachten.
Ach meisje
toch, was het alvast maar zover.Nog 17 nachtjes slapen en we
gaan naar je toe. We horen dinsdagavond hoeveel nachtjes slapen
het nog is voordat we je dan eindelijk in onze armen mogen
sluiten.
We wachten
gelaten verder.
|
maart 21,
2007 12:39
Nog 12 dagen te gaan
Vandaag zijn papa en mama naar Den Haag geweest.
We
hebben heel even op chinees grondgebied gestaan.We zijn naar de
ambassade van China geweest om onze visum te regelen. Spannend
hoor! Vanaf het moment dat we het grote hek doorliepen, waren we
eigenlijk een beetje in het grote land waar jij geboren bent en
op dit moment nog woont.
Over de (waarschijnlijk door de jaren heen stukgelopen) rode
loper, liep ik met jou vader voor de tweede maal, hand in hand,
met toch wel een kriebel in mijn buik naar binnen. De eerste
keer dat we hier waren, Lieve Yenthe, was om alle papieren, die
we voor jouw officiele thuiskomst moesten verzamelen, te
legaliseren. Het moest allemaal een chinese stempel krijgen.
Het
was er druk. Allemaal mensen , die ook een visum moesten halen
of voor zaken, dingen moesten regelen. Nadat we een nummertje
hadden getrokken hebben we zo’n drie kwartier gewacht voordat we
aan de beurt waren. Dit viel nog mee, de vorige keer was dit
anderhalf uur. Ach lieve Yenthe, we hebben inmiddels geleerd om
geduld te hebben en wat het is om te moeten wachten op het
allermooiste meisje van de hele wereld.
Toen de paspoorten, het aanvraagformulier en de pasfoto’s waren
in geleverd, was het nog een half uurtje wachten en toen hadden
we de belangrijke toestemming in onze handen. We mogen nu naar
China!!! Weer een mijlpaal en een grote stap dichter bij jou.
Tussen al die wachtende mensen, liep daar een heel mooi klein
meisje rond, dicht in de buurt van haar papa en mama. Een heel
vrolijk chinees meisje. Ze keek mij aan en ik kreeg een grote
lach van oor tot oor. Ze deed haar handje omhoog en ze zwaaide,….
zomaar… heel even, naar mij!
Ik
werd er heel gelukkig van. De tranen sprongen mij weer eens in
mijn ogen en nadat ik, dit waarschijnlijk op een na mooiste
meisje van de hele wereld, mijn breedste lach had teruggegeven,
overspoelde mij, heel even een gevoel van heimwee, naar jou,
mijn mooie dochter.In mijn dromen heb ik jou al duizend maal in
mijn armen gesloten, je handjes vastgehouden en je op je neusje
gekust.Jou breedste en mooiste lach gezien en je spelend en
danzend rond zien huppelen.
Dit
zijn de momenten dat het wachten plagen is. Ja, dat is het! We
worden gewoon een beetje geplaagd. Maar dat geeft niet hoor,
kleine meid,het komt allemaal goed. Nog 12 dagen en dan stap ik
met je vader, in het grote vliegtuig en komen we je halen! Nog
maar een paar nachtjes slapen.
|
maart 23,
2007 16:38
de grote reis
Nog
even wachten Yenthe, we komen er bijna aan.
Gisteravond zijn we naar Alphen aan de Rijn geweest. Daar werd
papa en mama verteld hoe we naar jou toe zouden gaan.Samen met
nog drie andere papa’s en mama’s die ook hun kindje uit China op
gaan halen hebben we geluisterd en vragen kunnen stellen over
alles wat we nog niet goed begrepen of wisten.Het is een hele
reis hoor!
We
vliegen zaterdag 31 maart, om 20.55 met een groot vliegtuig
vanuit Amsterdam in een keer door naar Beijing. Daar zullen we
dan om 12.40 volgens de chinese tijd aankomen.In Nederland is
het in de zomer tijd 6 uur en in de wintertijd 7 uur vroeger dan
in China.Ik weet eigenlijk niet hoe het dan zal zijn met het
tijdsverschil. Dat kan me eigenlijk ook niet zo veel schelen.
Dan
zullen we een uurtje uit het vliegtuig gaan. Hierna stappen we
weer in het zelfde grote vliegtuig en vliegen we door,naar de
provincie waar jij nu nog woont. Dit is Guangdong, en wel in de
grote stad guangzhou.Het is dan 17.05 op 1 april.
Daar zullen papa en mama in een hotel gaan slapen. Wel spannend
allemaal hoor. Er zal dan al een bedje voor jou klaar staan.Deze
zal nog wel een dag en twee nachtjes leeg blijven, want het
bureau dat alles gaat regelen heeft pas 3 april tijd voor ons
drietjes. Ach lieve dochter…die twee nachtjes en dat ene dagje
kunnen er ook nog wel bij, toch!?
Het
duurt nu niet lang meer en dan gaan we elkaar eindelijk zien.
Alles komt goed!!!!Het duurt alleen eventjes!!!
|
on 15:10
nog 8 dagen
Heb
voor de zoveelste maal de koffers uitgepakt en weer ingepakt.
Tja,
Yenthe, er is ons verteld dat er wel eens wat mis kon gaan met
de bagage.We nemen drie koffers mee. Twee grote en een kleinere
heb ik in de grote gedaan.Lekker makkelijk voor de terug reis.
Ik heb de kleding verdeeld over de beide koffers .In de
handbagage neem ik dan nog een setje kleding voor jou mee.Nou de
buggy nog stevig inpakken.Die nemen we op aanraden toch maar mee.
Je bent nog niet gewent aan wandelen en erop uitgaan.Kun je
lekker zitten en mamma zal je duwen, hoor.Stiekem hoop ik dat je
nog een half jaartje blijft buggien.Hoeft niet hoor!! Je bent
toch al vier jaar en misschien vind je het helemaal niets.Dan
mag papa het duwen!Doen we net alsof het een karretje is voor
onze spulletjes. Hij zal nog wat beleven met 2 vrouwen om hem
heen.
Dat
vind hij helemaal niet erg, hoor. Want wanneer hij over jou,
praat kleine meid, doet hij dit met zoveel liefde, en staan met
regelmaat de tranen in zijn ogen. Ik weet zeker dat je de
liefste papa van de hele wereld hebt en dat je heel van hem zult
gaan houden.
|
maart
26, 2007 15:57
en het komt steeds dichterbij
Wat
hebben we het allemaal druk met jou, kleine Yenthe. Vrijdagavond
ben ik met jou twee opa’s en jou papa naar Zeist geweest. Ik had
mijn wagen volgeladen vol met lieve opa’s…….en een papa. We zijn
naar een speciale opa en oma avond geweest. Hier waren nog meer
opa’s en oma’s van kleinkinderen , die net als jij in China zijn
geboren. Ademloos hebben we geluisterd naar deze lieve mensen
die zo blij vertelden van hun ervaringen. Echt hoor Yenthe…Het
komt echt allemaal goed. Ze vertelden met zoveel liefde en
blijheid…..Yenthe, Yenthe wat is iedereen, nu al gelukkig met
jou en wat zijn we het wachten ongelovelijk beu!!!!!
Samen met jou oma,…mijn mama, heb ik voor de allerlaatste keer
de koffers uit en ingepakt.Dat is echt een hele puzzel hoor.
Want ik wil van alles voor jou mee. Een pak brinta, koekjes,
liga, rozijntjes in jip en janneke doosjes. En we mogen maar 40
kilo in totaal meenemen.Dit lijkt een hoop, maar toch. Alleen
jou buggy weegt al 7 kilo en deze wordt meegerekent bij de
koffers.
Maar die oma van jou is een knapperd hoor.Alles zit er in en het
is bijelkaar 39 kilo.
Opa
Ger heeft jou autostoeltje in mama’s auto gemaakt.Dat ziet er
geweldig uit. Puck , (zo heet het autootje van je moeder), met
jou stoeltje achterin! Hoe zou je het vinden? Zou je het eng
vinden? Of misschien wel helemaal leuk! We gaan het allemaal
ontdekken hoor.
De
laatste dingen zijn geregeld. Er is nog maar een iets wat er
mist En dat ben jij! Eigenlijk zou ik nu naar buiten willen
lopen en dan even heel hard roepen: "Yenthe…..thuiskomen……" En
in mijn gedachten kom je dan huppelend naar huis.
|
maart
30, 2007 11:56
Het geheime Yenthe feestje
Zondag na de dienst moest mama eventjes wachten.We zouden net
naar huis gaan,toen er een tante met een roze ballon op mij af
kwam."Kom mama Wiets" zei ze "we hebben een verrassing voor je"
Ik
liep volkomen beduust met haar mee naar achteren…….en weet wat
ik daar zag? Alle tantes en alle kinderen van de zondagschool
waren daar en hadden de zondagschoolruimte versierd met slingers
en ballonnen. Er stonden beschuit met muisjes en een tafel vol
met kadootjes! Allemaal voor jou, lieve Yenthe. Een prachtig
boek hebben ze met elkaar gemaakt, vol met kaartjes tekeningen ,
foto’s, gedichtjes en verhaaltjes. Met tranen in mijn ogen van
ontroering , heb ik het gelezen. Speciaal gemaakt voor jou. Door
de tantes en de kinderen.
De
kindertjes hebben geschreven , over wie ze zijn en wat ze het
lekkerste eten vinden. En wat ze later willen worden als ze
groot zijn. En allemaal wachten ze tot jij er bent. Ze willen
weten hoe je er uit ziet in het echt. Natuurlijk hebben ze een
foto gezien van jou, maar dat vinden ze echt niet genoeg.
Ze
weten dat ze nog even geduld moeten hebben , hoor. En ze snappen
ook best dat het in het begin, nog eventjes een beetje eng zal
zijn voor jou. Maar ze zijn allemaal blij dat je komt .
Mama heeft alle kadootjes alvast voor je uitgepakt. Een mooie
jurk met een tasje, zelfgemaakt, speciaal voor jou ,mooi meisje
en een haarbandje, knuffel beertjes, een bedelarmbandje ,
knutselgips, een muziekcd-tje, prachtige popjes met mooie lange
vlechtjes,te veel om op te noemen, je bent vreselijk verwent!!
De tantes hebben er echt een feest van gemaakt.
Dit
was geen babyshower maar een Yentheshower, vertelden ze en ik
had er niets van gemerkt, dat zij dit zo hadden bedacht. Wat een
boefjes zijn het toch!!
|
maart 31,
2007 09:21
nog 1 nachtje slapen
Nog
even volhouden, kleine meid, we komen er bijna aan.
De
laatste dingetjes regelen, de honden nog even in bad, nog een
keer de lijstjes bij langs, hebben we alles gepakt? Zijn we
niets vergeten? Met kriebels in mijn buik en doorlopend tranen
in mijn ogen , loop ik druk te zijn. Ja Lieve Yenthe, je moeder
is een hopeloze stresskikker op dit moment.Niets mag er fout
gaan.
Gisteren, heb ik mijn laatste werkdag gehad.Ook hier weet
iedereen dat jij mijn dochter bent,hoor.En ze weten allemaal dat
wij je gaan halen.Iedereen wacht op jou. Zo bijzonder ben je.
De
bewoners van de huisjes en de mensen waar jou mama mee werkt, ze
hadden een verrassing voor ons. Een bijzondere kaart hadden ze
gemaakt, van elk huisje apart, met hele lieve persoonlijke
wensen. En kadootjes. Ja meisje , we worden maar verwent. Als we
straks samen, eindelijk met zijn drietjes zijn, en we in Beijing
op de muur staan , zullen we vanaf de muur naar ze zwaaien en
heel hard roepen dat we bijna thuis zijn. Ik weet bijna zeker
dat ze dit zullen horen.
Jou
papa werkt nog een halve dag. Gaan we samen alles nog een
keertje nalopen. Alle papieren op een rij. Er mag niets
ontbreken.Behalve alle Yenthe formulieren en 20.000 copietjes,
de paspoorten, de inentingsbewijzen en de rest. Hier is jou
vader beter in dan ik, hoor. Dus het zal allemaal wel kloppen,
maar ga voor de zekerheid nog maar even flink op zijn vingers
kijken. "Yenthekriebels", noemt hij dit ,’k weet niet wat hij
bedoeld!?
Zou
je het al weten? Hebben ze je al verteld dat je een papa en mama
hebt, zou je blij zij? Zou je mij wel als je mama willen hebben.
Duizend en een dingen gaan door mijn hoofd. Het komt allemaal
goed!! Dat weet ik wel, maar toch…..
Ga
maar weer eens druk doen, gaat de tijd wat sneller voorbij en
heb ik eerder, jou, mijn mooie dochter, Yenthe, in mijn armen.
Nog
een nachtje slapen en dan vlieg ik naar je toe! Samen met je
papa.
Nog
een nachtje slapen!
|
1 April
2007 04:51
Vandaag gaan we je halen
De
zon schijnt, de lucht is stralend blauw. De bloemen zijn fraaier
dan anders. De vogels zingen hun mooiste lied.
Het
is lente, dus nu komt Yenthe.
Alles is hier in rep en roer.De koffers staan klaar, op de kop
af het gewicht wat het mag hebben. Straks komt opa Jos. Die
brengt ons naar het vliegtuig.
Ja
ja lieve Yenthe, het is zover!! Ik kom eraan. Ik voel me
onmiddelijk Katinkel.
Maak baan, ruim baan, want mama komt er aan!
Geen zee houd me tegen.Geen reus staat me nog langer in de
weg.Geen apen en beren meer. Ik heb een dozijn met engeltjes
ingehuurd. Kom papa . We gaan!!!!We gaan Yenthe halen!!!
Tot
zo lieve meid.
|
april 2, 2007 15:53
Het Yenthe geboortelandgevoel
Na
negen uur vliegen van Amsterdam naar Beijing en 3 uur van
Beijing naar Guangzhou, ben ik dan eindelijk met jou papa, in
jou land van afkomst. Hier ben je geboren, in het inmens grote
mooie China.
Ik
kijk om me heen en vraag me af:"Waar ben je nu Yenthe… toe…verstop
je nu niet, maar kom bij mama." En in gedachten spring je
lachend achter een muurtje vandaan….
Maar ja, zo werkt nu eenmaal niet.Deze anderhalve dag lukt ons
ook nog wel.
We
hebben een mooie kamer in het Victory hotel in Guangzhou.Het is
een prachtig hotel hoor, Yenthe. Allemaal marmer als je
binnenkomt. En er hangt een hele grote prachtige lamp, met
allemaal kristalletjes eraan, die ervoor zorgen dat alles mooi
en helder glinsterd. Dat zal ik je overmorgen allemaal laten
zien.
Je
bedje staat nog niet in de kamer, maar die brengen ze morgen. Ja
Lieve Yenthe. Alles is in volle verwachting, op jou komst. T’is
allemaal zo spannend!
Vananvond hebben we, jou papa en ik en nog een andere papa en
mama, die ook hun kindje gaan halen, en de begeleidster,in het
restaurant gegeten.Heerlijk was het.En…..met stokjes. Dat ging
prima hoor, boven verwachting zelfs.’k vond het wel zo
eerlijk.Jij moet leren eten met een vork, dan leren wij met
stokjes eten.
Het
was een vermoeiende indrukwekkende dag.Na een lange dag van
reizen, ontmoetingen en indrukken, ga ik nu maar slapen.
Dan
is het sneller morgen en weer een dagje dichter bij jou, mijn
mooie dochter Yenthe.
|
14:27
De dag voor morgen
Je
bedje staat er hoor! Vanmorgen is het er neergezet. Een
ledikantje met blauwe spijltjes. OOOOOOOOOOOH! Onmiddelijk weer
heel veel Yenthekriebels! Die gekke moedergevoelens.
Meisje, meisje, nog 1 nachtje slapen.
We
zijn de dag vandaag leuk doorgekomen, hoor. Je bent geboren in
een prachtig land. Met veel, heel veel andere Chinese mensen. We
hebben wat rondgekeken en leuke dingetjes gekocht.Onder anderen
een heuze Yenthetas. Een makkelijke tas waar mama, je drinken en
koekjes in mee kan nemen en je pop en alles wat jij daar nog
meer in wil hebben.
Verder hebben we, nog eens, papieren gekopieerd, omdat men dit
nu graag weer anders wil zien . Een kleinigheidje, maar……… alles
moet goed zijn. Er mag niets verkeerd gaan morgen.
Om
drie uur morgenmiddag gaan we naar je toe, met een Chinese en
een Nederlandse begeleidster.
Jij
zal dan vanuit Zhuhai naar guangzhou komen, samen met het kindje
van de papa en mama , die samen met ons uit Nederland zijn
gereisd. Twee uur rijden, met een auto, of misschien wel met een
bus. Wat zal dit ongelofelijk spannend voor je zijn.
Zal
je begrijpen waar je heen gaat? Hoe zal het zijn?? Hoe zal jij
je voelen? Hebben ze je nu verteld dat je eindelijk naar je papa
en mama toe gaat ? Zul je blij zijn,of angstig of verdrietig.Ben
je er klaar voor?
Geen apen en beren, lieve meid.Ga nu maar lekker slapen. Alles
komt goed! Echt waar!
Want morgen is het Yenthedag.
|
April 3,
2007 15:21
Yenthedag
Eindelijk……. het is Yenthedag.
Om
drie ‘s middags, heel nerveus, in het busje, dwars door
Guangzhou, met een heeeeeeele goede chauffeur, reden we dan naar
je toe. Volop in de file, auto’s, bussen,bakfietsen, alles reed
door elkaar en zonder elkaar te raken. Hoe dat kon begrijp ik
nog steeds niet !Zelfs met een Chinese agent op het midden van
een kruispunt , was het nog passen en meten. Als een legpuzzel
ging iedereen, in deze chaos, zijn weg.
In
een groot gebouw moesten we zijn. Op de achtste verdieping. Met
trillende benen, gespannen hoe het allemaal zou gaan, en wat jou
reactie zou zijn, wachten we zoals gezegd, in een kamer.
Even later, kwam jij binnen, in de kamer daarnaast , samen met
het kindje van de andere papa en mama. En toen mochten we kijken!
Nog niet aan raken, maar wel kijken. En daar zat je dan,in een
prachtig roze jurkje, naast je begeleidster, die je een pakje
drinken had gegeven en een koekje.
De
vrouw wees naar mij, en toen………toen keek jij………naar mij. "
"Mama"
, zei je en je stak je handje omhoog. Dat moment is niet te
beschrijven. Mijn meisje zegt
mama
tegen mij! En ik wil je oppakken en je knuffelen. Je zeggen dat
ik van je hou.stokte in mijn
En
even later, mocht dit. Je liep naar me toe, en ik kon je
eindelijk in mijn armen nemen.
Ja
lieve Yenthe, het is allemaal waar. Je hebt de zelfde ogen en
ook het zelfde haar. Je bent mama’s meisje en je lijkt op mij!
We
hebben gedraaid en gezweven. En de wereld stond even stil. Het
was alsof er niemand meer om ons heen aanwezig was. Ongelovelijk
en niet uit te leggen . En nu, gaan we samen verder. Jij ,ik jou
mama en jou papa. Het zal best eens moeilijk worden, maar ik
weet, het komt goed.
Ja…………alles
komt goed!!!!!
|
april 4, 2007 17:14
Traantjes en een lach
Het
viel allemaal niet mee , mooie dochter van mij.
Alles is nieuw, en een papa en mama hebben is heel erg fijn,
maar toch ook heel erg eng. Je was echt even, heel erg
verdrietig, je huilde tranen met tuiten en ik……..hield je vast
en huilde stiekem met je mee. Ik heb je geknuffeld en voor je
gezongen. Je zachtjes verteld, dat jij het allermooiste meisje,
van de hele wereld bent. Ik heb naar je geglimlacht en je
gefluisterd, dat het echt…. heel echt….allemaal goed komt. En
opeens… keek je me aan, met je mooie donkere kijkers en stopten
de tranen. Alsof je zei: " okee mama, we gaan er voor!"
We
hebben samen foto’s gekeken en mama moest deze, zo op maat
knippen, zodat ze in je fotomapje pasten. En jij zat daar, op de
grond, voor mij en naast je papa, en stopte ze een voor een, met
een ongelovelijke precicie, in het mapje. Blij keek je. En toen
het mapje vol was, pakte je alles wat van jou was, bij elkaar,en
stopte dit, in jou, van ons gekregen rugzakje! En dit zal je de
komende tijd blijven doen.Alles verzamelen en in jou rugzakje
doen.
Je
bent een onvoorstelbaar clever kind.Je maakt strikjes in het
haar van je pop, je schrijft zelfs al cijfers en je doet, vooral,
alles na, wat mama doet.
Gezicht wassen, pyama aan doen, en zelfs je tandjes poetsen. En
dat op de eerste avond! Bovenal en boven alle vewachting.
En
dan gaan we slapen……
Yenthe naar bed , papa en mama naar bed. Eerst ga je nog even je
tasje uit en ik pakken. Je fotoboekje nog eens bekijken en pas
als mama deze voorzichtig in ruilt voor een knuffeltje, je een
kus geeft en "slaap lekker Yenthe " zegt, ga je liggen , doe je
je ogen dicht…….en ……je slaapt!
Na
een nacht, dat mama meerdere malen wakker werd, om toch vooral
te kijken, of het allemaal echt was. Dat jij, mijn lieve Yenthe,
echt in het ledikantje, met de blauwe spijltjes, vlak naast het
bed van papa en mama ligt. En omdat jij in jou dromen, in het
chinees aan het brabbelen bent.
En
dan….. om 7 uur …..word mijn meisje wakker!
Je
gaat rechtop in je bedje staan, je kijkt naar me. Ik stap uit
bed en jij….jij steekt je armen naar me uit en springt. Je
springt recht in mijn armen.En ik? Ik huil dan heel stilletjes
van geluk, met het mooiste meisje van de hele wereld , tegen
mijn hart gedrukt!!
|
april 5,
2007 14:19
Weer
in het Yentheregelgebouw
We
zijn weer met het busje , met dezelfde vaardige chauffeur, dwars
door Guanzhou, met dezelfde verkeers chaos, naar het grote
Yentheregelgebouw geweest. Op de achterbank, bij mama op
schoot,en naast je papa, keek je lekker om je heen. Bepakt en
bezakt, want, jawel, alles moest mee! Enne….. je rugzakje zit
inmiddels vol. Heb wel de pakjes drinken er nog net op tijd uit
kunnen vissen, dus leek het je wel een goed idee, om de rest bij
mama in de Yenthetas te stoppen. Ach meisje……mama vind het goed.
Na
even te moeten wachten ,werden we weer in een kamertje ontvangen.
Hier zat een mevrouw achter een bureau, die ons wat vragen ging
stellen. Zijn jullie tevreden met dit meisje? "ja" Willen jullie
dit meisje adopteren? " ja"Weten jullie de Chinese naam van dit
meisje?’ Zhu Guo Sha" Papieren controleren en ondertekenen en
weer even wachten in een andere ruimte.
Ondertussen waren jou verzorgster en de officemedewerkster van
jou weeshuis ook gearriveerd.Je vond het zichtbaar leuk dat ze
er waren, ze kregen dan ook een knuffel, maar na de
knuffel,kroop je weer lekker bij mama op schoot. Dit was voor
mij een gigantische opluchting. Was er stiekem toch een beetje
bang voor, dat je niet meer met ons mee wou gaan. Maar nee hoor!
Nog even samen met de dame van de office op de foto en het was
duidelijk klaar voor jou.Je bleef bij je mama en je papa.
Bij
de andere adoptie medewerkster, werden weer vragen gesteld. Zijn
jullie papa Luc en mama Wietske? Hebben jullie al een kindje?
Hoelang zijn jullie getrouwd? Willen jullie dit meisje adopteren?
En waarom dan wel een kindje uit China? Beloven jullie goed voor
dit kindje te zorgen en haar niet te verlaten of te mishandelen?
En waarschijnlijk nog andere vragen, ben ze eventjes vergeten.
Weer papieren tekenen en ondertussen zit jij heerlijk tussen
alle chaos wat te kleuren en te tekenen.Je vind het allemaal wel
goed. Je vertrouwd er eenvoudig op dat alles goed komt. Heerlijk
toch!?
Na
een wederom bewogen terugreis in het busje, kriskras door de
stad, komen we weer terug in het hotel.
Eventjes wat drinken, en dan gaan we weer op pad. Lekker
patatjes eten.Samen met de andere papa en mama met hun prachtige
meisje en onze vertrouwde nederlandse begeleidster.
En
weet je wat? Je wilde in de buggie! Jaja!!!Echt waar!!!! We
hebben gebuggied!!!!Je bent er in gaan zitten, lieve Yenthe en
pronkt er in als een echt prinsesje. En mama? Die loopt er
achter als de koninginnemama van dit mooie prinsesje!
Je
blijkt een zeer ondernemend meisje te zijn. Je bent een heuze
katinkel,lieve Yenthe! Je rent, je draaft, zit overal aan,en als
mama "nee" zegt, kijk je me met je bruine kijkers aan …..en
lacht!
En
ik, jou mama, wetend dat het echt gevaarlijk is, wanneer jij aan
knopjes en stekkertjes van de lamp en dergelijk zit, smelt
inwendig, maar zet toch een frons op mijn gezicht.
Het
is ongelovelijk, maar waar! Op de tweede dag, vertrouw je mij en
je papa al zo, dat je ons al uitprobeerd.Je weet wat je doet, je
weet wat wij zeggen, enne……dikke neus.Ik hou van jullie, bewijs
maar, dat je van mij houd.
En
ik denk dan aan mijn mama, lieve Yenthe, ‘t is als op het
tegeltje, wat zou jij doen, mam?
Nu
lig je dan weer heerlijk, tevreden in je ledikantje, slapend
naar de volgende dag. En ik kijk nog even saampjes, met jou
papa, naar jou, ons heuze wereldwonder.
Want het is echt waar mijn lieve Yenthe, we zijn het er beiden
over eens, je lijkt waarempel echt, enorm op je moeder.
Je
bent
een
echte
Katinkel!
|
09:24
Mijn heerlijke Yenthekind
Wat
ben je toch een heerlijk kind!
Vannacht heb je heel wat afgekletst…….In je slaap…..In het
Chinees. Hele verhalen heb je, hoor! Dat is ook niet zo gek. Er
gebeurt ook heel erg veel! En…. in een hele korte tijd.
En
toen je vanmorgen wakker werd, keek je rond, zag je mij, stond
je op en sprong weer in mijn armen.Je gooide je armen en benen
rondom me heen en legde je hoofd in mijn schouders. En samen
hebben we zo nog een poosje naast je papa in bed
gelegen.Volkomen ontspannen, met een glimlach op je gezicht.Je
bent de eerste zonneschijn van deze nieuwe dag.
We
hebben weer heerlijk samen gebuggied.In een Chinese wijk , waar
de bevolking leeft zoals ze leven. Allemaal straatjes, met
allemaal winkeltjes, waar van alles wordt verkocht. Kruiden in
potten, Vis, kippen en eenden (levend in veel te kleine
hokjes),schoenen,eten, klaargemaakt in stoofpotjes, gedroogde
zeepaardjes…………Te veel om op te noemen.
En
jij………….jij zat prinsesheerlijk in je buggie om je heen te
kijken. En ik denk……..hoe zal je het thuis in Nederland vinden?
En
later op de dag, stapten we weer met elkaar, in het busje, dwars
door de verkeerschaos van Guangzhou, naar het Yentheregelkantoor.
Je adoptiebewijs halen. Een prachtig mooi rood boekje met onze
allereerste officiele familiefoto! Met vlinders in mijn buik heb
het bekeken.Is het leven niet fantastisch mooi!?
En
dan door…..door naar het politiebureau. Voor het aanvragen van
je paspoort. In een groot gebouw, met een grote zaal, met een
lange rij met allemaal lokketen en in die zaal met de loketten,
allemaal stoelen. En op die stoelen, nog meer papa’s en mama’s
met hun kindjes. En allemaal wachten we, op het zelfde. Een
aanvraag voor het paspoort, dat er voor zorgt, dat we eindelijk
naar huis kunnen. We moesten met ons drietjes, papa, mama en jij,
lieve Yenthe naar een loket. Weer werden we bekeken, de papieren
gecontroleerd en……….goedgekeurd! Het Yenthepaspoortje zal
volgende week klaar zijn.
Je
bent een heerlijk bewegelijk en ondeugende meid. Je hebt
besloten vandaag niet langer stil te zijn en te lachen. Nee hoor,
je praat……….. in het Chinees…….. en mama verstaat alles hoor. Je
begrijpt ons ook, al vind je het af en toe heel erg makkelijk
dit niet te laten blijken. Oost indisch doof??? NEEE, zuid
Chinees doof!!! En je danst en je zingt, het is een groot feest.
En als jou papa, of ik, nee zeggen, kijk je ons, met je grote
bruine ogen aan, als of ze zeggen "nou ja zeg, hoe zo nee! Doe
niet zo raar!!!!!" en je lacht vervolgens je mooiste lach!
En
ik? Ik ben trots! Trots op mijn kleine wildebras, die geen
moment , nee, geen tel, stil schijn te kunnen zitten. En als ik
s’ avonds moe naar bed toe ga, kijk ik opzij. Daar ligt mijn
meisje te slapen. En wacht dan, totdat jij mij, in je dromen, je
verhalen weer verteld.
|
april 6, 2007 09:48
Hallo allemaal
Dag
Thuisfront. Dag (o)pa’s (o)ma’s, ooms en tantes, vrienden,
collega’s, bewoners van Daelhoven, en meemakers en medelezers.
Dank jullie wel voor jullie reacties. Het is een hele
onderneming, een Yenthebevalling!!!
Het
is een enorme steun in de rug. Jullie lieve woorden,doen enorm
goed. We lezen ze met heel veel plezier en met regelmaat met
tranen in onze ogen.
Een
hele dikke knuffel terug vanuit, hier, het verre China
Van
Papa Luc en mama Wiets en onze lieve druktemaker Yenthe.
|
april 9, 2007 08:52
Mama’s mooie Yenthechineesje
Je
weet erg goed wat je wilt. Drinken, eten, snoepen, naar de wc,
je weet het prima aan te geven. En…….als je iets niet
wilt?…….Dan schud je je hoofd, doet je handje om hoog en wuift
…nee! Heel eenvoudig hoor! En heel begrijpelijk, voor iedereen !
De
kleren die ik voor je uit Nederland hebt meegenomen, vind je
helemaal niets. Als ik deze aanwijs ‘s morgens, komt het handje
weer wuifend omhoog en schud je ernstig kijkend van nee, dus
hebben we een ander chinees pakje voor je gekocht. En…..Je vind
het prachtig. Nou, prima hoor meisje!
Maar ja…eens zal het toch moeten gebeuren, en toen je heel per
ongeluk, door je druk doen, je drinken over je heen gooide………..,
moesten, de inmiddels toch al vuile kleding , jaja, ……in de was.
Erg vervelend!!!! Je zag het met lede ogen aan. Maar…….het was
niet anders!
En
toen vanmorgen bleek, dat deze nog niet droog waren en ik je jou
andere kleren liet zien, koos je,……. ja wel,….. je koos het zelf
uit, voor de spijkerbroek, die papa en mama ook aan hebben. De
t’ shirt met snoopy kon er nog net mee door, en het vestje met
de cappichon werd ook, met grootste gratie goed gekeurd. Okee,
maar dan wel met je nieuwe sandalen, met vlindertjes erop, die
als je loopt, licht geven.
En
zo, mijn mooie Yenthe, komen we iedere keer een stapje verder.
En heel stiekem, als ik heel eerlijk ben? Je hebt groot gelijk!
De chinese kleertjes staan je fantastisch, en ik besluit dat we
nog maar een chinees jasje voor je moeten halen! Ja zal nog lang
genoeg in de westerse kleren gaan lopen.
Blijf jij voorlopig maar lekker mama’s Yenthechineesje!
|
april 11, 2007 07:29
Wat een Yenthe-indrukken
Wat
een indrukken! Wat een een ongelovelijke reis, Deze Yenthe reis
is er eentje met een lach en een traan.
Samen, weer in het busje. Lekker bij mama op schoot. Met papa er
strak naast,……. met jouw handje in die van hem. En af en toe,
wissel je dit even om. Want je bent erg wijs met je pappe!!!En
als je moe ben van het kijken en spelen met je papa,…. gaap je
een keertje en dan nog een keertje en gooi je heerlijk je
Yenthe_luikjes dicht…..en …… slaapt. En ik? Ik voel me heeeeeel
gelukkig, met dit prachtige wezentje in mijn armen.
We
gaan naar Zhuhai, de stad waar je de eerste 4 jaar bent
opgegroeid, hebt gespeelt en waar je al 2 keer een uurtje per
dag naar een klasje ging. We besluiten,….je papa en mama, dat we
je niet bij het weeshuis laten kijken, maar dat of je papa of je
mama dit laten doen. Wat foto’s maken, voor later als je groot
bent. Dit was erg belangrijk, zei de Chinese gids. Het weeshuis
wordt verbouwd, en als je later dan besluit te gaan kijken, zie
je niet, wat het zou zijn geweest.
Na
twee en een half uur rijden, kijkend naar dit ongelovelijke mooi
en interessante China,rijdend langs rijstvelden, andere
bouwplantages en visvijvers, langs de impossante Parel rivier,
rijden we dan het grote Zhuhai binnen. Lange promenades en
prachtige groene begroeing. En voor we het weten, gebeurt dat,
wat we eigenlijk niet wilden. We staan plotseling oog en oog met
jouw weeshuis! Totaal onverwacht! En jij?
Je
kijkt…..op mama’s schoot, naar buiten. Er lopen kinderen. Ze
lopen naar het busje en roepen ……. "Shasha, shaha!!!" Volledige
herkenning. We stappen uit. Ik voel me compleet ontdaan.En jij……
je kijkt nog steeds, heel onderzoekend, een magere hallo naar de
enthiousiaste meisjes. Papa pakt je over en verteld je " Hier
heb je gewoont en nu…….. Gaan we naar huis. En het is alsof je
dit begrijpt. Je kijkt je papa aan en kruipt lekker tegen hem
aan.Het is alsof je nu je keuze maakt. Je blijft bij ons en we
stappen samen weer in het busje .
We
eten wat en gaan vervolgens weer op weg. We gaan naar die plek,
waar je vier jaar geleden, bent gevonden.
Als
we daar aan komen , is mama verbaasd! Het is een hele drukke weg.
En aan die weg staat een bushalte en bij die bushalte, wat
grasstroken en bloemen perkjes, met daar achter een winkel
straat.
En
we staan stil. En ik…….Ik loop daar met mijn camera……… en in
gedachten, ga ik terug naar dat moment.En ik zie een vrouw,…..
een dappere vrouw, met een heel klein kindje in haar armen. En
zij legt dit kleine mooie meisje, op een heel mooi plekje neer.
Een bijzonder plekje. Met heel veel mooie bloemetjes. En op zo’n
manier, dat je het niet kan missen. Hier wordt zij wel gevonden!
Zij kust haar vaarwel, want, had zij besloten, er zal een andere
mama komen, die dit bijzondere kindje, dat kan geven, wat ze
nodig heeft.
En
ik huil……..en bid voor een hele byzondere engel, die deze hele
dappere vrouw, "s nachts , in haar dromen vertellen zal , dat
het goed gaat, met dit hele mooie kind. En ik buig mij in
gedachten, op de Chinese traditionele manier…….. en dank haar
voor het baren van mijn mooie dochter. Het ga je goed , dappere,
dappere vrouw. We zorgen goed voor haar.
Want dat is wat jij bent, mijn lieve Yenthe. Je bent mijn mooie
dochter. En het is zoals oom Peter mij eens zei, ik voel het tot
in mijn tenen!
Je
staat in mijn handpalm geschreven.
Jij
bent mijn kind, en je lijkt op mij, je hebt de zelfde ogen en
ook hetzelfde haar!
|
april 14, 2007 03:56
Nog vier nachtjes slapen
Iedere dag is weer een nieuw kado!
Je
ontplooid je onvoorstelbaar snel. Je laat heel duidelijk blijken
dat ik jou mama ben en dat je ook heel zeker weet wie je papa
is! Je lijkt nog meer te laten merken dat jij bij ons hoort,
zeker na de indrukwekkende reis naar Zhuhai. Het is, denk ik te
weten , zoals ik dacht. Je keuze is gemaakt, in zoverre jij die
keuze zou kunnen maken. Het is zoals het wezen moet, wij horen
bijelkaar. Het stond reeds geschreven in de sterren!!!! Echt
waar!!
De
grenzen zijn voor jou rekbaarder dan voor ons, maar ja…… wie
niet waagt die niet wint! En ik?…..Vind het stiekem heel erg
leuk. Wel vermoeiend hoor! Als jij s’avonds in je bedje ligt,
leg ik mijn voeten moe,maar erg voldaan, bij je papa neer en
praten we samen over de nieuwe dag die weer met jou hebben mogen
beleven.
Je
bent een enorme wervelwind met een klaterende lach. Prachtige
donkere pretoogjes, die soms, heel soms,een traan laat gaan. En
als deze pareltjes dan uit je ogen komen, pakt t mama je stevig
vast en laat ze lekker stromen.Ik knuffel je voorzichtig en
vertel je dan zacht , nog maar een paar daagjes, en dan gaan we
naar huis!
Wanneer we hier door de gezellige straatjes lopen , jij in de
buggie en ik erachter duwend, dan kijken ze naar ons. Het zal
een mooi gezicht zijn hoor, zo’n vrolijk zingend meisje,wat,
zonder een moment stil te zitten, langs komt rijden.
"Jij
bent een heel goed kind." Dit zijn de woorden van de Chinese
mensen hier. En ik voel me dan zo trots als een hele grote pauw.
En een Chinese mama van een kindje van 1 jaar, neemt jou op
schoot en verteld je, in het Chinees, dat we al heel snel gaan
vliegen.Dat we dan eindelijk, met zijn drietjes naar huis toe
gaan. En jij……En jij vind dit duidelijk mooi. Je tovert dan een
lach op je gezicht, dat zelfs de zon doet verbleken. En mijn
hartje wordt warm en ik pak de hand van je papa. Voor jou is het
duidelijk, wij horen bijelkaar. En nu moeten we echt heel snel
naar huis.
We
gaan nu samen aftellen, want nog vier nachtjes slapen, en dan
………..gaan we eindelijk naar huis. Eerst naar het grote Beijing,
waar we je visum moeten halen. En waar we over de muur gaan
lopen, om nog even heel hard te roepen,naar alle lieve mensen,
in het verre land. Daaag allemaal, we zijn er bijna, maar nog
niet helemaal!!!
Voor het eerst in je korte leventje, in een heel groot vliegtuig,
met zijn ijzeren vleugels in de lucht.Een hele grote, eerste
stap naar nederland.Dit gaan we vanavond dan samen doen. Op naar
Beijing. De koffers zijn gepakt, De rekening betaald, dus we
kunnen gaan, waar wachten we dan nu nog op!!!
DUS………………………..
Pas
op,maak baan, ruim baan, want Yenthe komt er eindelijk aan!!
|
on
20:04
We komen naar huis!!
Hallo allemaal.
Even geen Yenthe verhaaltjes!!
Sinds we in Beijing zijn , is de tijd redelijk beperkt.We hebben
zoveel als mogelijk bekeken. De muur en de zijdemarkt en het
zomerpaleis. De tijd is gevlogen (gelukkig) en de varhalen komen
later. Een ding willen we jullie niet onthouden. We hebben met
zijn drietjes op de Chinese muur gestaan. En wat hebben we
geroepen! Hebben jullie ons gehoord? " Daaaaag pappe, daaag
mama, Daaag opa, daaag oma, daag opa Jos, daaag oma Bart,, daaag
Tessa daaag Daisy, Daaaag lieve bewoners van Daelhoven, Daaag
huisje 11, Daaag allemaal in Nederland!
EN
NU GAAN WE DAN ECHT NAAR HUIS!!!!
We
vliegen om 14.30 Chinese tijd en komen om 18.30 Nederlandse tijd
weer aan!!!
We
houden van jullie, een hele dikke knuffel, van een heel gelukkig
Sigmond gezin.
MAAK BAAN, RUIM BAAN DE KATINKELS KOMEN ERAAN!!!!!!
Tot
zoooo, jippie, we gaan naar huis. Blij blij blij!!!!
|
on
20:27
vlieg vlindertje, vlieg met ons mee naar huis.
Daar vliegen we dan.
Voor het eerst saampjes, in een groot vliegtuig. In de lucht,
tussen de wolken. En beneden ons, is de aarde. Los van de aarde,
dat zijn we. En als in een droom, vliegen we onze eerste grote
stap naar huis.
Van
Guangzhou naar Beijing. Op een rij,papa links van jou en mama
aan de andere kant. Je zit daar als een prinsesje, alsof dit
echt niet de eerste keer is dat je vliegt. Een ervaren
reizigster, dapper met het vervelende gordeltje om je buik. Met
je kleurboek voor je neus, en al kleurend laten de grote wielen
van het vliegtuig, de aarde los. Geen enkele angst. Geheel
veilig tussen je papa en je mama in. Ik hou de hand van je papa
vast en samen, kijken wij….naar jou……en ik?
Ik
voel me blij ,……
|
april 18, 2007 on 21:32
Mijn dappere Yenthe-dochter
Dapper ben
je,… dat is zeker!
Nu zijn we dan
in Beijing. Een andere stad, een ander hotel. Hier ontmoeten we
dan nu de andere papa’s en mama’s met hun kindjes. Wat een
indrukken! Zowel voor jou, mijn kleine meid, als zeker ook voor
mij. Zo gelukkig als een mama kan zijn! En niet alleen deze
mama, hoor! Maar ook de andere mama's. Wat is het mooi om te
zien! Wat is het heerlijk om te voelen. Wat is het groots om mee
te maken! Hoe kindjes, een papa en een mama hebben!
En heel stil
wordt deze mama , als zij bedenkt, dat er nog steeds kindjes
zijn, die geen papa en geen mama hebben.
We zullen hier
maar even zijn. Drie dagen voordat we dan de laatste stap gaan
maken, lieve dochter. De laatste dingen worden hier geregeld. Je
visum moet worden klaargemaakt. Dit wordt door de lieve
begeleidster geregeld, wij hoeven hier weinig aan te doen. Zij
gaat met de Chinese begeleidster, naar de ambassade en maakt dit
voor ons klaar. Papa zorgt er voor dat de papieren in orde zijn.
En mama en jij,
mijn mooie Yenthe….? Wij genieten van het moeder- dochterschap
en laten het ons maar lekker aanleunen.
|
april 20, 2007 20:52
De Chinese Yenthe muur
Daar
stappen we dan. Ongelofelijk!
Volgens de
Chinese bevolking, ben je niet in China geweest, als je niet op
deze muur hebt gelopen.
Nou, de
hele wereld mag het weten!!! Wij zijn echt in China geweest,
hoor. Jij als geboren Chinese wereldburger en ik, als de mama,
van deze geweldige Chinese wereldburger, samen, met jou papa.
Wat een
onvoorstelbare momenten. Daar stap jij dan, dapper tussen ons
in, op de treden van deze inmense Chinese muur!
Niks niet
opgetild, nee hoor! Als een waardige Chinese dame , loop jij
zelf,.. dapper en onverschrokken door. Met jou papa, die jou
linker handje vast mag houden en aan de rechter hand, ik, jou
trotse mama.
En als we
dan, op een leuk plekje, ergens op de muur, even kunnen
uitblazen, kijken we samen uit, over dit eeuwen oude monument,
en zien een prachtig stuk natuur. Glooiende heuvels, met in de
verte, de blik van dezelfde muur die door een groot gedeelte van
China heenloopt.
En dit is
het moment.
We zetten
onze handen aan onze mond, als een versterkende hoorn. En laten
de hele wereld horen.
Daag
allemaal, hier staan we dan!
Ik ben
dochter Yenthe en ik ben mama Wietske.
En we
roepen naar opa's en naar oma's, naar de ooms en naar de tantes.
We roepen naar de vogels en de bergen, naar de wolken en de
sterren, naar de zon en naar de maan. En we roepen naar de
leeuwen en de tijgers, naar de vissen in de zee en naar de mooie
bijzondere parelrivier, die gewoon zijn dagelijkse stroom zal
volgen. We roepen naar iedereen, die het maar horen wil!
Wij staan
hier op de muur en wij horen bij elkaar!!!!
En het
duurt nu echt niet lang meer, hoor!
En dan
komen wij naar huis!!
|
De allerlaatste stap naar huis
We gaan nu
echt naar huis!!!!
De koffers
zijn weer ingepakt. We stappen voor de allerlaatste keer in het
busje, en .. daar gaan we dan.
Met 4
papa's en 4 mama's en vier mooie kindjes. Het is leuk geweest ,
de papieren zijn geregeld, de paspoortjes voor elkaar, en nu
Gaan we dan echt naar huis.
Op het
grote vliegveld, worden de koffers op een grote band gezet. Jou
paspoortje, voor het eerst met jouw visum, wordt grondig bekeken,
en natuurlijk ook die van ons. En dan stappen we ,voor de tweede
keer, in een heel groot vliegtuig.
We zitten
met ons drietjes op een rij. Papa, aan je linkerkant en ik dus
aan je rechter. Het riempje zit weer om je buik, en je speelt
met al die spulletjes, die jou mammie , voor jou heeft
meegebracht. Kleurboeken, kleurpotloodjes, poppen, een boekje,
en wanneer we dan eindelijk in de lucht zijn, duurt het maar
heel even, hoor, en dan is de Yenthe-rij ..een grote chaos. De
Yenthe-tas wordt geplunderd en je kleurtjes, stikkertjes,en
papiertjes, over drie ruime stoelen verdeeld . Gedurende de
komende twee en een half uur is het een drukte van belang. Je
speelt, je zingt, je kliert zelf s een beetje. Het eten wordt
voor de helft opgegeten en dan, kruip je bij je mama op schoot.
Heerlijk is
dat! Je nestelt je wat, je gaapt een keertje en nog een keertje
en Ja hoor de luikjes gaan weer dicht en Je slaapt!!
Zoals je
wakker bent, zo slaap je ook. Alles aan je beweegt, je draait je
zwaait, en je zorgt er voor,dat je in een voor jou lekkere
houding ligt. In mijn armen!!!! In volle vertrouwen dat ik je
niet laat vallen!!!
En dat doe
ik dan ook niet.
We slapen
zelfs nog een paar uurtjes, met zijn drietjes, op een rij. En
als jij dan weer wakker wordt, kijken we samen nog eens, het
fotoboekje door, die we hadden opgestuurd. Daar zitten ook nog
nieuwe foto's bij. Foto's van opa's en van oma's. Van de honden,
Tessa en Daisy, de poesen, kippen en het konijn. Je bekijkt het
allemaal aandachtig, hoor. En je zegt dappertjes de namen na. Ze
zijn je duidelijk niet meer onbekend, want je laat heel zeker
merken, dat je ze herkent.
Verder
kijken we nog knusjes naar een film en sloop jij geheel
eigenhandig, de dopjes van de koptelefoons.
En dan is
het zover, we gaan nu eindelijk landen. Je schoentjes en je
sokjes gaan weer aan, de Yenthe spullen weer in de tassen en
wanneer we de wielen van het vliegtuig, de grond aanraken, kijk
je me aan, alsof je me wil vragen, Zijn we nu dan echt thuis?
En ik pak
je op. En druk je stijf tegen me aan. Vertel je zachtjes in je
oor, Kom mijn meisje , we zijn nu bijna thuis.
We stappen
uit het vliegtuig en worden warm ontvangen. De lieve ooms en
tantes van stichting meiling leiden ons door de douane en zonder
enig strubbeling, lopen we dan de bocht door. En daar staan ze
dan. De mensen van de foto's.
Opa Jos en
oma Bart, en opa en oma van Veenen, ooms en tantes nichtjes en
een neefje. Nog lang niet iedereen ,hoor. Dat zou echt veel te
veel zijn. En iedereen is blij. Je kijkt je oogjes uit, maar
absoluut niet bang. Je speelt met de kindjes met een mooie
stoffen gekregen bloem. Het is echt een groot moment. Veel
blijde tranen en warme blikken. Wat is het heerlijk om weer
terug te zijn. Met het mooiste meisje van de hele wereld!!!!
Maar nu
gaan we dan naar huis. Nog een uurtje met de auto. Voor het
eerst bij opa Jos, achterin, in het autostoeltje, naast je mama.
Daar gaan we dan.
Daaag
allemaal. Tot heel gauw. Mama en Yenthe moeten nu echt naar huis
en we nemen papa mee. Buybuy, nog een snelle knuffel, een
laatste voorlopige blik en we stappen samen in…
een
nieuw begin........................
|
Vervolg in Yenthe
verhalen |
|
|