|
|
Yenthe is thuis!!!
Op veler verzoek…….
Het vervolg……..
Een nieuw land, met zijn eigen aardigheden en
eigenaardigheden…..
Een nieuwe taal…..
Een eigen Yentheslaapkamer……
Met een eigen Yenthebed….
En een eigen Yenthekast…..
Met daarin eigen Yenthekleren…..
En eigen Yenthespeelgoed…..
Opa’s en oma’s……
Ooms en tantes…..
Neefjes en nichtjes…..
Honden en katten…….
Konijnen en kippen……
Hier volgt dan eindelijk, maar toch…..
Mama’s eigen Yentheverhalen……
Mama’s meisje!
|
Daar rijden we dan.
Opa rijdt en papa zit
daarnaast.Jij zit voor het eerst in je leven in
een autostoeltje. Je vindt het duidelijk
helemaal niks!! Ik zit naast je en kijk naar je.
Met de gekregen stoffen bloem en de gekleurde
balonnen in je hand, kijk je vragend naar me….."
Mag ik uit dit stoeltje? Ik zat toch altijd bij
jou op schoot?" Ik zie, overzie en denk: "ja
kind, je hebt eigenlijk groot gelijk….. en heel
stiekem, overtreed ik de Nederlandse wet…….. en
trek je lekker bij me op schoot.
Hier speel je nog even met de balonnen en
dan…. gaap je een keer….. en nog eens een keer
……en…… ja hoor…… je gooit heerlijk je luikjes
dicht en …..je slaapt!!
En zo rijden we naar HUIS!!!!
En dan…… rijden we, in de, voor ons, zo
bekende straat . Het kriebelt me in mijn buik……
nog heel even… en dan……Hoe zal je reageren? We
naderen ons huis en eindelijk…….. daar zijn we
dan!
Voorzichtjes til ik je in mijn armen en kus
je zachtjes wakker. "kom maar meisje…. hier zijn
we dan….dit is je huis…… mama had het je toch
gezegd! Kom maar meisje, ga maar mee…….hier is
het allemaal om gedaan……Een papa , een mama en
een heuze echte thuis."
Je opent je donkere oogjes en kijkt
nieuwsgierig om je heen. Je ziet me en er
verschijnt een glimlach op je gezicht. En je
kijkt naar het huis, met het groene hekje er
voor. En dat is wat je doet,…. je kijkt …..en je
kijkt…….. en……. je kijkt!
Ik draag je in mijn armen ons huis naar
binnen en dan……. lach je. Je wijst. Ik kijk en
zie waarom. Allemaal balonnen. En slingers.
Geweldig! Wat een ontvangst! Het huis is
versiert en overal staan bloemen en kadootjes.
En stilletjes in een hoek, staat , door jou nog
niet ontdekt …… een heuze fiets!
Samen kijken we de kamer in. Je vind het
duidelijk goed. Wat zou je denken? Wat gaat er
in jou koppie om? Je blik is onwennig, maar niet
geheel ontevreden. Je wil zelf lopen en
kijken……en…… dat mag….. het jou huis, hoor!
Dan doet opa de achterdeur en heel
voorzichtjes, komen daar,….. twee grote zwarte
rakkers binnen. "Dag Tessa , dag Daisy. Blij
blij blij."
Daar denk jij duidelijk anders over!!
Volledig verschrikt,…..slaak je een hoge gil
en….. spring je in mijn armen.
Kom maar hoor meisje, ik bescherm je wel…….
dit zijn Tessa en Daisy. Twee lieve oude
labradors. Weet je nog ? Die stonden op de foto.
Je bekijkt het allemaal met argusogen en
besluit….. okee….. maar dan wel op mama’s arm!
Dat is goed hoor meisje, alles is nieuw en
dan ook nog twee grote honden, ik snap het
best,hoor! Maar weet mijn, kleine meid , zoals
alles,tot nu toe,……. het komt allemaal goed!
Dan komt het moment dat we naar boven gaan.
Je eerste ontmoeting met je echte eigen
Yenthekamer. Op de deur een prachtige vlinder,
gemaakt door je nieuwe nichtjes, ons eigen
vlinderteken, die we werkelijk overal en overal
zijn tegengekomen.
We stappen met zijn drietjes naar binnen………
en…….je kijkt. Een duidelijke blik van
herkenning! De foto’s…. die goede trouwe foto’s,
in je eigen fotomapje, hebben duidelijk hun werk
gedaan!
Je slaakt een vreugdekreet…….. en je springt
………en je danst……..en je juicht…… en jou papa en
jou mama, moeten mee dansen.Je pakt ons bij de
handen en samen dansen we door je kamer heen.
En ik…………….. ?
Ik kan het niet helpen…….Overspoeld door
emotie, lopen de tranen over mijn wangen.Van
pure verrassing en blijdschap.Wat ik ook had
verwacht………dit overtreft het echt. Wat ben je
blij, ongeloooooof’lijk blij!
Dit moment zal ik nooit vergeten. Mijn
God!……..Mijn mooie meisje…… mijn mooie
dochter….. mijn mooie Yenthekind. Wat houd ik
ongelovelijk van je. En ik pak je op en knuffel
je .
En jij …… houd me stevig vast!
|
En dan …. is het bedtijd.
We leggen je in je
eigen Yenthe-bedje,…….in je eigen
Yenthe-kamertje. Je vind het allemaal, helemaal
goed.We knuffelen nog een keer en houden elkaar
nog eens stevig vast. We zijn dan echt eindelijk
thuis. En hier lig je dan, mijn mooi prinsesje!
In je eigen bedje en je ogen stralen in het
donker. En het is alsof, er lichtjes branden in
je oogjes. Mooie donkere bruine kijkertjes, met
een diamanten glinstertjes erin. En ik bedenk me
voor de zoveelste keer,…….. wat ben ik
ongeloof'lijk rijk!
En dan,…… lopen jou papa en mama,
voorzichtjes uit je kamertje, om je lekker te
laten slapen.
Maar dat vind je duidelijk helemaal niks! Ik
kijk naar je en zie de schrik in je ogen staan.
Je rent uit je bedje en springt in mijn armen.
"Waar gaan ze naar toe, en waarom laat je mij
hier helemaal alleen?" Zeggen je kijkertjes!
Ik houd je stevig vast en bedenk,……….
Mijn mooie Yenthe kind, wat moet je nog
ongeloof'lijk veel leren. Dat wij echt jou
papa en jou mama zijn ,…..en dat dit echt
jou Yenthe-bedje is, ……. in jou eigen
Yenthe-kamertje,…….. en in jou echte eigen
Yenthe-huis. Dit is dan echt jou thuis, jou
eigen Yenthe-thuis!
Vertrouwen, mama’s mooie meisje, dat is
het juiste woord! En ik besef mij op het
zelfde moment, dat nu juist dit laatste is,
wat jou in jou korte leventje, het meeste is
beschaamd…….. !Wat de reden daarvan, dan ook
zal zijn geweest!
Maar
weet mijn mooie Yenthekind, Jij bent mama’s
meisje, en ik ga echt niet meer uit jou
leven weg . Je staat immers in mijn hand
geschreven. En weet, dat wanneer je morgen
wakker wordt, het echt geen sprookje is.
En op dat moment besluiten jou papa en jou
mama, jij gaat mee in ons grote bed. En dat vind
mama’s meisje duidelijk, een prachtig goed idee.
Je nestelt je lekker tussen ons in……… en…… je
slaapt!
En zo verloopt ons eerste nacht, saampjes als
gezinnetje, voor de allereerste keer, thuis , in
ons grote bed, in de grote papa en mama kamer.
Papa en mama,…… met een heel klein hummeltje,
lekker tussen ons in. Waarschijnlijk
opvoedkundig niet verantwoord, maar wel, zeer
zeker heel gelukkig. Voor ons alledrie!
En jij, mijn kleine meid,….. je slaapt zoals
je slaapt,… op je eigen Yenthe-manier!!!! Je
slaapt zoals je wakker bent,……. je draait,
beweegt, slaat om je heen en als je niet genoeg
ruimte hebt, dan duw je in je slaap,……… gewoon
je moeder aan de kant!
En je slaapt stevig door,….. tot…… 3:00 uur!
Dan wordt je wakker! Je kijkt onmiddelijk om
je heen,…….. en ziet,……… gelukkig…… ze zijn er
nog!
Het is zoals je mama heeft gezegd,………..
Als
je wakker wordt, is alles zoals het wezen
moet, thuis in je eigen huis, met je eigen
papa en je eigen mama. Kom maar, hoor
meisje. Kruip maar weer lekker tegen me aan.
En dat
is wat je doet. Je nestelt je heerlijk tegen me
aan en pakt met je ene handje de hand van jou
papa en met jou andere, de mijne.
En zo liggen we,….. knusjes met ons
drietjes,….. in het grote bed, te wachten op de
nieuwe dag………. die zeker komen zal!
|
Goedemorgen mooie dochter. De nieuwe dag is al
begonnen. Het is lente Yenthe. Het is wat opa
zei. Met Yenthe komt de lente.
We staan op,
wassen, tandjes poetsen en in de kleren. We
stappen dappertjes, de trap af naar beneden. En
zelfs, gedragen op mijn schoot , houd je me
stevig vast. Daar beneden zijn twee grote zwarte
wezens, en jou mama kan zeggen wat ze wil………..Je
weet maar nooit…………!!!Het geluid komt ons al
tegemoed…. Twee dolgelukkige labradors staan al
kwispelend te wachten…………. De baasjes zijn weer
thuis, met iets, wat een derde baasje schijnt te
zijn.
Mijn dappere dochter…….. je bekijkt het met
angstige donkere oogjes. Maar, als we dan, na
het ontbijt , gezaam’lijk met ons drietjes, jou
papa en jou mama en jij…. ons Yenthe-lente-kind,
in jou Yenthe- buggie, buiten, deze donkere
gevaarten, uit aan het laten zijn……. vind je het
absoluut noodzakelijk, om vanuit, de door jou
mama gereden kar, met gevaar voor eigen leven,
de riem van Daisy vast te houden.
En zo laat jij , al op je eerste dag thuis,
als een dapper mensenkind , voor de aller eerste
keer, in jou Yenthe-leventje een heuze hond uit.
Ik zie en denk,…. dit komt echt wel goed, hoor
meisje.
Maar dan … wanneer we thuis komen,….. wacht
jou de volgende verrassing.Er loopt nog een
monster in jou huis……. en het maakt geluid! En
het schijnt jou heel erg leuk te vinden.
Yugo , onze bijna 20 jarige jeweetwelkater,
houd, net als iedereen, vanaf het allereerste
ogenblik , heel duidelijk van jou!!! Hij mauwt
en geeft je heel voorzichtjes , zijn
allerliefste kattenkopjes."dag Yenthe", schijnt
hij te willen zeggen, "welkom thuis , veel van
je gehoord, hoor!"
En jij………. schrikt,…. en je geeft een hoge
gil…… en wederom , spring jij volledig vanuit
het niets,….. heel veilig in mijn armen. En Yugo?
Die snapt er duidelijk niets van. Hij heeft toch
immers niets gedaan. Ach mijn mooie meisje….. ik
weet het zeker, ook dit komt allemaal echt goed.
En dan …. om een uur of 11, gaat de deurbel
en hoor ik Charly op de achtergrond, al heel
blij blaffen." Hallo" begrijp ik in de honden
taal, "ik ben er hoor." Het kleine hondje van
jou opa en oma komt zich eventjes aan je laten
zien. En ik zie jou kijken… "wat ga ik nu dan
weer beleven."
En wie staat daar aan de deur? Het zijn jou
opa en jou oma. Opa zegt met een heel tevreden
blij gezicht. "Dag mooie Yenthe kind, hier is
opa en jou oma,…… en wij komen even
"hechten"hoor!"
En jij vind het prachtig. Je kijkt wel
eventjes ,…… de kat uit de boom,….( nee….niet
Yugo….) maar al snel besluit je ,….deze mensen
horen dus bij mij en sluit ze vervolgens in jou
Yenthe-hartje.
En dan,…. ontdek je toch de fiets. Het heeft
een tijdje veilig in het hoekje van de kamer
gestaan, met een hele mooie strik erop. Maar nu
moet het toch echt gaan gebeuren. Je wijst er
met je vingertje naar en …. ja hoor,…. jou vader
is erg gewillig. In een mum van tijd, staat de
fiets buiten , zit jij er boven op….. en, met
jou vader, die het zadeltje vasthoud, zet jij
het op een fietsen.Je wilt eigenlijk niet dat
hij dit doet, je kan het immers zelf!!! Maar
wanneer dan blijkt, dat je valt zonder zijn
veilige hand, mag je vader dit dan toch, zij het
met de grootste Yenthe-gratie!! En wanneer , na
ongeveer een uur, je vader niet meer fietsen
wil, en jij dan toch alleen , dappere pogingen
blijft ondernemen, en je valt en weer opstaat en
weer valt en weer opstaat en werkelijk heel erg
boos aan ‘t worden bent, zet je vader heel
kordaat ,………. je fietsje in de schuur.
En ik besluit…… die fiets blijft voorlopig in
de schuur….. mijn tere moederhartje is hier echt
nog niet aan toe. We gaan eerst maar eens
zijwieltjes kopen, over ……. ongeveer…..32 jaar!
|
Daar lopen we dan jou papa en jou mama, en jij
mijn mooie dochter, lekker in de buggie. We zijn
heerlijk aan de wandel. Voor de allereerste
keer, op een mooie zondagmiddag in Nijkerk.
Alles ziet er stralend uit, de bladeren zijn
groener dan groen, de bloemen lijken hun kleuren
te versterken en de vogels zingen hun mooiste
lied.
En jij? Jij kijkt glunderend om je heen en
laat je heerlijk rijden,.. en.... Je zingt!!! En
dit doe je op je hardst,... op zijn chinees
en een heel klein beetje Nederlands.
Want je zingt al een heus liedje in je nieuwe
taal en wel Vader Jacob!
"Vade Jaco vade jako, sulaapt ij no, sulaapt ij
no. Alllle klllllokke llllluije alle kllllokke
luije bi ba bommmmm , bi ba bommmmm."
En ik?……. Ik vindt het geweldig, heerlijk zoals
jij gelukkig bent en dit aan de heeeeeeele
wereld laat horen en zien. Zing maar hoor meisje,
zing jij maar je mooiste lied. En het maakt niet
uit in welke taal, je moeder verstaat het
allemaal!
En als je dan een ijsje krijgt en hier heerlijk
van smult , is het maar net de vraag wie het
meeste straalt, jij mijn mooie Yenthe-kind, of
je trotse moeder!
|
Onwaarschijnlijk,..zoals alles gaat.
Je bent een
heel blij meisje! En een kleine hartendief! Je
lacht,……….. je zingt,……… je danst en
springt……….. en als je dan eens valt ,…………. ren
je met open armpjes naar me toe! En dan sta ik
klaar en vang je op, dan troost ik je………. en
geef ik jou……….mijn allerbeste mama-kus, op jou
bezeerde knie. En dan roepen we met ons tweetjes
in een koor,…… "ALKLAAR!", …………..en speel jij
vrolijk verder!
Je lijkt
van alles te genieten en ik…………. doe volop met
je mee.
Het is
geweldig, zoals jij,……….. met jou held’re
Yenthe- ogen, de grote nieuwe Yenthe- wereld
ziet. De dingen voor mij, zo heel gewoon………..
zijn voor jou een heel groot wonder! Jij kijkt
en……….bekijkt, je probeert ………..en ontdekt, je
ziet en…………. overziet, je leeft en ………..beleefd!
En alles heel, heel intens, en ik doe heerlijk
met je mee.
Want weet
je mama’s meisje , ik heb ontdekt, dat zoals jij
in de wereld kijkt, is alles…….. echt veel
mooier!
Elke dag is
een nieuw groot avontuur. We zijn nu al weer,
een aantal dagen, in ons Nederlands thuis. En we
beleven de dagen, van dag tot dag, met ons
drietjes,…… papa, mama en jij….. ons
Yenthe-kind.
En wat doe
je het allemaal goed,….. mama’s mooie meisje! Ik
ben ongelovelijk trots op jou. Ik voel het tot
in mijn tenen. Meisje, meisje,…..wat hou ik toch
van jou!!!!
Als we met
de auto ergens heen gaan, stap jij heel
dappertjes….. in jou stoeltje en roept dan in
heldre Yenthe-taal …….. Almen er dool………! Want
ja, mijn mooie Yenthe-kind,…… dat moet van de
burgemeester! In de nare veiligheidsriempjes.
Maar al heel snel heb je door, hoe het auto-Yenthe-riempje, vast gemaakt moet worden.En
nog heel veel sneller meer,……………zeg je
vastberaden ……………Yenthe doen,Yenthe doen!!!!…….. en doe je, met een heel klein beetje
hulp, zelf dit riempje vast!
En je vind
het prachtig hoor,……. dat auto rijden. Je kijkt
heerlijk om je heen en zingt bij tijd en wijle,
jou mooiste Yenthe-lied.
En als je
dan een heel klein beetje moe wordt, gaap je
gewoon een keertje ,…… en heel voorzichtjes, nog
een keer……. dan gooi je in de auto, gewoon je
luikjes dicht, en………slaapt! Als we aankomen,
waar we moeten zijn, maakt mama je heel
voorzichtjes wakker. En als jij dan je oogjes
open doet,…… kijk je me aan, met hele kleine
oogjes en kruipt dan heel tevreden, op mijn
schoot. Je kijkt verwondert om je heen, waar we
nu weer zijn. En je ogen staan tevreden, alsof
je zeggen wilt,……………
"Het geeft
niet waar we gaan,hoor mama, ………….als jij maar
heel dicht bij me bent bij me bent!"
|
Daar rijden
we dan,……. in de papa-auto,……naar de dieren
tuin. Als we daar zijn aan gekomen, en jij je
gezeteld in de buggy , weer heerlijk rond laat
rijden, blijkt maar weer eens, hoe nieuw, alles
toch is voor jou!
We beginnen
in een grote vogelkooi . Het is een ruimte ,
waar je vrij in rond kunt wandelen. Overal om
ons heen, vliegen de prachtigste gekleurde
vogels. Het is een gekwetter van je welste. En
je vind het prachtig . De verrassing staat in je
bruine oogjes te lezen. En als dan ook nog eens,
……. daar heel parmantig op de grond,…………. een
heuse mini papagaai, rond blijkt te paraderen,……
is de verbazing duidelijk compleet! Dit vind je
in het begin, eigenlijk,……..maar helemaal
niets……. Je gilt een keer…….en nog maar eens een
keer …… en spring dan, heel vertrouwd ……. weer
in de mama-armen.
Maar als
dan even later blijkt , dat dit beestje,…..
echt,….. niets doet en schijnbaar,……. net als
iedereen,………jou heel erg leuk blijkt te vinden ,
bekijk je ,……… zij het op een veilig
afstandje,….. het beestje nog eens goed. Maar
als heel even later, ….. het beestje voor jou
gevoel, toch net iets,…. te dicht bij, schijnt
rond te lopen,…….. kan ik nog maar net
voorkomen, dat jij,……….. jou voetje,niet…………… op
zijn staartje zet!
Ook de
andere dieren vind jij reuze interessant. Wel
een half uur lang, bekijk je met volle interesse
naar de beren. Zoals ze zich aan het wassen zijn
, en zoals ze slapen. "Soelapen" roep jij
plotseling, "mama soelapen," en je wijst dan met
je vingertje,……… in de richting van een grote
slapende beer.
De apen met
hun apenstreken, zijn natuurlijk favoriet. Ze
dansen , springen en hangen in de lucht en jij
staat met open mondje,dit tafereeltje te
bekijken! En ik………….. Ik kijk niet naar de
apen!……………. maar ik kijk met open mond,………. naar
jou, mijn Yenthe-kind…….. En ik geniet van
alles, wat jij ziet……… en hoe jij reageert.Want,…..
Alles is nieuw en alles is spannend.
En als wij
dan tot slot, nog naar de speeltuin gaan, is de
verrassing echt compleet . Je kijkt ons vragend
aan, en als wij dan zeggen ," ga maar, hoor
meisje, speel jij maar." ….geef je een blijde
Yenthe-kreet, en spurt je er naar toe!
En je
rent,…….. heerlijk vrij,……met gespreide
Yenthe-armen,……..als eerste naar de naar de
wipkip toe. Maar ……dan opeens……..slaak je een
gil, …….je staat stokstijf stil………. en roept
….."mama!"…….., je draait je om
en kijkt me aan,………..en ik denk
verschrikt,…………"meisje, wat is er aan de hand."
En ineens, begrijp ik wat het is! Er zit zand
tussen je tenen, en daar houd mijn meisje dus
niet van! En ik moet heel stiekem lachen, mijn
mooie Yenthe kind. Ik loop naar je toe en trek
je sandaaltjes uit. En heel voorzichtjes loop je
dan ,…….nog een heel klein beetje
twijfelend,…….. met je blote voetjes door het
zand. Maar dat duurt maar even hoor, of je
probeert echt alles uit,…….. en……….. bent het
zand vergeten. Dan zitten we samen op de grote
wip, met jij en mama, aan de ene kant,…………. en
je grote, sterke vader,…. aan de andere! En wat
hebben we plezier. Samen genieten we van dit
mooie nieuwe avontuur.
En
bekijken,……………… en beleven,…………….. ontdekken en
we zien………… de mooie, nieuwe wereld,…………… door
dapp’re Yenthe-ogen!
|
Wat heb je
toch een leuke kamer! Alleen……..de kast…………. Is
niet helemaal,…….zoals het wezen moet.
Het is
mooie oude kast, die nog bij jou mama's, opa en
oma, in de woonkamer heeft gestaan. We hebben er
een roede in gemaakt, waar jou mooie Yenthe-kleertjes,nu aan hangen en jou papa heeft
er nog wat planken in geplaatst. Het is een
beetje, een gezellige rammelkast geworden. Maar
in het dagelijks gebruik, is het eigenlijk, niet
een geschikte Yenthe- kast. Mijn mama-hartje,
vindt het niet echt een veilige kast! De nare
dromen en gedachten die ik krijg, van de niet
zo’n goede combinatie, van mijn zeer
beweeg’lijke , 4-jarige Yenthe-dochter en deze
ietwat humeurige oude kast ,worden uiteindelijk
bevestigd, als, jou Opa Jos deze nog even
controleert en resuluut zegt": " Nee,…….. die
moet eruit!!!"
Dus daar
gaan we dan,………….. met ons drietjes,……..jou papa
en jou mama, en jij, ons Yenthe-kind, gezellig
naar de Ikea toe. En daar lopen we dan. Jij voor
in het karretje ,……..luidkeels zingend,……….. in
het Nederlands,…………… chinees en…………. in jou
eigen Yenthe-taal, saampjes door de grote
winkel.
Je vindt
het zichtbaar,….. en ook……… zeer
hoorbaar,……….overduidelijk leuk.
Wanneer we
dan, een hele leuke hangkast vinden, met een
mooi bijpassend ladekast, laten we dit aan jou
zien en vraag ik jou , heel serieus: " Wat denk
je, mama’s Yenthe-kind? Zou dit wel willen
hebben, om jou Yenthe-kleren in op te hangen en
je Yenthe-speelgoed in op te bergen?" Beginnen
je oogjes direct te stralen, gooi je je handjes
in de lucht en slaak je een heuse Yenthe-kreet!
Blij, blij
blij! Heerlijk! En ik…………. glim van trots!
Na het eten
van een taartje en het drinken van lekk’re
chocolademelk, nemen we nog eventjes, zo in de
loop weg, een voor ons zo heel gewoon,
kinderpotje mee. Want volgende week, moet je
voor de allereerste keer, naar het
kinderziekenhuis. En voor we daar naar binnen
mogen, moet jou mama, nog het een ander, in wat
kleine potjes stoppen.
Dit vind je
helemaal geweldig! Potje, potje roep je
luidkeels. Je wijst naar je Yenthe-bips, en wilt
het eigenlijk, wel direct, eventjes gaan
uitproberen!
En als we
dan de grote platte dozen, waar jou nieuwe
kasten in zitten, op de kar hebben gelegd, zet
jij hier bovenop, het witte kinderpotje, en gaat
er zelf op zitten! En zo rijden we dan, met onze
blijde dochter, luidkeels zingend, boven op een
kinderpotje, door de grote winkel heen.
En
ik………..Ik vind het allemaal,……….Helemaal
goed………. en voor de zoveelste keer, in de hele
korte tijd, dat we nu samen mogen zijn, geniet
ik van, weer, een nieuw uniek mooi,
Yenthe-moment.
En als ‘s
avonds dan, jou knappe papa, die prachtige
kasten in elkaar zet , dans je van plezier.!!!
En ik dans met je mee! Saampjes, heel gezellig,
gaan jij en ik, moeder en dochter , die
prachtige kasten vol stoppen, met de mooiste
Yenthe-kleren en de prachtigste
Yenthe-spulletjes. En jij,mijn knappe
dochter,…….. jij vouwt zelf je kleertjes
op,……….. en doet heel bekwaam,met je kleine
handige vingertjes ,……….de knoopjes van de
bloesjes dicht. En je schoenen,………die zet je
netjes op een rij!
En als je
dan uiteindelijk, ‘s avonds in je bedje ligt,
kijken wij saampjes, jouw mama en jij , mijn
mooie kind, door jouw Yenthe-kamertje heen. We
knikken goedkeurend naar jou papa." Het is goed
zo, papa, knap gedaan hoor! Alleen nog wat
schilderijtjes, hier en daar, die we hebben mee
genomen uit China, weet je nog wel. Wil je die
nog eventjes ophangen, heel erg alstublieft? Dat
is echt het allerslaatste hoor!!"
En jou
papa……..lacht en knikt, een beetje meewarig, en
je ziet hem denken.
"Alleen nog
maar……… jaja, dat zal wel…….. en fluistert in
jou mama's oor," Die dochter van ons, die lijkt
weer eens, voor de zoveelste keer,…….. op haar
moeder hoor !"
Wat hij
hier toch mee bedoeld…………………??!!
|
Daar lopen we dan. In het hartje van Amersfoort.
Jouw papa,jouw mama en jij, mooi yenthe-kind.
Heerlijk, zoals we saampjes, als gezinnetje, het
leven beleven. Wat is het allemaal toch prachtig
mooi!
Jouw papa heeft wat nieuwe mapjes nodig,
om al jou Yenthe-papieren in op te bergen.
Allemaal papieren-"rommel", die je later, als je
groot bent, kunt bekijken. Belangrijk hoor. Ze
vertellen het grote Yenthe-Papa-Mama-avontuur,
vanaf het allereerste begin! Het zijn eigenlijk
bewijzen dat jij onze dochter bent. Alsof iemand
daar ooit nog aan kan twijfelen!!!!!!!!! Wie dit
nu dan nog niet weet………..
We lopen een grote winkel binnen. Jouw vader
voorop, door een ruime draaideur heen. Dan jij,
ons mooie prinsesje, al zittend in jouw zeer
geliefde buggy , die ik, jouw mama, met heel
veel plezier aan het rijden ben.
En dan!…………in eens!……………. Hoor ik een
Yenthe-kreet vanuit de buggy…….!
"Mama, mama,"……. roep je luid en duidelijk,
en springt vervolgens uit je wagentje." Kijken ,
mama, kijken". Ik schrik me helemaal, een lelijk
hoedje!!!! Wat is er in Godsnaam aan de hand!?!
Je springt en danst en zwaait en wijst!!!
"Mama , kijken, kijken, mama!" Roep je steeds!
En dan… ineens…. zie ik door jouw
Yenthe-oogjes. We zijn op de televisie en dat is
een heel groot wonder! Ik kom naast je staan en
til je op. Samen zwaaien we naar het beeld en
dansen we voor de bewakingscamera, die daar
boven hangt. Daar, in de lucht.
We kijken en we kijken , net zoals jij dat
hebt gevraagd. Het is echt een heel groot
Yenthe-wonder hoor! Zo’n hele grote televisie,
die alle mensen ziet, die de winkel binnenkomen.
De goede klanten en de slechte boefjes! En
dan,……. heel natuurlijk!……. Dan ook de Yenthe
mama’s, met hun hele bijzond’re, Yenthe kindjes!
"Nou dag hoor televisie, wij gaan verder
hoor, daaaaag," zeggen we saampjes en zwaaien
nog een laatste keer. Dan lopen de winkel door,
op zoek naar Yenthe-mapjes.
|
Heerlijk om
te zien, hoe blij jij met alles bent. Je
kamertje , je bed, je speelgoed , je kleertjes,
maar bovenal……..jou papa en jou mama!
Je kleren
vind je erg belangrijk. Uit alles blijkt, dat je
heel graag mooi wilt zijn. "Nog mooier?" denk ik
dan, wanneer jij weer eens voor de spiegel staat
. Ach mama's meisje toch! Dat kan toch helemaal
niet! Je bent immers , het mooiste meisje van de
hele wereld ! Echt waar hoor. Ga maar voor de
toverspiegel staan. En als je dan heel zachtjes
vraagt: "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie
is het mooiste meisje van het land?" Dan weet ik
wat het zeggen zal, ja heel erg zeker hoor. Ik
zal het je maar snel verklappen . "T is onze
Yenthe" zal de spiegel zingen! En dat is echt
geen sprookje hoor!!
En toch……….
die Yenthe-kleertjes !
Je zoekt ze
heel getrouw, s-avonds al vast uit. Je gaat
parmantig voor je kastje staan en heel
professioneel, schuif je dan een voor een, de
kleertjes aan de kant en kiest dan resoluut, jou
mooiste kleertjes uit. En ik………..? Ik heb hier
weinig over in te brengen. Alleen in het alleruiterste geval, mag ik zeggen : "he, nee
toch Yenthe, dat staat echt niet " of "Nee hoor
meisje, dat is echt nog veel te koud!" Dan kijk
je me heel eventjes aan , met een bedenkelijke
blik in je mooie bruine ogen , die mij zeggen :
nou ja , t ‘ is dat jij mijn mama bent!" en je
zoekt dan vrijwel heel direct , snel and’re
kleertjes uit.
En als je
dat dan hebt gedaan, leg je traditioneel, zoals
je bent, ze op een heel net stapeltje neer.
Ook het
kopen van nieuwe kleertjes, is een echte
Yenthe-feest. Je zult toch andere kleren moeten,
want alles wat ik heb gekocht, voordat we je
gingen halen is, of, nog veel te groot of, vind
je, jaja…….. let wel ……. Gewoonweg,………. absoluut
niet mooi! Dan zwaai je met je armpje in de
lucht, een duidelijke Yenthe-nee’……..en
zegt………….NIE MOOI!!!!!!! En jou hulpeloze
moeder, kan dan op haar mamma’s-kop gaan staan
en heuse euro-dubbeltjes gaan schieten …….. je
trekt het heus niet aan!
En daar
lopen we dan , jou papa, mama, en jij, ons
trotse kind. En we neusen en we kijken, en jij
……. neust als een echte dame , heel gezellig
mee. Rek na rek, stapel na stapel. En ik laat je
van alles zien………….. een leuk rokje, en een
mooie groene broek ,of een prachtig lila bloesje
dan, met een roeseltje er aan. Je bekijkt het
een voor een en trekt,………… ja echt waar………….. je
kleine Yenthe-neusje op en daar komt het handje
weer:"nie mooi mama, nie mooi." En daar zit ik
dan, midden in de drukke h en m, met stapels
kleren om mij heen, die door mijn ijd’le
dochter, 1 voor 1, heel vastberaden, worden
afgekeurd!
Na veel
wikken en nog meer wegen, met keurende
Yenthe-blikken, kopen we dan uiteindelijk, een,
Tja, ik moet het toch wel toegeven, een heel
schattig wit bloesje, met van die roeseltjes
eraan en een hele stoere spijkerbroek. En als we
dan iets later, in nog een and’re winkel, een
roze bodywarmer tegen komen, ben je duidelijk de
koning, oh pardon,…………….de koningin te rijk!
Want dat
zijn toch echte Yenthe-kleuren, hoor! Roze en
wit, en stoere spijkerstof. En rokjes?!?…….. Nou
dat dacht ik toch even niet! Meisjes-achtig?
Prima! Maar zeer zeker, echt niet truttig!!!!!!
En als ik
dan al bedenkingen zou hebben over witte
bloesjes ? Dan kijk ik naar je snoetje. Dit
verdwijnt dan heel direct, als sneeuw voor de
warme Yenthe-zon. Het is toch fijn, dat er
zoiets als een wasmachine is!!
Wanneer we
dan zijn uitgewinkeld , ben ik behalve uitgeput,
ook ongelooflijk onder de indruk, van mijn
pittige 4-jarige Yenthe-dochter. Als ik diep in
mijn hartje kijk, moet ik werkelijk bekennen,
dat ik heel leuk heb gewinkeld. Ik zie nu al
uit, naar een volgende keer, dat we dit weer
zullen gaan doen.
Wat is het
toch ontzettend leuk, een dochter als jij te
hebben, die het winkelen, niet echt vervelend
vindt!
En jou
papa,…………… die zegt voor de zoveelste keer, met
een hele diepe zucht, dat jij echt wel op mij
lijkt!
Maar ik weet het heel erg zeker hoor, hij
gaat heus, de volgende keer, heel erg graag,
weer met ons mee!
|
juli
25, 2007
By
admin on 22:26
De honden en de katten. Je
lijkt ze steeds beter te accepteren. Je hebt
niet echt een keus, want als je ‘s nachts gaat
slapen, dan gaan ze echt niet weg. Je hoopt het,
denk ik, stiekem toch een beetje. Maar als je
dan de volgende dag, weer je oogjes open doet en
voorzichtjes dan de trap afloopt, om stiekem om
het hoekje te kijken , zijn ze er toch steeds
weer. Dus……… het is alsof je zegt,………"okay dan,
we zullen het samen moeten rooien" en je
besluit…….. ik ga eens kijken of ik jullie, net
als mijn papa en mijn mama, ook kan aaien." En
dat doe je dan ook, heel voorzichtjes, en heel
kort. En de grote zwarte honden? Die hebben zich
duidelijk verzoend, met het nieuwe wezentje dat
zich blijvend heeft gezetteld. Ze laten jou,
zoveel als het kan met rust. Maar………Als jij dan
besluit om heel erg af en toe, je met
omkooppraktijken, te gaan bezig houden , door zo
nu en dan wat eetbaars op de grond te laten
vallen, zoeken de hondjes, je toch iets vaker
op. Ze houden duidelijk van jou, en niet alleen
door de verrassinkjes , die jij hun stiekem
toebedeeld. Ze houden je in de gaten hoor, en
als ze dan de kans krijgen, zijn ze duidelijk
graag, heel dicht bij jou in de buurt. Ze geven
je hun mooiste hondenblik en hun allerliefste l
hondenkusjes. Maar dat is echt nog heel erg
eng!!! Dan duik je heel vertrouwd,met een hele
grote Yenthe-sprong, weer in jou mama’s armen.
De katten is wat anders
hoor. De zwarte trouwe, je weet wel kater, die
van bijna twintig jaar, vindt jou heel erg lief.
Hij zoekt jou overal op,en loopt je overal
achterna. Dus, probeert de oude kat, ook op jou
kamertje te zijn. Maar daar houdt ons meisje
echt niet van. Het is een Yenthe-kamer en dus
niet van Yugo. Daar maak jij, mijn dappre
Yenthe-dochter, echt korte metten mee. Je pakt
hem op, bij zijn oude broze lijfje en voordat ik
er bedacht op ben, loop je met hem naar de trap
en gooit hem met een grote zwaai, zo naar
beneden toe. Ik roep heel verontwaardigd,"
Yenthe toch" en vertel jou heel erg duidelijk,
dat dit toch echt niet kan. Dat dit een
opa-kater is, waar je zeker niet mee kunt gaan
gooien. Je kijkt me aan, met je mooie donk’re
kijkertjes en lijkt dit te begrijpen .Want de
eerste keer, dat Yugo weer eens, boven op je
kamer is, roep je heel verontwaardigd, met een
hoge Yenthe-stem…………….." Yugooooooo!!!!!! "Je
pakt hem voorzichtjes op, en duwt hem met een
stevige, maar rustige duw, de trap af naar
beneden!
En onze oude baas ? Hij
kijkt beduusd, maar strompelt toch, de trap af
naar beneden. En zo mijn lieve dochter, doe je
overwining, na overwinning. Je bent een echte
hartendief en niet alleen van mensen, hoor!
Alleen onze andere kater, Miep. Die schiet,
zodra die je ook maar hoort of ziet, volledig in
de katten-stress en vliegt dan met een hele
grote vaart, zo de tuin weer uit. Om vervolgens
tegen half acht s-avonds, als jij in je bedje
ligt, gezellig bij jou mama, op schoot te komen
liggen. En ik denk dat onze Mieper-beest, dan
stilletjes verzucht: " oh heerlijk, wat een
rust" want hij spint dan heel tevreden, een
opgeluchte kattenlied.
|
Vandaag gaan we , voor de aller eerste keer,
naar de dokter toe. We gaan onze huisdokter dan,
eindelijk laten zien, wie Yenthe is!
En om wat
kweekjes te laten maken. Dit moet wel, want in
China, ben je in een ziekenhuis geweest en nu
willen ze hier, in Nederland, weten of je geen
MRSA in je Yenthe-lijfje hebt. Nou …… dat kunnen
wij ze zo wel vertellen ,toch mama’s mooie meid.
Dat heb jij niet! Maar ja,…. dat weten zij nog
niet.
We gaan de wachtkamer naar binnen. Daar staat
een heel klein kindertafeltje. Met allemaal
leuke pusseltjes daarop. Je wijst er naar en
kijkt mij vragend aan. "mama "zeg je dan en ik
zeg: "Ga maar spelen hoor."
En dan zijn we aan de beurt. Je ruimt je
speeltjes op en gaat rustig met ons mee.
"Dag Yenthe" zegt de dokter, "daar ben je
eindelijk dan". Je kijkt hem aan , geeft een
handje en heel zachtjes zeg je hallo. Dan kijk
je om je heen en tot jouw grote Yenthe-vreugde,
heeft de dokter ook leuke speeltjes staan. Je
kijkt er vragend naar en……….. ja hoor, de dokter
vindt het goed. Je mag er lekker mee gaan
spelen. De dokter kijkt, lacht en praat nog wat
met jouw papa en jouw mama. "Wat een prachtig
meisje is het toch, dit mooie Yenthe-kind. Ik
heb ook kindjes .En ook eentje van 4, en ik kan
je dit vertellen. Ze heeft hetzelfde
speelgedrag, dat herken ik met 1 oogopslag.
Jullie meisje is heel byzonder hoor, maar niet,
omdat ze niet uit jou buik komt, Yenthe-mama. En
ook niet omdat ze uit China komt. Dit is ook
heel byzonder, natuurlijk wel! Maar dit meisje
is zo speciaal, omdat dit mensje Yenthe is en
jullie dochter bovendien!!"
Dan maakt hij nog wat kweekjes. Dat doet hij
met lange wattenstaafjes. Iets uit je
Yenthe-neusje en ook nog uit je mond. Dit vindt
jij duidelijk prima, want je laat het allemaal,
heel rustig toe en doet ook nog eens, als de
dokter dit aan je vraagt, je mondje heel ver
open.
Als dit klaar is allemaal, staan we samen op
en zeggen met ons drie : "Dag hoor dokter, buy
buy" en jij zwaait dan nog een keer.
En over ruim 1 week, mag mama bellen, of de
kweekjes zijn gelukt en ook nog goed zijn
bovendien. Maar dit weten wij allang ,toch mooie
mama-dochter. Jij bent echt wel zo gezond, als
een hele mooie Yenthe-vis!!!!!!
|
OOOOOOOH, het is een heel groot drama! Jouw papa
gaat weer aan het werk. En jij, vindt dit echt niet
leuk! Ik heb je verteld , dat jou papa centjes moet
verdienen en dat lijk je prima te begrijpen hoor,
alleen…………………………daarvoor hoeft hij toch niet weg te
gaan!?!
Daar
staan we dan , om kwart voor acht, in de opening van
de deur. We gaan papa uitzwaaien. Hij knuffelt ons,
alle twee nog eens stevig en trekt dan zijn dappere
papa-schoenen aan. Dag hoor Yenthe, daaag mama, tot
vanavond, en loopt dan naar zijn auto. Ik fluister
je voorzichtjes in jou oor: hij komt echt weer terug
hoor, want hier is thuis, bij jou mama en jij, zijn
mooie Yenthe-dochter. Als dan jou papa in zijn auto
stapt , zet jij het langzaam op een brullen. Maar
dit is toch zeker niet de bedoeling zeg!!! 't is
papa-mama-Yenthe hoor, Kom jij eens heel snel terug!!!!
Maar
dat doet jou papa niet! Hij moet nu echt gaan werken.
En vanavond, komt hij terug!
Ik
neem jou voorzichtjes mee naar binnen en droog je
traantjes af. Dan hang ik twee klokken aan de muur.
De een van Winny de pooh, met hele grote wijzers.
Die vertelt ons precies, hoe laat het dan nu is. En
de andere klok? Dat is er eentje van de teletubbies,
met van die gele lange wijzers. Daar kun je mooi aan
draaien. En die zet jou mama, dan op de tijd, dat
jou papa weer thuis zal komen. Kijk maar, hoor
mama's meisje. Als de grote wijzer, op de 12 zal
staan en de kleine op de 6, dan komt jou papa weer
naar huis. Je kijkt er naar, met een hele grote
Yenthe-frons. Ik zie je heel diep denken. Dan knik
je, en kruipt lekker bij mij op schoot. Het is
begrepen, hoor! Vandaag is het dus mama-Yenthe dag
en die is dan nu begonnnen!
En als
de dag dan is beleeft en de wijzers van de
klokken,de papa-thuis-kom-tijd aan geven , klinkt
jou heldere kinderlach, luid door heel ons huisje
heen.
Want,
het is, zoals mama heeft belooft. Jou papa komt dan
binnen stappen en je springt, pardoes, in zijn grote
armen.
En
wanneer wij dan de volgende morgen, hem nog eens uit
gaan zwaaien, vind je dit nog steeds niet leuk. Maar
je weet………………..Hij komt echt weer thuis! Dus roepen
we met zijn twee , :Dag papa, daaaaaag, tot vanavond
hoor !!!!
En
controleren we samen, de thuis-kom-klokken nog een
keer!!!
|
Het is een mooie, warme zomerdag. En, we gaan
samen naar het speeltuintje. Een klein plekje,
vlak achter ons huis, met een oude zandbak, wat
tweedehandse wipkippen, een draaimolentje en
drie rekken op een rij. Maar voor jou????
Prachtig, om mee te spelen . Samen met de andere
kleindochter van jouw opa Jos en het buurmeisje
van hiernaast, speel je heerlijk op de rekken.
Jullie draaien en hangen als lenige kleine
aapjes. Samen, met jou opa en de buurtjes,
kijken we als toeschouwers toe, hoe jullie aan
het spelen zijn. Heel knusjes en gezellig op het
bankje, naast elkaar. Je huppelt heerlijk mee en
speelt leuk met de andere meisjes. Vooral het
rek is favoriet, je doet de gekste kunstjes. Ik
zie je kijken en je denkt, Wat de andere
kindjes kunnen, kan ik zeker ook. Ik houd mijn
mamahartje vast, wanneer jij daar aan het
bungelen bent. Je ene beentje over het rek heen,
en je armpje tussendoor, of hangend aan 1 been!
Maar een schik dat je toch hebt. Je doet alles,
met volle overgave, en met sterretjes, in je
mooie bruine oogjes.
Dan gaan de anderen steppen, en jij krijgt ook
een stepje. Ik zie het met lede ogen aan. Ik
haal me van alles in mij hoofd:"Heb je dit al
eens gedaan, zou je dit al kunnen?" Maar laat je
dapper, toch begaan . Het is toch wel herkenning
hoor! Ik was immers, vroeger toen ik nog een
kindje was ,echt wel net zo’n dondersteen! Alles
doen en uitproberen, dus Gaan met die banaan!
Je zet je voetje op de step. Houd het stuurtje
handig vast. Dan beweegt dat andere beentje en
met een grote Yenthe-kracht zet jij je dan af!
En ja hoor, daar gaat mijn kleine meid, met een
hele grote vaart, achter de andere meisjes aan.
De schrik is maar heel even hoor. Die ben ik
snel te boven en al gauw, geniet ik van de
aanblik, van mijn racende steppende dochter.
Maar voor ik weet, is dit spel weer over. De
dametjes besluiten tot een andere. Jullie gaan
nu…………rolschaatsen. En ik denk nog, gelukkig
die heb je nog niet en in mijn gedachten,
besluit ik dan al snel, dat kan ook nog wel
even wachten. Maar dat had ik echt verkeerd
gedacht!!! Jouw lieve mooie buurmeisje, heeft
voor jou, een hele grote verassing. Zij heeft
nog een paar rolschaatsje staan, die zij niet
meer draagt. En al gauw kijk jij mij vragend aan
. Mag het mama, mag het alsjeblieft.?!? Ik
zucht en pak je maar eens stevig beet, en nadat
je haar heel blij hebt bedankt, doe ik de
schaatsjes bij jou aan. Op geluk en zegen, dan
maar weer. Hoe dan dit nu dan weer af zal lopen.
Je staat met beide voetjes op de rolschaats en
ik vraag je nog ,met het zweet in mijn
mama-handen: Zal mama je handje vast houden?
Het is al te laat, want via het gras, spurt jij
er van door en Daar ga je dan! Je kleine
voetjes, bewegen razendsnel snel heen en weer.
En wanneer je dan de stoep bereikt, gaat het nog
veel sneller hoor! Hoe zo aan mama's hand! Ben
je mal , kan ik toch zeker zelf!! Je valt en
staat weer op en je valt en staat weer op en je
valt, en……. Maar je laat geen enkele traan, maar
lacht van oor tot oor. Ik zal echt wat eelt
moeten kweken, op mijn moeder-hartje. Wat je
ziet, en wat je wilt, dat doet mijn meisje ook.
Dit kan nog heel wat worden, hoor!
En zo zie ik in 1 dag, mijn mooie Yenthe-kind :
stappen en steppen , hangen en bungelen, rollen
en schaatsen, vallen en opstaan. En ik denk dan
: Ja, mijn kleine Yenthe-meisje, dit is zoals
het leven gaat. Heuvels en dalen, regen en
zonnestralen. Leven en beleven, dat is wat je
doet. En ik weet het heel erg zeker nu. Jij,
mijn dappere Yenthe-kind, jij mijn
wereldwondertje…………ja jij, mijn kleine
druktemaker, jij komt er echt, heel zeker wel!
|
Wat een heerlijke verrassing. Van onze lieve
buurtjes, kregen we een stoeltje, voor achter op
de fiets. En……… werd er ook nog eens, voor jou,
hun lieve kleine buurmeisje, achter op gezet.
Dat gaan we dan maar snel proberen hoor.
Het is een mooie zonnige dag en ik besluit,……
Jaja…… Natuurlijk! om samen op de fiets, een
stukje te gaan rijden. Met een kriebel in mijn
buik, zet ik de fiets vast klaar. Jij, mijn
prachtige Yenthe- kind, staat te trappelen van
ongeduld. De spanning is van je gezichtje af te
lezen. Niet van angst hoor! Welnee, ben je mal!
Van pure sensatie en geluk! Het gaat nu echt
gebeuren. Bij mama achterop de fiets! Want dat
had je andere kindjes al zien doen. Bij hun mama
achterop. "Kijken mama, kijken",….riep je dan
met een luide heldere stem : "Fies, fies".
Ik til je op en zet je in het stoeltje en
…………..Daar zit je dan! Ik zet mijn voet op het
pedaal om op de fiets te stappen, maarrrrr……. "mamaaaaa"…….hoor
ik jou stemmetje roepen. "Ammen erdool." Ik kijk
lichtelijk verbaasd, maar zie al snel wat je
bedoeld. Er zit nog een veiligheids gordeltje op
het stoeltje en mijn knappe kleine wijsneusje,
roept haar mama tot de orde. Heerlijk meisje,
zoals je alles ziet. Want dat doe je echt. Je
kijkt, ziet, overziet en…………. onthoud het
allemaal.
Ik maak je gordeltje goed vast en vraag, Kan
die Yenthe? Kunnen we gaan fietsen? "JAAAAAAAH roep je met een blijde stem en ……. daar gaan we
dan. We fietsen en we fietsen. En jij, zit
heerlijk glunderend achterop en kijkt lachend om
je heen. Zomaar in een Yenthe-fietsen-stoeltje.
En het duurt maar echt heel even hoor. Want wat
ik al had verwacht, doet mijn meisje ook! Je
zingt!! Uit volle borst. En ik? …… ik vind het
heerlijk en zing lekker met je mee!! Met de wind
door onze haren heen , met glunderende ogen, met
live kinder-liedjes in de lucht, doorleven jij
en ik, onze eerste mama-Yenthe fietsenrit!
Oooooooh, wat ben ik trots!!!Gewoon niet voor te
stellen! En dat mag de hele wereld weten hoor!
Dus, we zingen er saampjes, nog maar eens een
liedje tegenaan.
We fietsen naar de winkel toe. We halen daar de
boodschapjes en als we deze in de tas hebben
gestopt, gaan we gauw weer op de fiets. Het
begint al aardig te wennen hoor, zo'n kostbaar
pakketje achterop. Jij zingt alweer uit volle
borst, je mooiste Yenthe-lied en ik, zing weer
vrolijk met je mee. Maar plotseling, beseft jou
mama, dat er iets niet helemaal klopt. Zo gewent
als ik ben,aan ons trouwe kleine autootje, rijdt
jou moeder op de fiets, met haar mooie meisje
achter op, heel gezellig, over de grote
voorrangsweg!!!! En dat is toch echt een weg,
waar geen fietsen mogen komen. Met een kloppend
hart en grote ogen, stuur ik dan heel snel, met
een hele grote bocht, de fiets ,over het groene
grasveld heen. Ach, dat vind jij helemaal niet
erg. Integendeel, het is gewoon, een nieuw
,spannend, mama-Yenthe- avontuur. Jij kirt het
uit van groot plezier. En als we dan, na veel
gehobbel en gebobbel, weer veilig op het
fietspad rijden , roep jij, met een blijde stem ooooooooh, mama, nog een keer, nog een keer. Maar dat doet jou mama niet. Nee hoor, we
fietsen saampjes, lekker nog een poosje door,
tot we thuis, zijn aangekomen.
|
Ach, wat ongelofelijk lief. Van een tante krijg
je laarsjes. Die zijn van haar dochtertje
geweest en zij past ze nu niet meer. Maar
,dacht deze tante, misschien vind Yenthe ze wel
mooi en kan zij ze nu wel aan. Het zijn
prachtige, zwarte hoge laarsjes met vetertjes
aan de voorkant en een ritsje van opzij. En……….
jou mama heeft ze ook! Dus……..zo trots als een
hele grote mooie fel gekleurde pauw, trek jij ze
aan. En weet je wat? Met jouw maatje 24, pas jij
ruim de mooie laarsjes hoor,want………..dit is
maatje 29! Dat kan jouw echt niets schelen hoor.
Jij draagt ze wel! Dus vrolijk trek jij ze dan
ook aan vandaag. t’Is welis waar, een bloedhete
zomerdag in juni, maar met een zelfgekozen
tuinbroekje, moet dit echt wel kunnen hoor. En
niets , nee echt niets, kan jou ertoe bewegen,
wat koelers aan te trekken. Ach, ik vind het
eigenlijk wel goed en laat je lekker lopen hoor.
Als we s'middags boodschappen gaan doen, ligt
daar in de schappen, een prachtige bont
gekleurde helm. Je weet wel, zo eentje die je op
doet, als je aan het fietsen gaat. Die had jou
papa jou beloofd. Want je had de mooie grote
motoren gezien, die in de garage staan te
glimmen. Jaaaaa, dat vind je helemaal te gek.
En, liet je heel wijs weten, er mist er nog
eentje hoor. Kijk maar en je wees met je
kleine vingertje, eerst naar de ene motor, en
zei, papa moto, en vervolgens naar de andere,
en riep , mama moto. En daarna naar je zelf, Yenthe nie moto en schudde hierbij heftig met
je kleine Yenthe-hoofd. Toen nam papa je op zijn
grote arm en beloofde je, dat je als je later
groot bent !?!? Jaaaaaaa, amehoela, dacht
ik nog, Dat zien we dan wel weer!Wat mij op
dit moment betreft, in nog geen honderd-twintig
duizend jaar!!!!
Toen je dan ook nog twee helmen zag staan, was
het hek helemaal van de dam Papa een helm,
mama een helm, enne Yenthe , je schudde weer
heftig met dat kleine handje van je, nie een
helm!!!!
En toen je dit een paar keer had verteld, nam je
vader je op zijn grote sterke armen beloofde je
heel plechtig: goed hoor Yenthe, jij krijgt van
papa ook een helm!!!
Ach, nu dan in de winkel, zien we zomaar, een
hele leuke helm liggen, en…………het past. T'is een mooie rooie, met hele leuke plaatjes er op.
En als we dan de centjes hebben betaald, beland
onmiddellijk, ja natuuuuurlijk, deze nieuwe
deksel, pardoes, op je mooie Yenthe-bolletje.
Mamma moet wel even de riempjes goed vast maken,
maar als dit ook is gedaan, stap jij, mijn
Yenthe-kind, met je stoere, veel te grote
laarsjes, in je tuinbroek,en je nieuwe rooie
helmpje, boven op je hoofd geplant, vrolijk in
het rond! En ik……………ik ben de mama hoor en ik
loop er echt wel naast !!!!
De hele dag houd jij je laarsjes aan en je
helmpje op je hoofd. Je vind het veel te mooi!
Geeft echt helemaal niks hoor, dat het een hele
warme dag is! En als we dan later in de middag,
nog eventjes op de fiets, ons kleine stadje in
rijden,voor nog een kleine boodschap, zit jij
heerlijk zingend achterop.
We gaan samen een winkel in. Mama wat moet
vragen, aan de mevrouw van deze winkel. Jij
springt op mijn schoot . Al pratend met deze
dame, bedenk ik mij opeens ,dat het wel heel erg
stil is mijn armen. Dan heel plots , hoor ik een
hele kleine Yenthe-snurk. Ik kijk. Och……..je
hebt je luikjes dicht gedaan en ……..je slaapt!
Ik loop met jou de winkel uit,. Je blijft
heerlijk slapen in mijn armen. Dat moet een
fraai gezicht zijn zeg, Een mama, met een
slapend meisje in haar armen, in een
tuinbroekje, met veel te grote stoere laarsjes
en een helmpje op haar bolletje, op een veel te
warme zomerdag. Ik ga maar op een terrasje
zitten, lekker in de schaduw en drink een kopje
koffie. Voorzichtjes doe ik dan je helmpje af.
En zo zitten we dan, een stevig twintig
minuutjes, gezellig met ons twee. Ik geniet van
de verplichte zit, op een terrasje, met mijn
meisje al slapend op mijn schoot. En wanneer ik
je na die twintig minuutjes, dan voorzichtjes
wakker maak, doe je gauw je helmpje weer boven
op je hoofd. Dan stappen we samen op de fiets en
gaan rustig weer naar huis.
|
We fietsen heel wat af!
Jij in je stoeltje achterop, en ik er voor, al
trappend, zodat de wielen blijven draaien, om zo
de nieuwe Mama-Yenthe wereld, te zien en te
beleven. En saampjes zingen we dan, een vrolijk
Yenthe-lied. Jou allermooiste lied van nu is,
altij i kojakje ziek, midde in de wee maa zonda
nie"
en ik, zing het vrolijk met je mee.
Met de wind in onze haren en de vrijheid om ons
heen, kan men zeer waarschijnlijk ons, van
heinde en van ver, al horen komen. Want we
zingen en we stralen. En genieten, met heel ons
hart.
Zo rijden we dan ook langs jouw nieuwe school.
Want ja, mijn mooie meisje, je bent toch echt al
vier. Dus gaat mijn knappe Yenthe-kind, na de
grote zomervakantie, al naar een heuse school.
Ik wijs naar het grote gebouw en stop dan onze
fiets. "Kom maar Yenthe, dan gaan we stiekem
even kijken." En ik til je van de fiets.
Saampjes kijken we dan, naar die hele grote
school, met de vrolijke plakkers op het raam. Ik
pak je bij de hand en zo lopen we dan naar
binnen toe. Heel erg zachtjes hoor, want in elke
klaslokaal, zitten kindjes al te leren. Maar net
niet stil genoeg, want vanuit een klas, waar de
deur van open staat, horen we een hele lieve
stem. Het is een juf, die zegt he, hallo, jij
moet dan Yenthe zijn. Wat leuk! kom je even
kijken? "En heel voorzichtjes, loop jij dan naar
binnen. Daar zit in een hele grote kring met
allemaal kindjes bij elkaar, van ongeveer jouw
leeftijd. De juffrouw vraagt aan jouw:" Wil je
ook zitten in de kring?" En er wordt een
stoeltje bijgezet." Kijk", zegt de juffrouw
tegen de kindjes dit is Yenthe en zij is
geboren in het verre China en strakjes komt zij
ook in jullie klasje hoor."
Jij gaat zitten in de kring. De andere kindjes
zitten wat te eten en jij krijgt van een ander
meisje, ook een koekje uitgedeeld. Daar zit mijn
meisje dan, zomaar heel pardoes, in een heuse
echte klas. Je kijkt voorzichtjes om je heen en
knabbelt wat, van je gekregen koekje. Ik zie je
stilletjes genieten, maar toch onzeker zijn. Zo
ken ik je niet hoor mamas-meisje, zo stilletjes
op een stoeltje. Waar is mijn zingende vrolijke
Yenthe-kind, die de oren van mijn hoofd af
kletst? Maar ik zie de sterretjes in je ogen
schijnen. Je vindt het duidelijk prachtig hoor.
En als we even later, het klasje weer verlaten,
bedanken we de lieve juf en zeggen dag, tegen
alle kindjes in de klas. "Buy Buy" roep jij
zachtjes naar hun toe. En de kindjes in de grote
kring? Nou, die roepen luid in koor:" Buy Buy
Yenthe, tot na de grote vakantie hoor."
Als we dan weer buiten zijn, heb ik een rare
kriebel in mijn buik . Het is toch wel heftig
hoor, mama’s kleine meisje, in een echte heuse
klas. Maar als we dan weer verder gaan, op de
mama-Yenthe-fiets, hoor ik jou alweer zingen:
"altij i Kojakje zie"
en ik…………
zing weer dapper met je mee!
|
Het eerste Yenthe-ziekenhuis-avontuur
Daar gaan we dan. Naar het grote ziekenhuis.
Voor de allereerste keer. Voor het eerst, mijn
lieve dochter, want je zult nog wel vaker dit
gebouw gaan zien.
Dit is het Wilhelmina kinderziekenhuis. Tja, het
is niet anders, het moet gebeuren, dus stappen
we dapper, het hele grote gebouw binnen, Papa,
mama en jij, ons mooie Yenthe-kind.
Ze willen kijken of jij echt helemaal gezond
bent.
Al die gekke mensen toch!!! Dat weten wij
allang. Onze mooie dochter is zo gezond als een
hele grote Yenthe-vis !
Maar ja, dat weten zij, de rest van de grote
wereld, dus nog even niet. Nou, letten jullie
dan maar op!!
Het is een gezellige wachtkamer. Er staat
allemaal speelgoed om mee te spelen. En dat doe
jij dan al snel. Er zijn nog veel meer papa's en
mama's. Ook met kindjes vanuit China en uit
andere landen van wereld. Maar dat boeit jou
niet zo erg. Het spelen is toch echt veel
leuker.
We zijn al heel snel aan de beurt. Jij moet je
kleertjes uit gaan trekken en dat doen we samen
dan. Je mag op een grote weegschaal staan, dan
kunnen ze zien, hoe zwaar je bent. Daarna gaan
ze kijken, hoe groot mijn meisje al is. Hiervoor
is een meetlat aan de muur gemaakt en daar mag
jij onder staan. Als dat dan is gebeurt, mogen
de kleertjes weer aan.
Je lijkt het allemaal prima te begrijpen, dit
heb je duidelijk vaker meegemaakt. Je ziet en
herkent, je kijkt en begrijpt, en doet precies
wat er van je wordt gevraagd. En ik…………. ik kijk
naar jou en bewonder mijn kleine grote meid.
We gaan weer naar de
kinder-speel-maar-lekker-kamer toe. En terwijl
jij speelt, wachten wij,jou pap en jou mama, al
kijkend naar jou, op de dokter die ons halen zal
.
Ook dit duurt niet zo lang.
Yenthe wordt er geroepen. En dat ben jij, dus
gaan we snel, met deze dokter mee.
Hij gaat naar jou hartje luisteren. Dat doet hij
met een stethoscoop, je weet wel,met van die
dingen in zijn oren, met slangetjes eraan en een
rond metalen dopje. Die zet hij op de plaats,
waar jou hartje aan het kloppen is.
Jij mag ook nog even luisteren. Dit is een heel
groot feest. Een heuse Yenthe-hartje horen. Die
is heel erg zeldzaam hoor!!!!
De lieve dokter vraagt nog het een en ander, aan
jou papa en jouw mama. Als we dan zijn
uitgepraat, moeten er nog paar dingetjes
gebeuren. Een foto van je borstkast en je
longen, willen ze graag nog hebben. We kunnen
direct door naar het fotolab, om deze te laten
maken. En nadat we de dokter hebben bedankt en
dag hebben gezegd, gaan we er meteen naar toe.
Alweer moeten de kleertjes uit.
Mama mag mee naar binnen. Maar dan wel met een
hele speciale jas. Daar moet jij hard om lachen.
Dat is echt een raar gezicht!
Jij wordt op een zitje neer gezet en ik houd je
voorzichtjes vast. Je moet nu heel erg stil gaan
zitten en dat is niet jou sterkste kant. Maar
samen? Ja………… samen lukt dat wel!
Nadat van alle kanten, Yenthe-foto’s zijn
gemaakt, mag je je kleertjes,voor de derde keer
vandaag, weer aan gaan trekken.
Er moet nu nog een ding gebeuren. Ze willen wat
rode Yenthe-bloed.
Daarin kunnen ze zien of je echt helemaal gezond
bent.
Nou, als ze maar weten, dat dit heel speciaal
bloed is. Echte kostbare zuivere Yenthe-bloed !!
En dat is heel bijzonder!
Dus, daar gaan we dan weer, op naar de volgende
kinder-speel-maar-lekker-kamer. Daar staat een
hele grote lego-tafel en daar speelt mijn meisje
nog heel even, totdat…… ja hoor,daar klinkt het
al, jou naam weer wordt geroepen.
We gaan een heel klein kamertje in. Daar zit een
zuster op ons te wachten."Hallo Yenthe", zegt de
zuster, "jij mag bij jou mama op schoot gaan
zitten." En dat je dan ook heel gewoon.Met jou
op mijn schoot, vertel ik je, wat er zometeen
zal gaan gebeuren. "Luister eens ,mama's meisje.
Kijk,dat is een spuit, met een heel klein
naaldje eraan, die prikt de zuster zometeen in
jou armpje en dan haalt zij heel voorzichtjes,
wat Yenthe-bloed eruit. Dit gaat dan, in van die
smalle buisjes. En dit doet een heel klein
beetje zeer."
Je kijkt me dapper aan en luistert heel erg
goed. Je knikt je hoofdje dan een keer. Ik vraag
me af, " zal jij het wel begrijpen", en dapper,
voor de tweede keer, vertel ik nog maar eens,
wat er gaat gebeuren. Je kijkt me nog eens aan
en knikt dan voor de tweede keer, een heel klein
Yenthe-knikje. Maar nog is mama's hartje niet
gerust en voor een derde maal vertel ik nog maar
eens, van het prikje in jou arm. Nu kijk je me
dan aan, met een heuse Yenthe-rimpel in je hoofd
,
" Jaaaaaaaa Mama!!!" zeg je dan en ik hoor je
denken in mijzelf: "ik snap het wel, maar jij
dan mama, snap jij het wel???
Het is me plots’ling duidelijk. Dit is niet de
eerste keer! Jij weet het allemaal precies! Ik
hoef jou echt niets meer te vertellen!!
Ik houd jou armpje vast en jou papa staat dicht
achter ons. Als het verdovende zalfje is
ingewerkt, gaat het dan echt gebeuren. De
scherpe naald prikt in jou armpje, je kijkt er
naar en geeft een hele korte Yenthe-kreun. Emmmmmmm, hoor ik je doen. En samen kijken we
dan, hoe buisje voor buisje, wordt vol geladen,
met dat hele kostbare Yenthe-bloed.
De zuster is heel verbaasd, over dit hele
dappere mooie meisje en kan het bijna niet
geloven. Wat een dapper dapper meisje zeg, zegt ze heel verrast. Maar dat wist jou moeder
al heel erg lang hoor.
Als dan de zuster klaar is, met het vullen van
de buisjes en zij het naaldje uit je armpje
haalt, valt er heel per ongeluk, een heel klein
drupje bloed, zomaar op jou Yenthe broek.
Je kijkt er naar en onmiddelijk, verschijnt daar
op je snoet, een hele verontwaardige Yenthe-f
rons. Maar dat kan toch zeker niet!En luid
klinkt door de ruimte heen, een hele scherpe
Yenthe stem.
"mamaaaa!!!!!!!!!!"
En je wijst nu naar het drupje bloed, dat nu een
kringetje op je broekje vormt en vervolgens naar
de zuster, met een hele boze blik. Ach mama’s
meisje toch, dat geeft toch helemaal niks. Mama
maakt dat wel weer schoon, met een beetje water
hoor en kijk geruststellend, naar de erg
geschrokken zuster. Een naaldje in je arm, dat
is niet een drama hoor, maar een drupje bloed,
op jou mooie Yenthebroek! Nee! Dat is duidelijk
in jou ogen, een hele grote ramp!
Maar de zuster maakt het gauw weer goed. Je mag
een mooie kleurplaat uit zoeken, voordat we weer
naar buiten gaan. En het is er nog wel een, van
Dora bovendien.
Met de kleurplaat in je hand en een mooie
pleister op je arm, stap jij weer in je buggy en
laat je heel gezellig, naar de uitgang rollen.
Maar voordat we in de auto stappen , mag jij nog
een mooie ballon uit zoeken, en ik weet al,
welke het gaat worden, die mooi gekleurde, van
Winny de pooh natuurlijk! En zo gaan we dan, met
ons drietjes, gauw het grote ziekenhuis uit, om
te wachten, op hoe het dan ,met ons mooie meisje
is gesteld.
Maarrre, hele grote wereld, dat weten wij
allang. Mama's mooie Yenthe-kind, is zo gezond
als het maar kan!!!!
|
Ooooh wat een heel groot feest!!
We gaan op vakantie!
Met ons drietjes.
De grote wijde wereld in.
Vorige week hebben we saampjes, papa, mama en
jij, ons Yenthe-kind, de caravan opgehaald. Dat
was echt een heel groot feest. Je had al heel
veel caravans gezien hoor. Want elke keer als we
er eentje zagen, wezen we ernaar. Kijk
Yenthe,riepen we dan, daar.. een caravan. Dat duurde maar heel eventjes, of jij riep, als
we er weer eentje zagen: kijk mama, een calavan,een
calavan. en je gooide dan je armpjes in de
lucht.
De caravan hebben we ingepakt, jij en ik,
saampjes met ons twee. Op mama's kamertje,
hadden we een grote doos neer gezet en daar
hebben we al een poosje, dingetjes ingestopt,
die mee moesten in de caravan. Alles moest er in
van jou, mijn Yenthe-kind. Pyjama's, schoenen,
nieuwe speeltjes, boekjes, spelletjes. En als je
dit er dan in had gedaan, keken wij saampjes nog
heel even, of dit echt wel mee moest, in ons
kleine wielenhuisje. Tja, en zo wou het wel
gebeuren dat het een en ander er weer uit werd
gehaald. Maar toen de caravan dan eindelijk voor
de deur stond, konden al die verzamelde
spulletjes er dan eindelijk in.
Nu is het dan echt zo ver. Papa heeft de auto na
gekeken en de laatste spulletjes ingeladen. De
caravan zit aan de auto vast. Opa Jos is al in
huis, want die past op onze grote
papa-mama-Yenthe-huis en zorgt voor alle dieren.
En nu kan de grote reis, dan echt beginnen. We
knuffelen opa nog eens stevig en stappen in de
auto. De motor van de auto is gestart, alle
spiegels zijn ingesteld en de lampen van de auto
en de caravan zijn nagekeken Kom we gaan, dus
zwaaien we naar iedereen.
Daag hoor, opa Jos, dag Tessa, Daisy , dag
buurtjes, dag huis, dag straat, tot over drie
weekjes. Wij gaan een nieuw Yenthe-avontuur
beleven hoor. En als we dat dan hebben gedaan,
komen we weer terug.
En met een laatste zwaai en blik, gaan we op
pad. Een nieuw papa-mama-Yenthe avontuur.
Je vind het allemaal heel erg leuk. Ook het
autorijden deert je niets. Je zit als een kleine
grote Yenthe-prinses, lekker in je auto-troontje
en kijkt wat om je heen. Het maakt niet uit,
waarheen we gaan, als we maar als
papa-mama-Yenthe bij elkaar zijn.
We rijden een hele poos en stoppen een keer of
wat, om eventjes wat te eten of te drinken. En
als we dan, na heel lang onderweg te zijn
geweest, in Duitsland zijn aangekomen, gaan we
op zoek naar een plaats, waar we de Caravan neer
kunnen zetten. Een Camping noemen ze zo'n hele
grote huisjes-op-wielen-veld. En die vinden we
dan ook. We rijden er langzaam op en dan klinkt
opeens, een hele luide gil, van achter op de
autobank.
oooooooooh mama, moe je kijke , moe je kijke,
allemaal calavans, allemaal calavans!! en je gooit je armen in de lucht en danst druk in je
stoeltje van pure blijdschap en verbazing!
Zoveel caravans bij elkaar, Nee dat is een
geweldig wonder, hoor!! Ach mijn mooie
Yenthe-kind, wat is de wereld door jou ogen,
toch verbazingwekkend leuk, en wat heerlijk om
dit zo te leren zien. De wereld door de
Yenthe-ogen, is een betere bovendien.
Papa zet de caravan, op een toegewezen plek en
schuift de pootjes uit. Er komt van alles
tevoorschijn hoor. Een tafel, twee grote
papa-mama stoelen en een echte Yenthe-stoel. En
als ik dan even later, binnen in de caravan, een
maaltijd heb gemaakt, eten we dit gezellig
buiten, aan dit nieuwe zitje op. Je vindt het
prachtig allemaal.
Dan is het tijd voor jou, mijn vermoeide
Yenthe-kind, om lekker te gaan slapen. We maken
saampjes, nu jouw bedje klaar. De bank in ons
kleine wielenhuis, wordt omgetoverd tot een
echte Yenthe-bed. Met een leuke groene
krokodillenslaapzak, met een echte rits erin. Je
kruipt er lekker in en voordat je dan gaat
slapen, houd ik je nog heel even lekker in mijn
armen vast. En dan......gaap je een keertje, en
nog eens een keer en dan gaan je luikjes dicht
en...... Je slaapt!
Het is een nieuwe dag geworden. Het is erg
gezellig in onze kleine wielenhuis. Jij rolt uit
je bedje en neemt een hele grote Yenthe-sprong,
hup , in het grotere papa-mama-bed . Saampjes
plagen wij jouw papa en stoppen hier niet eerder
mee, tot hij eindelijk dan, Mama-Yenthe-genade
heeft gezegd. We kijken voorzichtjes langs de
gordijntjes heen. Naast ons staat een andere
caravan en daar zijn ze al opgestaan.
Wij nog niet, nee, echt niet. We genieten nog
even, van dit nieuwe ochtendritueel.
Maar de nieuwe dag, moet worden beleefd, dus
staan we toch maar op. Het is de hoogste tijd,
om ons te wassen en te kleden, en te eten
bovendien.
Dus zoekt jou mama, de toiletspullen bij elkaar,
stap jij op het driewiel-fietsje, die jij van
opa-Charly hebt gekregen. En zo gaan we saampjes
naar de wasruimte toe. Jij fietsend en ik
lopend, over het smalle campingpad.
Het is allemaal nieuw. Er zijn ook andere mensen
hier en iedereen is druk . Wassen, tanden
poetsen ,haren kammen,make-up op doe of gewoon
lekker aan de klets. Je bekijkt het allemaal dan
ook met volle aandacht. En al die andere
mensen. Die kijken gezellig terug.
Als we schoon en fris zijn, gaan we dan weer
terug, naar ons wielenhuisje. Papa heeft de
tafel al gedekt, en zo eten we dus saampes,
gezellig met ons drie, lekkere Duitse broodjes,
voor onze huis-op wielen, zomaar in de
buitenlucht.
Dan pakken we alles weer in, en papa maakt de
caravan weer aan de auto vast, want we zijn er
nog niet hoor. Want vandaag.... Vandaag
gaan we naar Zwitserland. Da's een heel eind
rijden hoor,naar een land met mooie bergen en
een heel groot blauwe meer. Daar gaan we nu naar
toe.
Dus, hup weer in de auto. Jij kijkt nog heel
eventjes achterom. Komt ons huisje wel goed mee?
En als dit zo blijkt te zijn, ga jij weer lekker
zitten en rijdt vrolijk met ons mee.
|
Een Yenthe-jongetje-avontuur in het
verre Zwiserland
Daar zijn we dan. Echt waar hoor. We zijn nu in
een heel ver land, Zwitserland genaamd. We
hebben een heel mooi plekje, op een
huisjes-op-wielen-veld. In cully, aan het hele
grote meer, daar zijn wij neergestreken. Het is
hier heel erg mooi. Er zijn allemaal heuvels,
met druivenranken vol met druiven. Daar maken ze
wijn van. De caravan staat al op zijn plaats en
nu komt er een heuse tent aan vast. Jij vind het
een groot feest. We maken saampjes, je bedje
weer klaar en je fietsje wordt startklaar gezet,
voor als we ons strakjes moeten wassen.
Dan komt er een box tevoorschijn. Dit is een
kist, waar de Yenthe-vakantie-speelgoed in zit.
Je gaat dit nog maar eens bekijken. Alles gaat
door je handjes heen en wordt met je kritische
oogjes goed bekeken. Je bikini wordt er bij in
gedaan, en een zwemband moet onmiddellijk worden
opgeblazen, want.... Als het morgen mooi weer
is, gaan we eindelijk zwemmen, in het grote
water. Dat wil heel erg graag. Ja hoor, da's goed mijn meisje, maar alleen als het heel,
heel, heel mooi weer is!
Dan kijk je plotseling op. Daar komen op hun
fietsje, jongetjes en meisjes aan. Ze rijden
alsmaar rondjes en jij kijkt hun constant na. En
de kindjes op hun fietsjes???? Zij kijken terug
naar jou!
Als we dan s'avonds naar de toiletruimte gaan,
jij op je driewiel-Yenthe-fiets en ik lopend
daarnaast, kijk jij erg verstoort.
OOOOOH mama!!!!! Jongentje Roep jij
verontwaardigd luid. Het jongenkind, bevind zich
niet op de mannenplaats, maar op de
alleen-voor-dames-plaats. En dat kan toch zeker
niet!!Jongetje is een jongetje en toch echt geen
meisje. Maar daar heeft dit Zwitsers jongetje
echt geen boodschap aan. Nee! Hij vindt de
meisjes-was-en-plas ruimte, prima
jongentjes-terrein. Jij geeft hem een grote
Yenthe-frons, maar daar trekt hij zich niks van
aan. Dus .... jij besluit.....Dit jongetje is niet
leuk, dit is geen Yenthe-vriendje hoor!
Maar dit is nog niet het ergste zeg, wat een
yenthe-meisje kan gebeuren.
Wanneer wij aan het eten zijn, komt plots het
jongetje eraan. Hij springt van zijn fiets, rent
en neemt een duik, en pakt de dop van papa's trekhaak af, die achter op de auto zit. Hij rent
dan, heeeeeeeel erg snel, met het dopje in zijn
hand, er vlug van door, om vervolgens op zijn
fiets te stappen.
Papaaaaa roep jij hard en rent het jongetje
achterna. Jou papa komt ook overeind en hier
schrikt het boefje van. Hij valt van pure
schrik,plots van zijn fietsje af en laat het
dopje vallen. Jij rent er heen en grijpt het
vast en zet dit heel pardoes, snel weer op de
trekhaak terug. En jou papa? Die pakt het
jongetje op en kijkt hem fronsend aan en zegt
dan in puur Hollands :niet meer doen hoor
jongeman en geeft hem quasi, een tikje op zijn
bipsje na. En daar gaat het zwitsers-jochie dan.
Als dan de volgende keer, dit jongetje weer
langs komt fietsen, zit jij heel parmant, met
jouw kleine-Yenthe-bips, afwachtend op de
trekhaak-dop, achter op de auto, met je beentjes
over elkaar gekruist, en kijkt hem dreigend aan.
Pas maar op, jij lelijk manneke, probeer het nog
maar eens, als jij dat durft, want, dan zal ik
jou pakken hoor.
En het jongetje?. Die is hier hevig van
geschrokken en zal het nooit meer doen!
|
We genieten met volle teugen, papa, mama en jij
ons mooie Yenthe-kind. Voor de allereerste keer,
saampjes, met ons gezin, met de auto en de
caravan, op een camping aan het grootste meer
van Zwitserland.
Hoezo burgerlijk! Het is werkelijk fantastisch
hoor! Achter ons, de wijnbergen en een
spoorrails, waar om de zoveel tijd, de trein
langs buldert. Die gaat in de richting van
lausanne, en naar Geneve. Maar natuurlijk ook
weer naar de andere kant. Naar Vevey en naar
Montreux.
Gek genoeg past dit geluid in het complete
plaatje hoor. Na een keer of twee, horen we het
niet meer. Welnee, want onze ogen zijn gericht
naar de zeilbootjes en de surfers op het hele
grote meer, gewoon in onze achter tuin. En niet
te vergeten de grote plezierboten, die af en aan
varen, om al die mensen te laten genieten van
het moois dat hier is te zien. En wij.. wij
spelen , kijken en genieten, van al die mooie
mensen die op het paadje voor onze caravan langs
komen wandelen. Die op hun beurt weer naar ons
kijken en………. gek he elke keer, wanneer dat
gebeurt en men jou ziet, mijn mooie kleine meid.
Dan verschijnt daar op de meest gefronste
gezicht en het treurigste gelaat, zomaar een
hele simpele lach, die de zon weer doet
schijnen. Dat is het effect, dat jij hebt op al
die mensen hoor. Want je ben een en al leven!!
Je speelt, je lacht en zingt en dat doe je niet
alleen. Welnee , jou mama doet vrolijk met jou
mee. En jou papa?
Die kijkt en geniet. En als hij denkt dat
niemand het ziet, doet hij stiekem met ons mee.
We gaan vandaag , hebben we besloten, lekker aan
de wandel. Papa en mama lopen en jij stapt in de
buggy. We komen langs de wijnbergen, langs het
mooie meer, en gaan in de richting van Vevey.
Dit is plaats waar Charly Chaplin is vereeuwigd,
in de vorm van een standbeeld, uitkijkend over
het meer. Waar ooit een operazangeres haar
mooiste klanken heeft verluid en werd gekust
door een betoverde opa, die volledig was
vervoerd door haar gouden klanken. De plaats
waar mensen heerlijk lopen of paraderen over de
gezellig aangelegde boulevard .Waar gezinnen met
elkaar, op de vrije dagen, samen eten en
genieten van een gezamenlijk en voor iedereen,
open zwembad in het park. Ja, daar gaan we heen.
Ik moet je alles laten zien.
En jij? Je kijkt je bruine oogjes uit, je lacht
en ……je zingt. En ik? Natuurlijk zing ik met je
mee!
Het is weer een nieuwe dag en deze dag, is
wederom een heel groot feest. Een nieuw
Papa-Mama-Yenthe-avontuur, wordt hier dan nu
beleeft en we genieten hiervan met volle teugen.
Zo speel jij dan, heerlijk je eigen Yenthe-spel,
in een van de vele speeltuintjes, die er volop
zijn gebouwd, aan deze boulevard. Op een
schommelpaard of een klimrek, en als je daar dan
klaar mee bent, moet je de wipkip uitproberen.
Oooh, en dan de schommel! Ja ,die moet je
natuurlijk niet vergeten, zeg.
En als je eindelijk een plaatsje hebt veroverd
op zo’n houten plankje, roep jij met een blijde
stem:
hoge, hoge, hoge
Want tja, het moet wel spannend zijn.! Toch
zeker!?!
Je ogen stralen en je lach is als de zon en jou
handje, meestal in de mijne.
En aan de anderen kant, daar is jouw andere
hand, heel stevig in de zijne.
Het is een mooi gezicht, zoals jij mijn
wereldburgertje, je beweegt tussen al die andere
kindjes, die een andere taal blijken te spreken.
Grappig, jij gaat heel gewoon voor hun staan en
kijkt hun diep in hun oogjes, om zo te zien of
je ze nu dan kunt verstaan. En de andere
kindjes? Die kijken lekker terug.
Toch is daar een klein moment, dat jij onder aan
de glijbaan staat , en naar de andere kindjes
kijkt. Stil en overpeinsend. Waar denk jij nu
aan, mijn mooie vlinder?
Ik, jou mama, dapper Yenthe-kind, kijk naar jou
en ik denk terug aan het verre land, dat jij
achter je hebt gelaten, om naar huis te kunnen
gaan. Naar jou papa en jou mama. Ik denk aan al
die kindjes, die daar nog wonen en ook hopen op
dat, wat jij nu hebt.
Het geluid van blijde kinderstemmen, schijnen
heel even te verstommen. Daar staan wij nu, dan
heel alleen. Jij onder aan die glijbaantrap. Met
een peinzende blik in jou Yenthe-oogjes. Kijkend
en denkend, aan ja….aan wat!? En op een kleine
afstand, met tranen in mijn ogen, doet mijn
hartje, heel eventjes , ja echt heel even
maar,een heel klein beetje zeer.
Dan loop ik naar je toe, pak je op en til je
boven mijn mama-hoofd , lach mijn liefste
mama-lach, en zing:
Yenthe, Yenthe, jij bent mijn mooie
Yenthe-kind,
kom nu maar, mijn mooie vlinder, hier is jou
mama hoor."
En in jou oogjes verschijnen dan, die hele
byzondere sterretjes weer, en samen draaien we
nu in het rond, tot het geluid van de
kinderstemmetjes weer terug zijn gekeerd en we
niet langer, alleen meer zijn op deze mooi plek.
We eten en we drinken wat. En slenteren wat
rond, aan die mooie boulevard, daar aan het meer
van Geneve, ver weg in Zwitserland. En beleven
en genieten deze hele mooie dag.
Aan het eind van deze dag, heeft jou papa een
hele mooie verassing. Want we gaan met de grote
boot, weer terug, naar waar de caravan staat.
"Boo", roep je dan "Boo, Jaaa." We lopen vlug
naar de kade toe, waar een boot al ligt te
wachten, op nieuwe passagiers. Maar dat is nog
niet onze boot, dus al snoepend van een ijsje,
kijken we saampjes naar al die mensen, die op de
boot stappen. En als de boot vertrekt, zwaaien
we en roepen we "au revoir boot, au revoir."
Dan is daar eindelijk onze boot. Je danst, je
springt en bent heel blij en met enig
mama-moeite, houd ik je in gareel. Als het aan
jou zou liggen, was jij allang aan boort
geweest, daar op die grote boot. Maar eerst gaan
er mensen van de boot. Die hebben hun reis
gereist en dan zijn wij pas aan de beurt. Daar
gaan we dan, hand in hand, over de loper heen.
We worden vriendelijk begroet, door de bemanning
in hun witte pakken en gewezen naar de plek,
waar we mogen zijn. En als iedereen aan boort
is, wordt de loopplank naar binnen getrokken en
geeft de boot een luide toet.
"JEEEUUUU " roep je dan en we zwaaien naar al
die mensen, die daar aan de kant staan en kijken
naar die boot, met zijn byzondere passagiers. Ik
houd je stevig vast, want zoals je bent en zoals
je leeft, zie jij nog geen gevaar. Je geniet
duidelijk van alles om je heen en samen kijken
we en genieten we, van de prachtige omgeving. We
luisteren naar het bijzondere geluid van het
klotsende water,van het wiel die onder aan de
boot, hard aan het draaien is om vooruit te
kunnen komen. En dan, heel langzaam komen we in
de buurt van Cully. " Kijk" zegt jou papa en
wijst naar de kant, " daar is de caravan!"
Je kijkt, ziet en herkent, je springt, je wijst
en je roept: " de calavan, de calavan."
Och kind toch, wat is het leven mooi, door de
blikken van jou Yenthe-ogen.
En als we aankomen in de plaats, waar onze
caravan staat ,stappen we met ons drietjes, weer
van de loopplank af. We worden warm gedag
gezegd, door bemanning en de passapiers, die hun
reis nog niet hebben afgereist. Ze veranderen nu
van mederreizigers, naar toeschouwers . Want,
als wij onze voetjes in het grint van Cully neer
zetten, gaan we niet gelijk op pad . Nee hoor,
echt niet. We zoeken een heel mooi plekje op,
daar aan de waterkant . En werpen nog een
laatste blik, op die hele grote boot. En als
deze dan vertrekt, kijken wij het na. "Au revoir"
roepen we luid, "au revoir, dag hoor mooie boot
" en zwaaien de boot vaarwel.
En de mensen op de boot? Die lachen allemaal, om
dat leuke tafereel, wat zich afspeelt aan de
kade van Cully. Een mama en een papa en een heel
mooi Yenthe-kind. Die zwaaien en die roepen. Dus
zij zwaaien en zij roepen, allemaal weer terug.
En de boot? Die geeft een extra groet, in de
vorm van een hele grote toet en de kapitein,
zwaait mee!
Eenmaal terug, daar op ons plekje aan het mooie
meer, daar zit vanaf dit moment, een heel mooi
mensenkind. En als er weer een boot aan komt,
dan roept ze
" mama kijk dan toch, daar…."
en wijst dan heel pardoes, in richting van een
grote-mensen-meeneem-boot,
" kijk mama een aurevoir"
en saampjes, zwaaien we er naar.
|
|
|