Yenthe is thuis!!!

Op veler verzoek…….

Het vervolg……..

Een nieuw land, met zijn eigen aardigheden en eigenaardigheden…..

Een nieuwe taal…..

Een eigen Yentheslaapkamer……

Met een eigen Yenthebed….

En een eigen Yenthekast…..

Met daarin eigen Yenthekleren…..

En eigen Yenthespeelgoed…..

Opa’s en oma’s……

Ooms en tantes…..

Neefjes en nichtjes…..

Honden en katten…….

Konijnen en kippen……

Hier volgt dan eindelijk, maar toch…..

Mama’s eigen Yentheverhalen……

Mama’s meisje!

 

Daar rijden we dan.

Opa rijdt en papa zit daarnaast.Jij zit voor het eerst in je leven in een autostoeltje. Je vindt het duidelijk helemaal niks!! Ik zit naast je en kijk naar je. Met de gekregen stoffen bloem en de gekleurde balonnen in je hand, kijk je vragend naar me….." Mag ik uit dit stoeltje? Ik zat toch altijd bij jou op schoot?" Ik zie, overzie en denk: "ja kind, je hebt eigenlijk groot gelijk….. en heel stiekem, overtreed ik de Nederlandse wet…….. en trek je lekker bij me op schoot.

Hier speel je nog even met de balonnen en dan…. gaap je een keer….. en nog eens een keer ……en…… ja hoor…… je gooit heerlijk je luikjes dicht en …..je slaapt!!

En zo rijden we naar HUIS!!!!

En dan…… rijden we, in de, voor ons, zo bekende straat . Het kriebelt me in mijn buik…… nog heel even… en dan……Hoe zal je reageren? We naderen ons huis en eindelijk…….. daar zijn we dan!

Voorzichtjes til ik je in mijn armen en kus je zachtjes wakker. "kom maar meisje…. hier zijn we dan….dit is je huis…… mama had het je toch gezegd! Kom maar meisje, ga maar mee…….hier is het allemaal om gedaan……Een papa , een mama en een heuze echte thuis."

Je opent je donkere oogjes en kijkt nieuwsgierig om je heen. Je ziet me en er verschijnt een glimlach op je gezicht. En je kijkt naar het huis, met het groene hekje er voor. En dat is wat je doet,…. je kijkt …..en je kijkt…….. en……. je kijkt!

Ik draag je in mijn armen ons huis naar binnen en dan……. lach je. Je wijst. Ik kijk en zie waarom. Allemaal balonnen. En slingers. Geweldig! Wat een ontvangst! Het huis is versiert en overal staan bloemen en kadootjes. En stilletjes in een hoek, staat , door jou nog niet ontdekt …… een heuze fiets!

Samen kijken we de kamer in. Je vind het duidelijk goed. Wat zou je denken? Wat gaat er in jou koppie om? Je blik is onwennig, maar niet geheel ontevreden. Je wil zelf lopen en kijken……en…… dat mag….. het jou huis, hoor!

Dan doet opa de achterdeur en heel voorzichtjes, komen daar,….. twee grote zwarte rakkers binnen. "Dag Tessa , dag Daisy. Blij blij blij."

Daar denk jij duidelijk anders over!! Volledig verschrikt,…..slaak je een hoge gil en….. spring je in mijn armen.

Kom maar hoor meisje, ik bescherm je wel……. dit zijn Tessa en Daisy. Twee lieve oude labradors. Weet je nog ? Die stonden op de foto.

Je bekijkt het allemaal met argusogen en besluit….. okee….. maar dan wel op mama’s arm!

Dat is goed hoor meisje, alles is nieuw en dan ook nog twee grote honden, ik snap het best,hoor! Maar weet mijn, kleine meid , zoals alles,tot nu toe,……. het komt allemaal goed!

Dan komt het moment dat we naar boven gaan.

Je eerste ontmoeting met je echte eigen Yenthekamer. Op de deur een prachtige vlinder, gemaakt door je nieuwe nichtjes, ons eigen vlinderteken, die we werkelijk overal en overal zijn tegengekomen.

We stappen met zijn drietjes naar binnen……… en…….je kijkt. Een duidelijke blik van herkenning! De foto’s…. die goede trouwe foto’s, in je eigen fotomapje, hebben duidelijk hun werk gedaan!

Je slaakt een vreugdekreet…….. en je springt ………en je danst……..en je juicht…… en jou papa en jou mama, moeten mee dansen.Je pakt ons bij de handen en samen dansen we door je kamer heen.

En ik…………….. ?

Ik kan het niet helpen…….Overspoeld door emotie, lopen de tranen over mijn wangen.Van pure verrassing en blijdschap.Wat ik ook had verwacht………dit overtreft het echt. Wat ben je blij, ongeloooooof’lijk blij!

Dit moment zal ik nooit vergeten. Mijn God!……..Mijn mooie meisje…… mijn mooie dochter….. mijn mooie Yenthekind. Wat houd ik ongelovelijk van je. En ik pak je op en knuffel je .

En jij …… houd me stevig vast!

En dan …. is het bedtijd.

We leggen je in je eigen Yenthe-bedje,…….in je eigen Yenthe-kamertje. Je vind het allemaal, helemaal goed.We knuffelen nog een keer en houden elkaar nog eens stevig vast. We zijn dan echt eindelijk thuis. En hier lig je dan, mijn mooi prinsesje! In je eigen bedje en je ogen stralen in het donker. En het is alsof, er lichtjes branden in je oogjes. Mooie donkere bruine kijkertjes, met een diamanten glinstertjes erin. En ik bedenk me voor de zoveelste keer,…….. wat ben ik ongeloof'lijk rijk!

En dan,…… lopen jou papa en mama, voorzichtjes uit je kamertje, om je lekker te laten slapen.

Maar dat vind je duidelijk helemaal niks! Ik kijk naar je en zie de schrik in je ogen staan. Je rent uit je bedje en springt in mijn armen.

"Waar gaan ze naar toe, en waarom laat je mij hier helemaal alleen?" Zeggen je kijkertjes!

Ik houd je stevig vast en bedenk,……….

Mijn mooie Yenthe kind, wat moet je nog ongeloof'lijk veel leren. Dat wij echt jou papa en jou mama zijn ,…..en dat dit echt jou Yenthe-bedje is, ……. in jou eigen Yenthe-kamertje,…….. en in jou echte eigen Yenthe-huis. Dit is dan echt jou thuis, jou eigen Yenthe-thuis!

Vertrouwen, mama’s mooie meisje, dat is het juiste woord! En ik besef mij op het zelfde moment, dat nu juist dit laatste is, wat jou in jou korte leventje, het meeste is beschaamd…….. !Wat de reden daarvan, dan ook zal zijn geweest!

Maar weet mijn mooie Yenthekind, Jij bent mama’s meisje, en ik ga echt niet meer uit jou leven weg . Je staat immers in mijn hand geschreven. En weet, dat wanneer je morgen wakker wordt, het echt geen sprookje is.

En op dat moment besluiten jou papa en jou mama, jij gaat mee in ons grote bed. En dat vind mama’s meisje duidelijk, een prachtig goed idee.

Je nestelt je lekker tussen ons in……… en…… je slaapt!

En zo verloopt ons eerste nacht, saampjes als gezinnetje, voor de allereerste keer, thuis , in ons grote bed, in de grote papa en mama kamer. Papa en mama,…… met een heel klein hummeltje, lekker tussen ons in. Waarschijnlijk opvoedkundig niet verantwoord, maar wel, zeer zeker heel gelukkig. Voor ons alledrie!

En jij, mijn kleine meid,….. je slaapt zoals je slaapt,… op je eigen Yenthe-manier!!!! Je slaapt zoals je wakker bent,……. je draait, beweegt, slaat om je heen en als je niet genoeg ruimte hebt, dan duw je in je slaap,……… gewoon je moeder aan de kant!

En je slaapt stevig door,….. tot…… 3:00 uur!

Dan wordt je wakker! Je kijkt onmiddelijk om je heen,…….. en ziet,……… gelukkig…… ze zijn er nog!

Het is zoals je mama heeft gezegd,………..

Als je wakker wordt, is alles zoals het wezen moet, thuis in je eigen huis, met je eigen papa en je eigen mama. Kom maar, hoor meisje. Kruip maar weer lekker tegen me aan.

En dat is wat je doet. Je nestelt je heerlijk tegen me aan en pakt met je ene handje de hand van jou papa en met jou andere, de mijne.

En zo liggen we,….. knusjes met ons drietjes,….. in het grote bed, te wachten op de nieuwe dag………. die zeker komen zal!

Goedemorgen mooie dochter. De nieuwe dag is al begonnen. Het is lente Yenthe. Het is wat opa zei. Met Yenthe komt de lente.

We staan op, wassen, tandjes poetsen en in de kleren. We stappen dappertjes, de trap af naar beneden. En zelfs, gedragen op mijn schoot , houd je me stevig vast. Daar beneden zijn twee grote zwarte wezens, en jou mama kan zeggen wat ze wil………..Je weet maar nooit…………!!!Het geluid komt ons al tegemoed…. Twee dolgelukkige labradors staan al kwispelend te wachten…………. De baasjes zijn weer thuis, met iets, wat een derde baasje schijnt te zijn.

Mijn dappere dochter…….. je bekijkt het met angstige donkere oogjes. Maar, als we dan, na het ontbijt , gezaam’lijk met ons drietjes, jou papa en jou mama en jij…. ons Yenthe-lente-kind, in jou Yenthe- buggie, buiten, deze donkere gevaarten, uit aan het laten zijn……. vind je het absoluut noodzakelijk, om vanuit, de door jou mama gereden kar, met gevaar voor eigen leven, de riem van Daisy vast te houden.

En zo laat jij , al op je eerste dag thuis, als een dapper mensenkind , voor de aller eerste keer, in jou Yenthe-leventje een heuze hond uit. Ik zie en denk,…. dit komt echt wel goed, hoor meisje.

Maar dan … wanneer we thuis komen,….. wacht jou de volgende verrassing.Er loopt nog een monster in jou huis……. en het maakt geluid! En het schijnt jou heel erg leuk te vinden.

Yugo , onze bijna 20 jarige jeweetwelkater, houd, net als iedereen, vanaf het allereerste ogenblik , heel duidelijk van jou!!! Hij mauwt en geeft je heel voorzichtjes , zijn allerliefste kattenkopjes."dag Yenthe", schijnt hij te willen zeggen, "welkom thuis , veel van je gehoord, hoor!"

En jij………. schrikt,…. en je geeft een hoge gil…… en wederom , spring jij volledig vanuit het niets,….. heel veilig in mijn armen. En Yugo? Die snapt er duidelijk niets van. Hij heeft toch immers niets gedaan. Ach mijn mooie meisje….. ik weet het zeker, ook dit komt allemaal echt goed.

En dan …. om een uur of 11, gaat de deurbel en hoor ik Charly op de achtergrond, al heel blij blaffen." Hallo" begrijp ik in de honden taal, "ik ben er hoor." Het kleine hondje van jou opa en oma komt zich eventjes aan je laten zien. En ik zie jou kijken… "wat ga ik nu dan weer beleven."

En wie staat daar aan de deur? Het zijn jou opa en jou oma. Opa zegt met een heel tevreden blij gezicht. "Dag mooie Yenthe kind, hier is opa en jou oma,…… en wij komen even "hechten"hoor!"

En jij vind het prachtig. Je kijkt wel eventjes ,…… de kat uit de boom,….( nee….niet Yugo….) maar al snel besluit je ,….deze mensen horen dus bij mij en sluit ze vervolgens in jou Yenthe-hartje.

En dan,…. ontdek je toch de fiets. Het heeft een tijdje veilig in het hoekje van de kamer gestaan, met een hele mooie strik erop. Maar nu moet het toch echt gaan gebeuren. Je wijst er met je vingertje naar en …. ja hoor,…. jou vader is erg gewillig. In een mum van tijd, staat de fiets buiten , zit jij er boven op….. en, met jou vader, die het zadeltje vasthoud, zet jij het op een fietsen.Je wilt eigenlijk niet dat hij dit doet, je kan het immers zelf!!! Maar wanneer dan blijkt, dat je valt zonder zijn veilige hand, mag je vader dit dan toch, zij het met de grootste Yenthe-gratie!! En wanneer , na ongeveer een uur, je vader niet meer fietsen wil, en jij dan toch alleen , dappere pogingen blijft ondernemen, en je valt en weer opstaat en weer valt en weer opstaat en werkelijk heel erg boos aan ‘t worden bent, zet je vader heel kordaat ,………. je fietsje in de schuur.

En ik besluit…… die fiets blijft voorlopig in de schuur….. mijn tere moederhartje is hier echt nog niet aan toe. We gaan eerst maar eens zijwieltjes kopen, over ……. ongeveer…..32 jaar!

Daar lopen we dan jou papa en jou mama, en jij mijn mooie dochter, lekker in de buggie. We zijn heerlijk aan de wandel. Voor de allereerste keer, op een mooie zondagmiddag in Nijkerk.

 

Alles ziet er stralend uit, de bladeren zijn groener dan groen, de bloemen lijken hun kleuren te versterken en de vogels zingen hun mooiste lied.

 

En jij? Jij kijkt glunderend om je heen en laat je heerlijk rijden,.. en.... Je zingt!!! En dit doe je op je hardst,... op zijn chinees en een heel klein beetje Nederlands.

Want je zingt al een heus liedje in je nieuwe taal en wel Vader Jacob!

 

"Vade Jaco vade jako, sulaapt ij no, sulaapt ij no. Alllle klllllokke llllluije alle kllllokke luije bi ba bommmmm , bi ba bommmmm."

 

En ik?……. Ik vindt het geweldig, heerlijk zoals jij gelukkig bent en dit aan de heeeeeeele wereld laat horen en zien. Zing maar hoor meisje, zing jij maar je mooiste lied. En het maakt niet uit in welke taal, je moeder verstaat het allemaal!

 

En als je dan een ijsje krijgt en hier heerlijk van smult , is het maar net de vraag wie het meeste straalt, jij mijn mooie Yenthe-kind, of je trotse moeder!

Onwaarschijnlijk,..zoals alles gaat.

Je bent een heel blij meisje! En een kleine hartendief! Je lacht,……….. je zingt,……… je danst en springt……….. en als je dan eens valt ,…………. ren je met open armpjes naar me toe! En dan sta ik klaar en vang je op, dan troost ik je………. en geef ik jou……….mijn allerbeste mama-kus, op jou bezeerde knie. En dan roepen we met ons tweetjes in een koor,…… "ALKLAAR!", …………..en speel jij vrolijk verder!

Je lijkt van alles te genieten en ik…………. doe volop met je mee.

Het is geweldig, zoals jij,……….. met jou held’re Yenthe- ogen, de grote nieuwe Yenthe- wereld ziet. De dingen voor mij, zo heel gewoon……….. zijn voor jou een heel groot wonder! Jij kijkt en……….bekijkt, je probeert ………..en ontdekt, je ziet en…………. overziet, je leeft en ………..beleefd! En alles heel, heel intens, en ik doe heerlijk met je mee.

Want weet je mama’s meisje , ik heb ontdekt, dat zoals jij in de wereld kijkt, is alles…….. echt veel mooier!

Elke dag is een nieuw groot avontuur. We zijn nu al weer, een aantal dagen, in ons Nederlands thuis. En we beleven de dagen, van dag tot dag, met ons drietjes,…… papa, mama en jij….. ons Yenthe-kind.

En wat doe je het allemaal goed,….. mama’s mooie meisje! Ik ben ongelovelijk trots op jou. Ik voel het tot in mijn tenen. Meisje, meisje,…..wat hou ik toch van jou!!!!

Als we met de auto ergens heen gaan, stap jij heel dappertjes….. in jou stoeltje en roept dan in heldre Yenthe-taal …….. Almen er dool………! Want ja, mijn mooie Yenthe-kind,…… dat moet van de burgemeester! In de nare veiligheidsriempjes. Maar al heel snel heb je door, hoe het auto-Yenthe-riempje, vast gemaakt moet worden.En nog heel veel sneller meer,……………zeg je vastberaden ……………Yenthe doen,Yenthe doen!!!!…….. en doe je, met een heel klein beetje hulp, zelf dit riempje vast!

En je vind het prachtig hoor,……. dat auto rijden. Je kijkt heerlijk om je heen en zingt bij tijd en wijle, jou mooiste Yenthe-lied.

En als je dan een heel klein beetje moe wordt, gaap je gewoon een keertje ,…… en heel voorzichtjes, nog een keer……. dan gooi je in de auto, gewoon je luikjes dicht, en………slaapt! Als we aankomen, waar we moeten zijn, maakt mama je heel voorzichtjes wakker. En als jij dan je oogjes open doet,…… kijk je me aan, met hele kleine oogjes en kruipt dan heel tevreden, op mijn schoot. Je kijkt verwondert om je heen, waar we nu weer zijn. En je ogen staan tevreden, alsof je zeggen wilt,……………

"Het geeft niet waar we gaan,hoor mama, ………….als jij maar heel dicht bij me bent bij me bent!"

Daar rijden we dan,……. in de papa-auto,……naar de dieren tuin. Als we daar zijn aan gekomen, en jij je gezeteld in de buggy , weer heerlijk rond laat rijden, blijkt maar weer eens, hoe nieuw, alles toch is voor jou!

We beginnen in een grote vogelkooi . Het is een ruimte , waar je vrij in rond kunt wandelen. Overal om ons heen, vliegen de prachtigste gekleurde vogels. Het is een gekwetter van je welste. En je vind het prachtig . De verrassing staat in je bruine oogjes te lezen. En als dan ook nog eens, ……. daar heel parmantig op de grond,…………. een heuse mini papagaai, rond blijkt te paraderen,…… is de verbazing duidelijk compleet! Dit vind je in het begin, eigenlijk,……..maar helemaal niets……. Je gilt een keer…….en nog maar eens een keer …… en spring dan, heel vertrouwd ……. weer in de mama-armen.

Maar als dan even later blijkt , dat dit beestje,….. echt,….. niets doet en schijnbaar,……. net als iedereen,………jou heel erg leuk blijkt te vinden , bekijk je ,……… zij het op een veilig afstandje,….. het beestje nog eens goed. Maar als heel even later, ….. het beestje voor jou gevoel, toch net iets,…. te dicht bij, schijnt rond te lopen,…….. kan ik nog maar net voorkomen, dat jij,……….. jou voetje,niet…………… op zijn staartje zet!

Ook de andere dieren vind jij reuze interessant. Wel een half uur lang, bekijk je met volle interesse naar de beren. Zoals ze zich aan het wassen zijn , en zoals ze slapen. "Soelapen" roep jij plotseling, "mama soelapen," en je wijst dan met je vingertje,……… in de richting van een grote slapende beer.

De apen met hun apenstreken, zijn natuurlijk favoriet. Ze dansen , springen en hangen in de lucht en jij staat met open mondje,dit tafereeltje te bekijken! En ik………….. Ik kijk niet naar de apen!……………. maar ik kijk met open mond,………. naar jou, mijn Yenthe-kind…….. En ik geniet van alles, wat jij ziet……… en hoe jij reageert.Want,….. Alles is nieuw en alles is spannend.

En als wij dan tot slot, nog naar de speeltuin gaan, is de verrassing echt compleet . Je kijkt ons vragend aan, en als wij dan zeggen ," ga maar, hoor meisje, speel jij maar." ….geef je een blijde Yenthe-kreet, en spurt je er naar toe!

En je rent,…….. heerlijk vrij,……met gespreide Yenthe-armen,……..als eerste naar de naar de wipkip toe. Maar ……dan opeens……..slaak je een gil, …….je staat stokstijf stil………. en roept ….."mama!"…….., je draait je om en kijkt me aan,………..en ik denk verschrikt,…………"meisje, wat is er aan de hand." En ineens, begrijp ik wat het is! Er zit zand tussen je tenen, en daar houd mijn meisje dus niet van! En ik moet heel stiekem lachen, mijn mooie Yenthe kind. Ik loop naar je toe en trek je sandaaltjes uit. En heel voorzichtjes loop je dan ,…….nog een heel klein beetje twijfelend,…….. met je blote voetjes door het zand. Maar dat duurt maar even hoor, of je probeert echt alles uit,…….. en……….. bent het zand vergeten. Dan zitten we samen op de grote wip, met jij en mama, aan de ene kant,…………. en je grote, sterke vader,…. aan de andere! En wat hebben we plezier. Samen genieten we van dit mooie nieuwe avontuur.

En bekijken,……………… en beleven,…………….. ontdekken en we zien………… de mooie, nieuwe wereld,…………… door dapp’re Yenthe-ogen!

Wat heb je toch een leuke kamer! Alleen……..de kast…………. Is niet helemaal,…….zoals het wezen moet.

Het is mooie oude kast, die nog bij jou mama's, opa en oma, in de woonkamer heeft gestaan. We hebben er een roede in gemaakt, waar jou mooie Yenthe-kleertjes,nu aan hangen en jou papa heeft er nog wat planken in geplaatst. Het is een beetje, een gezellige rammelkast geworden. Maar in het dagelijks gebruik, is het eigenlijk, niet een geschikte Yenthe- kast. Mijn mama-hartje, vindt het niet echt een veilige kast! De nare dromen en gedachten die ik krijg, van de niet zo’n goede combinatie, van mijn zeer beweeg’lijke , 4-jarige Yenthe-dochter en deze ietwat humeurige oude kast ,worden uiteindelijk bevestigd, als, jou Opa Jos deze nog even controleert en resuluut zegt": " Nee,…….. die moet eruit!!!"

Dus daar gaan we dan,………….. met ons drietjes,……..jou papa en jou mama, en jij, ons Yenthe-kind, gezellig naar de Ikea toe. En daar lopen we dan. Jij voor in het karretje ,……..luidkeels zingend,……….. in het Nederlands,…………… chinees en…………. in jou eigen Yenthe-taal, saampjes door de grote winkel.

Je vindt het zichtbaar,….. en ook……… zeer hoorbaar,……….overduidelijk leuk.

Wanneer we dan, een hele leuke hangkast vinden, met een mooi bijpassend ladekast, laten we dit aan jou zien en vraag ik jou , heel serieus: " Wat denk je, mama’s Yenthe-kind? Zou dit wel willen hebben, om jou Yenthe-kleren in op te hangen en je Yenthe-speelgoed in op te bergen?" Beginnen je oogjes direct te stralen, gooi je je handjes in de lucht en slaak je een heuse Yenthe-kreet!

Blij, blij blij! Heerlijk! En ik…………. glim van trots!

Na het eten van een taartje en het drinken van lekk’re chocolademelk, nemen we nog eventjes, zo in de loop weg, een voor ons zo heel gewoon, kinderpotje mee. Want volgende week, moet je voor de allereerste keer, naar het kinderziekenhuis. En voor we daar naar binnen mogen, moet jou mama, nog het een ander, in wat kleine potjes stoppen.

Dit vind je helemaal geweldig! Potje, potje roep je luidkeels. Je wijst naar je Yenthe-bips, en wilt het eigenlijk, wel direct, eventjes gaan uitproberen!

En als we dan de grote platte dozen, waar jou nieuwe kasten in zitten, op de kar hebben gelegd, zet jij hier bovenop, het witte kinderpotje, en gaat er zelf op zitten! En zo rijden we dan, met onze blijde dochter, luidkeels zingend, boven op een kinderpotje, door de grote winkel heen.

En ik………..Ik vind het allemaal,……….Helemaal goed………. en voor de zoveelste keer, in de hele korte tijd, dat we nu samen mogen zijn, geniet ik van, weer, een nieuw uniek mooi, Yenthe-moment.

En als ‘s avonds dan, jou knappe papa, die prachtige kasten in elkaar zet , dans je van plezier.!!! En ik dans met je mee! Saampjes, heel gezellig, gaan jij en ik, moeder en dochter , die prachtige kasten vol stoppen, met de mooiste Yenthe-kleren en de prachtigste Yenthe-spulletjes. En jij,mijn knappe dochter,…….. jij vouwt zelf je kleertjes op,……….. en doet heel bekwaam,met je kleine handige vingertjes ,……….de knoopjes van de bloesjes dicht. En je schoenen,………die zet je netjes op een rij!

En als je dan uiteindelijk, ‘s avonds in je bedje ligt, kijken wij saampjes, jouw mama en jij , mijn mooie kind, door jouw Yenthe-kamertje heen. We knikken goedkeurend naar jou papa." Het is goed zo, papa, knap gedaan hoor! Alleen nog wat schilderijtjes, hier en daar, die we hebben mee genomen uit China, weet je nog wel. Wil je die nog eventjes ophangen, heel erg alstublieft? Dat is echt het allerslaatste hoor!!"

En jou papa……..lacht en knikt, een beetje meewarig, en je ziet hem denken.

"Alleen nog maar……… jaja, dat zal wel…….. en fluistert in jou mama's oor," Die dochter van ons, die lijkt weer eens, voor de zoveelste keer,…….. op haar moeder hoor !"

Wat hij hier toch mee bedoeld…………………??!!

 

Daar lopen we dan. In het hartje van Amersfoort. Jouw papa,jouw mama en jij, mooi yenthe-kind. Heerlijk, zoals we saampjes, als gezinnetje, het leven beleven. Wat is het allemaal toch prachtig mooi!

Jouw papa heeft wat nieuwe mapjes nodig, om al jou Yenthe-papieren in op te bergen. Allemaal papieren-"rommel", die je later, als je groot bent, kunt bekijken. Belangrijk hoor. Ze vertellen het grote Yenthe-Papa-Mama-avontuur, vanaf het allereerste begin! Het zijn eigenlijk bewijzen dat jij onze dochter bent. Alsof iemand daar ooit nog aan kan twijfelen!!!!!!!!! Wie dit nu dan nog niet weet………..

We lopen een grote winkel binnen. Jouw vader voorop, door een ruime draaideur heen. Dan jij, ons mooie prinsesje, al zittend in jouw zeer geliefde buggy , die ik, jouw mama, met heel veel plezier aan het rijden ben.

En dan!…………in eens!……………. Hoor ik een Yenthe-kreet vanuit de buggy…….!

"Mama, mama,"……. roep je luid en duidelijk, en springt vervolgens uit je wagentje." Kijken , mama, kijken". Ik schrik me helemaal, een lelijk hoedje!!!! Wat is er in Godsnaam aan de hand!?!

Je springt en danst en zwaait en wijst!!! "Mama , kijken, kijken, mama!" Roep je steeds!

En dan… ineens…. zie ik door jouw Yenthe-oogjes. We zijn op de televisie en dat is een heel groot wonder! Ik kom naast je staan en til je op. Samen zwaaien we naar het beeld en dansen we voor de bewakingscamera, die daar boven hangt. Daar, in de lucht.

We kijken en we kijken , net zoals jij dat hebt gevraagd. Het is echt een heel groot Yenthe-wonder hoor! Zo’n hele grote televisie, die alle mensen ziet, die de winkel binnenkomen. De goede klanten en de slechte boefjes! En dan,……. heel natuurlijk!……. Dan ook de Yenthe mama’s, met hun hele bijzond’re, Yenthe kindjes!

"Nou dag hoor televisie, wij gaan verder hoor, daaaaag," zeggen we saampjes en zwaaien nog een laatste keer. Dan lopen de winkel door, op zoek naar Yenthe-mapjes.

Heerlijk om te zien, hoe blij jij met alles bent. Je kamertje , je bed, je speelgoed , je kleertjes, maar bovenal……..jou papa en jou mama!

Je kleren vind je erg belangrijk. Uit alles blijkt, dat je heel graag mooi wilt zijn. "Nog mooier?" denk ik dan, wanneer jij weer eens voor de spiegel staat . Ach mama's meisje toch! Dat kan toch helemaal niet! Je bent immers , het mooiste meisje van de hele wereld ! Echt waar hoor. Ga maar voor de toverspiegel staan. En als je dan heel zachtjes vraagt: "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste meisje van het land?" Dan weet ik wat het zeggen zal, ja heel erg zeker hoor. Ik zal het je maar snel verklappen . "T is onze Yenthe" zal de spiegel zingen! En dat is echt geen sprookje hoor!!

En toch………. die Yenthe-kleertjes !

Je zoekt ze heel getrouw, s-avonds al vast uit. Je gaat parmantig voor je kastje staan en heel professioneel, schuif je dan een voor een, de kleertjes aan de kant en kiest dan resoluut, jou mooiste kleertjes uit. En ik………..? Ik heb hier weinig over in te brengen. Alleen in het alleruiterste geval, mag ik zeggen : "he, nee toch Yenthe, dat staat echt niet " of "Nee hoor meisje, dat is echt nog veel te koud!" Dan kijk je me heel eventjes aan , met een bedenkelijke blik in je mooie bruine ogen , die mij zeggen : nou ja , t ‘ is dat jij mijn mama bent!" en je zoekt dan vrijwel heel direct , snel and’re kleertjes uit.

En als je dat dan hebt gedaan, leg je traditioneel, zoals je bent, ze op een heel net stapeltje neer.

Ook het kopen van nieuwe kleertjes, is een echte Yenthe-feest. Je zult toch andere kleren moeten, want alles wat ik heb gekocht, voordat we je gingen halen is, of, nog veel te groot of, vind je, jaja…….. let wel ……. Gewoonweg,………. absoluut niet mooi! Dan zwaai je met je armpje in de lucht, een duidelijke Yenthe-nee’……..en zegt………….NIE MOOI!!!!!!! En jou hulpeloze moeder, kan dan op haar mamma’s-kop gaan staan en heuse euro-dubbeltjes gaan schieten …….. je trekt het heus niet aan!

En daar lopen we dan , jou papa, mama, en jij, ons trotse kind. En we neusen en we kijken, en jij ……. neust als een echte dame , heel gezellig mee. Rek na rek, stapel na stapel. En ik laat je van alles zien………….. een leuk rokje, en een mooie groene broek ,of een prachtig lila bloesje dan, met een roeseltje er aan. Je bekijkt het een voor een en trekt,………… ja echt waar………….. je kleine Yenthe-neusje op en daar komt het handje weer:"nie mooi mama, nie mooi." En daar zit ik dan, midden in de drukke h en m, met stapels kleren om mij heen, die door mijn ijd’le dochter, 1 voor 1, heel vastberaden, worden afgekeurd!

Na veel wikken en nog meer wegen, met keurende Yenthe-blikken, kopen we dan uiteindelijk, een, Tja, ik moet het toch wel toegeven, een heel schattig wit bloesje, met van die roeseltjes eraan en een hele stoere spijkerbroek. En als we dan iets later, in nog een and’re winkel, een roze bodywarmer tegen komen, ben je duidelijk de koning, oh pardon,…………….de koningin te rijk!

Want dat zijn toch echte Yenthe-kleuren, hoor! Roze en wit, en stoere spijkerstof. En rokjes?!?…….. Nou dat dacht ik toch even niet! Meisjes-achtig? Prima! Maar zeer zeker, echt niet truttig!!!!!!

En als ik dan al bedenkingen zou hebben over witte bloesjes ? Dan kijk ik naar je snoetje. Dit verdwijnt dan heel direct, als sneeuw voor de warme Yenthe-zon. Het is toch fijn, dat er zoiets als een wasmachine is!!

Wanneer we dan zijn uitgewinkeld , ben ik behalve uitgeput, ook ongelooflijk onder de indruk, van mijn pittige 4-jarige Yenthe-dochter. Als ik diep in mijn hartje kijk, moet ik werkelijk bekennen, dat ik heel leuk heb gewinkeld. Ik zie nu al uit, naar een volgende keer, dat we dit weer zullen gaan doen.

Wat is het toch ontzettend leuk, een dochter als jij te hebben, die het winkelen, niet echt vervelend vindt!

En jou papa,…………… die zegt voor de zoveelste keer, met een hele diepe zucht, dat jij echt wel op mij lijkt!

Maar ik weet het heel erg zeker hoor, hij gaat heus, de volgende keer, heel erg graag, weer met ons mee!

De honden en de katten. Je lijkt ze steeds beter te accepteren. Je hebt niet echt een keus, want als je ‘s nachts gaat slapen, dan gaan ze echt niet weg. Je hoopt het, denk ik, stiekem toch een beetje. Maar als je dan de volgende dag, weer je oogjes open doet en voorzichtjes dan de trap afloopt, om stiekem om het hoekje te kijken , zijn ze er toch steeds weer. Dus……… het is alsof je zegt,………"okay dan, we zullen het samen moeten rooien" en je besluit…….. ik ga eens kijken of ik jullie, net als mijn papa en mijn mama, ook kan aaien." En dat doe je dan ook, heel voorzichtjes, en heel kort. En de grote zwarte honden? Die hebben zich duidelijk verzoend, met het nieuwe wezentje dat zich blijvend heeft gezetteld. Ze laten jou, zoveel als het kan met rust. Maar………Als jij dan besluit om heel erg af en toe, je met omkooppraktijken, te gaan bezig houden , door zo nu en dan wat eetbaars op de grond te laten vallen, zoeken de hondjes, je toch iets vaker op. Ze houden duidelijk van jou, en niet alleen door de verrassinkjes , die jij hun stiekem toebedeeld. Ze houden je in de gaten hoor, en als ze dan de kans krijgen, zijn ze duidelijk graag, heel dicht bij jou in de buurt. Ze geven je hun mooiste hondenblik en hun allerliefste l hondenkusjes. Maar dat is echt nog heel erg eng!!! Dan duik je heel vertrouwd,met een hele grote Yenthe-sprong, weer in jou mama’s armen.

De katten is wat anders hoor. De zwarte trouwe, je weet wel kater, die van bijna twintig jaar, vindt jou heel erg lief. Hij zoekt jou overal op,en loopt je overal achterna. Dus, probeert de oude kat, ook op jou kamertje te zijn. Maar daar houdt ons meisje echt niet van. Het is een Yenthe-kamer en dus niet van Yugo. Daar maak jij, mijn dappre Yenthe-dochter, echt korte metten mee. Je pakt hem op, bij zijn oude broze lijfje en voordat ik er bedacht op ben, loop je met hem naar de trap en gooit hem met een grote zwaai, zo naar beneden toe. Ik roep heel verontwaardigd," Yenthe toch" en vertel jou heel erg duidelijk, dat dit toch echt niet kan. Dat dit een opa-kater is, waar je zeker niet mee kunt gaan gooien. Je kijkt me aan, met je mooie donk’re kijkertjes en lijkt dit te begrijpen .Want de eerste keer, dat Yugo weer eens, boven op je kamer is, roep je heel verontwaardigd, met een hoge Yenthe-stem…………….." Yugooooooo!!!!!! "Je pakt hem voorzichtjes op, en duwt hem met een stevige, maar rustige duw, de trap af naar beneden!

En onze oude baas ? Hij kijkt beduusd, maar strompelt toch, de trap af naar beneden. En zo mijn lieve dochter, doe je overwining, na overwinning. Je bent een echte hartendief en niet alleen van mensen, hoor! Alleen onze andere kater, Miep. Die schiet, zodra die je ook maar hoort of ziet, volledig in de katten-stress en vliegt dan met een hele grote vaart, zo de tuin weer uit. Om vervolgens tegen half acht s-avonds, als jij in je bedje ligt, gezellig bij jou mama, op schoot te komen liggen. En ik denk dat onze Mieper-beest, dan stilletjes verzucht: " oh heerlijk, wat een rust" want hij spint dan heel tevreden, een opgeluchte kattenlied.

Vandaag gaan we , voor de aller eerste keer, naar de dokter toe. We gaan onze huisdokter dan, eindelijk laten zien, wie Yenthe is!

En om wat kweekjes te laten maken. Dit moet wel, want in China, ben je in een ziekenhuis geweest en nu willen ze hier, in Nederland, weten of je geen MRSA in je Yenthe-lijfje hebt. Nou …… dat kunnen wij ze zo wel vertellen ,toch mama’s mooie meid. Dat heb jij niet! Maar ja,…. dat weten zij nog niet.

We gaan de wachtkamer naar binnen. Daar staat een heel klein kindertafeltje. Met allemaal leuke pusseltjes daarop. Je wijst er naar en kijkt mij vragend aan. "mama "zeg je dan en ik zeg: "Ga maar spelen hoor."

En dan zijn we aan de beurt. Je ruimt je speeltjes op en gaat rustig met ons mee.

"Dag Yenthe" zegt de dokter, "daar ben je eindelijk dan". Je kijkt hem aan , geeft een handje en heel zachtjes zeg je hallo. Dan kijk je om je heen en tot jouw grote Yenthe-vreugde, heeft de dokter ook leuke speeltjes staan. Je kijkt er vragend naar en……….. ja hoor, de dokter vindt het goed. Je mag er lekker mee gaan spelen. De dokter kijkt, lacht en praat nog wat met jouw papa en jouw mama. "Wat een prachtig meisje is het toch, dit mooie Yenthe-kind. Ik heb ook kindjes .En ook eentje van 4, en ik kan je dit vertellen. Ze heeft hetzelfde speelgedrag, dat herken ik met 1 oogopslag. Jullie meisje is heel byzonder hoor, maar niet, omdat ze niet uit jou buik komt, Yenthe-mama. En ook niet omdat ze uit China komt. Dit is ook heel byzonder, natuurlijk wel! Maar dit meisje is zo speciaal, omdat dit mensje Yenthe is en jullie dochter bovendien!!"

Dan maakt hij nog wat kweekjes. Dat doet hij met lange wattenstaafjes. Iets uit je Yenthe-neusje en ook nog uit je mond. Dit vindt jij duidelijk prima, want je laat het allemaal, heel rustig toe en doet ook nog eens, als de dokter dit aan je vraagt, je mondje heel ver open.

Als dit klaar is allemaal, staan we samen op en zeggen met ons drie : "Dag hoor dokter, buy buy" en jij zwaait dan nog een keer.

En over ruim 1 week, mag mama bellen, of de kweekjes zijn gelukt en ook nog goed zijn bovendien. Maar dit weten wij allang ,toch mooie mama-dochter. Jij bent echt wel zo gezond, als een hele mooie Yenthe-vis!!!!!!

 

Het is een mooie, warme zomerdag. En, we gaan samen naar het speeltuintje. Een klein plekje, vlak achter ons huis, met een oude zandbak, wat tweedehandse wipkippen, een draaimolentje en drie rekken op een rij. Maar voor jou???? Prachtig, om mee te spelen . Samen met de andere kleindochter van jouw opa Jos en het buurmeisje van hiernaast, speel je heerlijk op de rekken. Jullie draaien en hangen als lenige kleine aapjes. Samen, met jou opa en de buurtjes, kijken we als toeschouwers toe, hoe jullie aan het spelen zijn. Heel knusjes en gezellig op het bankje, naast elkaar. Je huppelt heerlijk mee en speelt leuk met de andere meisjes. Vooral het rek is favoriet, je doet de gekste kunstjes. Ik zie je kijken en je denkt, Wat de andere kindjes kunnen, kan ik zeker ook. Ik houd mijn mamahartje vast, wanneer jij daar aan het bungelen bent. Je ene beentje over het rek heen, en je armpje tussendoor, of hangend aan 1 been! Maar een schik dat je toch hebt. Je doet alles, met volle overgave, en met sterretjes, in je mooie bruine oogjes.

 

Dan gaan de anderen steppen, en jij krijgt ook een stepje. Ik zie het met lede ogen aan. Ik haal me van alles in mij hoofd:"Heb je dit al eens gedaan, zou je dit al kunnen?" Maar laat je dapper, toch begaan . Het is toch wel herkenning hoor! Ik was immers, vroeger toen ik nog een kindje was ,echt wel net zo’n dondersteen! Alles doen en uitproberen, dus Gaan met die banaan! Je zet je voetje op de step. Houd het stuurtje handig vast. Dan beweegt dat andere beentje en met een grote Yenthe-kracht zet jij je dan af! En ja hoor, daar gaat mijn kleine meid, met een hele grote vaart, achter de andere meisjes aan. De schrik is maar heel even hoor. Die ben ik snel te boven en al gauw, geniet ik van de aanblik, van mijn racende steppende dochter.

Maar voor ik weet, is dit spel weer over. De dametjes besluiten tot een andere. Jullie gaan nu…………rolschaatsen. En ik denk nog, gelukkig die heb je nog niet en in mijn gedachten, besluit ik dan al snel, dat kan ook nog wel even wachten. Maar dat had ik echt verkeerd gedacht!!! Jouw lieve mooie buurmeisje, heeft voor jou, een hele grote verassing. Zij heeft nog een paar rolschaatsje staan, die zij niet meer draagt. En al gauw kijk jij mij vragend aan . Mag het mama, mag het alsjeblieft.?!? Ik zucht en pak je maar eens stevig beet, en nadat je haar heel blij hebt bedankt, doe ik de schaatsjes bij jou aan. Op geluk en zegen, dan maar weer. Hoe dan dit nu dan weer af zal lopen.

Je staat met beide voetjes op de rolschaats en ik vraag je nog ,met het zweet in mijn mama-handen: Zal mama je handje vast houden? Het is al te laat, want via het gras, spurt jij er van door en  Daar ga je dan! Je kleine voetjes, bewegen razendsnel snel heen en weer. En wanneer je dan de stoep bereikt, gaat het nog veel sneller hoor! Hoe zo aan mama's hand! Ben je mal , kan ik toch zeker zelf!! Je valt en staat weer op en je valt en staat weer op en je valt, en……. Maar je laat geen enkele traan, maar lacht van oor tot oor. Ik zal echt wat eelt moeten kweken, op mijn moeder-hartje. Wat je ziet, en wat je wilt, dat doet mijn meisje ook. Dit kan nog heel wat worden, hoor!

En zo zie ik in 1 dag, mijn mooie Yenthe-kind : stappen en steppen , hangen en bungelen, rollen en schaatsen, vallen en opstaan. En ik denk dan : Ja, mijn kleine Yenthe-meisje, dit is zoals het leven gaat. Heuvels en dalen, regen en zonnestralen. Leven en beleven, dat is wat je doet. En ik weet het heel erg zeker nu. Jij, mijn dappere Yenthe-kind, jij mijn wereldwondertje…………ja jij, mijn kleine druktemaker, jij komt er echt, heel zeker wel!

Wat een heerlijke verrassing. Van onze lieve buurtjes, kregen we een stoeltje, voor achter op de fiets. En……… werd er ook nog eens, voor jou, hun lieve kleine buurmeisje, achter op gezet. Dat gaan we dan maar snel proberen hoor.

Het is een mooie zonnige dag en ik besluit,…… Jaja…… Natuurlijk! om samen op de fiets, een stukje te gaan rijden. Met een kriebel in mijn buik, zet ik de fiets vast klaar. Jij, mijn prachtige Yenthe- kind, staat te trappelen van ongeduld. De spanning is van je gezichtje af te lezen. Niet van angst hoor! Welnee, ben je mal! Van pure sensatie en geluk! Het gaat nu echt gebeuren. Bij mama achterop de fiets! Want dat had je andere kindjes al zien doen. Bij hun mama achterop. "Kijken mama, kijken",….riep je dan met een luide heldere stem : "Fies, fies".

Ik til je op en zet je in het stoeltje en …………..Daar zit je dan! Ik zet mijn voet op het pedaal om op de fiets te stappen, maarrrrr……. "mamaaaaa"…….hoor ik jou stemmetje roepen. "Ammen erdool." Ik kijk lichtelijk verbaasd, maar zie al snel wat je bedoeld. Er zit nog een veiligheids gordeltje op het stoeltje en mijn knappe kleine wijsneusje, roept haar mama tot de orde. Heerlijk meisje, zoals je alles ziet. Want dat doe je echt. Je kijkt, ziet, overziet en…………. onthoud het allemaal.

Ik maak je gordeltje goed vast en vraag, Kan die Yenthe? Kunnen we gaan fietsen? "JAAAAAAAH roep je met een blijde stem en ……. daar gaan we dan. We fietsen en we fietsen. En jij, zit heerlijk glunderend achterop en kijkt lachend om je heen. Zomaar in een Yenthe-fietsen-stoeltje. En het duurt maar echt heel even hoor. Want wat ik al had verwacht, doet mijn meisje ook! Je zingt!! Uit volle borst. En ik? …… ik vind het heerlijk en zing lekker met je mee!! Met de wind door onze haren heen , met glunderende ogen, met live kinder-liedjes in de lucht, doorleven jij en ik, onze eerste mama-Yenthe fietsenrit! Oooooooh, wat ben ik trots!!!Gewoon niet voor te stellen! En dat mag de hele wereld weten hoor! Dus, we zingen er saampjes, nog maar eens een liedje tegenaan.

We fietsen naar de winkel toe. We halen daar de boodschapjes en als we deze in de tas hebben gestopt, gaan we gauw weer op de fiets. Het begint al aardig te wennen hoor, zo'n kostbaar pakketje achterop. Jij zingt alweer uit volle borst, je mooiste Yenthe-lied en ik, zing weer vrolijk met je mee. Maar plotseling, beseft jou mama, dat er iets niet helemaal klopt. Zo gewent als ik ben,aan ons trouwe kleine autootje, rijdt jou moeder op de fiets, met haar mooie meisje achter op, heel gezellig, over de grote voorrangsweg!!!! En dat is toch echt een weg, waar geen fietsen mogen komen. Met een kloppend hart en grote ogen, stuur ik dan heel snel, met een hele grote bocht, de fiets ,over het groene grasveld heen. Ach, dat vind jij helemaal niet erg. Integendeel, het is gewoon, een nieuw ,spannend, mama-Yenthe- avontuur. Jij kirt het uit van groot plezier. En als we dan, na veel gehobbel en gebobbel, weer veilig op het fietspad rijden , roep jij, met een blijde stem ooooooooh, mama, nog een keer, nog een keer. Maar dat doet jou mama niet. Nee hoor, we fietsen saampjes, lekker nog een poosje door, tot we thuis, zijn aangekomen.

Ach, wat ongelofelijk lief. Van een tante krijg je laarsjes. Die zijn van haar dochtertje geweest en zij past ze nu niet meer. Maar ,dacht deze tante, misschien vind Yenthe ze wel mooi en kan zij ze nu wel aan. Het zijn prachtige, zwarte hoge laarsjes met vetertjes aan de voorkant en een ritsje van opzij. En………. jou mama heeft ze ook! Dus……..zo trots als een hele grote mooie fel gekleurde pauw, trek jij ze aan. En weet je wat? Met jouw maatje 24, pas jij ruim de mooie laarsjes hoor,want………..dit is maatje 29! Dat kan jouw echt niets schelen hoor. Jij draagt ze wel! Dus vrolijk trek jij ze dan ook aan vandaag. t’Is welis waar, een bloedhete zomerdag in juni, maar met een zelfgekozen tuinbroekje, moet dit echt wel kunnen hoor. En niets , nee echt niets, kan jou ertoe bewegen, wat koelers aan te trekken. Ach, ik vind het eigenlijk wel goed en laat je lekker lopen hoor.

Als we s'middags boodschappen gaan doen, ligt daar in de schappen, een prachtige bont gekleurde helm. Je weet wel, zo eentje die je op doet, als je aan het fietsen gaat. Die had jou papa jou beloofd. Want je had de mooie grote motoren gezien, die in de garage staan te glimmen. Jaaaaa, dat vind je helemaal te gek. En, liet je heel wijs weten, er mist er nog eentje hoor. Kijk maar en je wees met je kleine vingertje, eerst naar de ene motor, en zei, papa moto, en vervolgens naar de andere, en riep , mama moto. En daarna naar je zelf, Yenthe nie moto en schudde hierbij heftig met je kleine Yenthe-hoofd. Toen nam papa je op zijn grote arm en beloofde je, dat je als je later groot bent !?!? Jaaaaaaa, amehoela, dacht ik nog, Dat zien we dan wel weer!Wat mij op dit moment betreft, in nog geen honderd-twintig duizend jaar!!!!

Toen je dan ook nog twee helmen zag staan, was het hek helemaal van de dam Papa een helm, mama een helm, enne Yenthe , je schudde weer heftig met dat kleine handje van je, nie een helm!!!!

En toen je dit een paar keer had verteld, nam je vader je op zijn grote sterke armen beloofde je heel plechtig: goed hoor Yenthe, jij krijgt van papa ook een helm!!!

Ach, nu dan in de winkel, zien we zomaar, een hele leuke helm liggen, en…………het past. T'is een mooie rooie, met hele leuke plaatjes er op. En als we dan de centjes hebben betaald, beland onmiddellijk, ja natuuuuurlijk, deze nieuwe deksel, pardoes, op je mooie Yenthe-bolletje. Mamma moet wel even de riempjes goed vast maken, maar als dit ook is gedaan, stap jij, mijn Yenthe-kind, met je stoere, veel te grote laarsjes, in je tuinbroek,en je nieuwe rooie helmpje, boven op je hoofd geplant, vrolijk in het rond! En ik……………ik ben de mama hoor en ik loop er echt wel naast !!!!

De hele dag houd jij je laarsjes aan en je helmpje op je hoofd. Je vind het veel te mooi! Geeft echt helemaal niks hoor, dat het een hele warme dag is! En als we dan later in de middag, nog eventjes op de fiets, ons kleine stadje in rijden,voor nog een kleine boodschap, zit jij heerlijk zingend achterop.

We gaan samen een winkel in. Mama wat moet vragen, aan de mevrouw van deze winkel. Jij springt op mijn schoot . Al pratend met deze dame, bedenk ik mij opeens ,dat het wel heel erg stil is mijn armen. Dan heel plots , hoor ik een hele kleine Yenthe-snurk. Ik kijk. Och……..je hebt je luikjes dicht gedaan en ……..je slaapt!

Ik loop met jou de winkel uit,. Je blijft heerlijk slapen in mijn armen. Dat moet een fraai gezicht zijn zeg, Een mama, met een slapend meisje in haar armen, in een tuinbroekje, met veel te grote stoere laarsjes en een helmpje op haar bolletje, op een veel te warme zomerdag. Ik ga maar op een terrasje zitten, lekker in de schaduw en drink een kopje koffie. Voorzichtjes doe ik dan je helmpje af. En zo zitten we dan, een stevig twintig minuutjes, gezellig met ons twee. Ik geniet van de verplichte zit, op een terrasje, met mijn meisje al slapend op mijn schoot. En wanneer ik je na die twintig minuutjes, dan voorzichtjes wakker maak, doe je gauw je helmpje weer boven op je hoofd. Dan stappen we samen op de fiets en gaan rustig weer naar huis.

 

 

We fietsen heel wat af!

Jij in je stoeltje achterop, en ik er voor, al trappend, zodat de wielen blijven draaien, om zo de nieuwe Mama-Yenthe wereld, te zien en te beleven. En saampjes zingen we dan, een vrolijk Yenthe-lied. Jou allermooiste lied van nu is,

altij i kojakje ziek, midde in de wee maa zonda nie"

en ik, zing het vrolijk met je mee.

Met de wind in onze haren en de vrijheid om ons heen, kan men zeer waarschijnlijk ons, van heinde en van ver, al horen komen. Want we zingen en we stralen. En genieten, met heel ons hart.

 

 

 

Zo rijden we dan ook langs jouw nieuwe school. Want ja, mijn mooie meisje, je bent toch echt al vier. Dus gaat mijn knappe Yenthe-kind, na de grote zomervakantie, al naar een heuse school. Ik wijs naar het grote gebouw en stop dan onze fiets. "Kom maar Yenthe, dan gaan we stiekem even kijken." En ik til je van de fiets. Saampjes kijken we dan, naar die hele grote school, met de vrolijke plakkers op het raam. Ik pak je bij de hand en zo lopen we dan naar binnen toe. Heel erg zachtjes hoor, want in elke klaslokaal, zitten kindjes al te leren. Maar net niet stil genoeg, want vanuit een klas, waar de deur van open staat, horen we een hele lieve stem. Het is een juf, die zegt he, hallo, jij moet dan Yenthe zijn. Wat leuk! kom je even kijken? "En heel voorzichtjes, loop jij dan naar binnen. Daar zit in een hele grote kring met allemaal kindjes bij elkaar, van ongeveer jouw leeftijd. De juffrouw vraagt aan jouw:" Wil je ook zitten in de kring?" En er wordt een stoeltje bijgezet." Kijk", zegt de juffrouw tegen de kindjes dit is Yenthe en zij is geboren in het verre China en strakjes komt zij ook in jullie klasje hoor."

Jij gaat zitten in de kring. De andere kindjes zitten wat te eten en jij krijgt van een ander meisje, ook een koekje uitgedeeld. Daar zit mijn meisje dan, zomaar heel pardoes, in een heuse echte klas. Je kijkt voorzichtjes om je heen en knabbelt wat, van je gekregen koekje. Ik zie je stilletjes genieten, maar toch onzeker zijn. Zo ken ik je niet hoor mamas-meisje, zo stilletjes op een stoeltje. Waar is mijn zingende vrolijke Yenthe-kind, die de oren van mijn hoofd af kletst? Maar ik zie de sterretjes in je ogen schijnen. Je vindt het duidelijk prachtig hoor. En als we even later, het klasje weer verlaten, bedanken we de lieve juf en zeggen dag, tegen alle kindjes in de klas. "Buy Buy" roep jij zachtjes naar hun toe. En de kindjes in de grote kring? Nou, die roepen luid in koor:" Buy Buy Yenthe, tot na de grote vakantie hoor."

 

 

Als we dan weer buiten zijn, heb ik een rare kriebel in mijn buik . Het is toch wel heftig hoor, mama’s kleine meisje, in een echte heuse klas. Maar als we dan weer verder gaan, op de mama-Yenthe-fiets, hoor ik jou alweer zingen:

"altij i Kojakje zie"

en ik…………

zing weer dapper met je mee!

Het eerste Yenthe-ziekenhuis-avontuur

 

Daar gaan we dan. Naar het grote ziekenhuis. Voor de allereerste keer. Voor het eerst, mijn lieve dochter, want je zult nog wel vaker dit gebouw gaan zien.

Dit is het Wilhelmina kinderziekenhuis. Tja, het is niet anders, het moet gebeuren, dus stappen we dapper, het hele grote gebouw binnen, Papa, mama en jij, ons mooie Yenthe-kind.

Ze willen kijken of jij echt helemaal gezond bent.

Al die gekke mensen toch!!! Dat weten wij allang. Onze mooie dochter is zo gezond als een hele grote Yenthe-vis !

Maar ja, dat weten zij, de rest van de grote wereld, dus nog even niet. Nou, letten jullie dan maar op!!

 

 

Het is een gezellige wachtkamer. Er staat allemaal speelgoed om mee te spelen. En dat doe jij dan al snel. Er zijn nog veel meer papa's en mama's. Ook met kindjes vanuit China en uit andere landen van wereld. Maar dat boeit jou niet zo erg. Het spelen is toch echt veel leuker.

 

We zijn al heel snel aan de beurt. Jij moet je kleertjes uit gaan trekken en dat doen we samen dan. Je mag op een grote weegschaal staan, dan kunnen ze zien, hoe zwaar je bent. Daarna gaan ze kijken, hoe groot mijn meisje al is. Hiervoor is een meetlat aan de muur gemaakt en daar mag jij onder staan. Als dat dan is gebeurt, mogen de kleertjes weer aan.

 

Je lijkt het allemaal prima te begrijpen, dit heb je duidelijk vaker meegemaakt. Je ziet en herkent, je kijkt en begrijpt, en doet precies wat er van je wordt gevraagd. En ik…………. ik kijk naar jou en bewonder mijn kleine grote meid.

 

We gaan weer naar de kinder-speel-maar-lekker-kamer toe. En terwijl jij speelt, wachten wij,jou pap en jou mama, al kijkend naar jou, op de dokter die ons halen zal .

Ook dit duurt niet zo lang.

Yenthe wordt er geroepen. En dat ben jij, dus gaan we snel, met deze dokter mee.

Hij gaat naar jou hartje luisteren. Dat doet hij met een stethoscoop, je weet wel,met van die dingen in zijn oren, met slangetjes eraan en een rond metalen dopje. Die zet hij op de plaats, waar jou hartje aan het kloppen is.

Jij mag ook nog even luisteren. Dit is een heel groot feest. Een heuse Yenthe-hartje horen. Die is heel erg zeldzaam hoor!!!!

 

De lieve dokter vraagt nog het een en ander, aan jou papa en jouw mama. Als we dan zijn uitgepraat, moeten er nog paar dingetjes gebeuren. Een foto van je borstkast en je longen, willen ze graag nog hebben. We kunnen direct door naar het fotolab, om deze te laten maken. En nadat we de dokter hebben bedankt en dag hebben gezegd, gaan we er meteen naar toe.

 

Alweer moeten de kleertjes uit.

Mama mag mee naar binnen. Maar dan wel met een hele speciale jas. Daar moet jij hard om lachen. Dat is echt een raar gezicht!

Jij wordt op een zitje neer gezet en ik houd je voorzichtjes vast. Je moet nu heel erg stil gaan zitten en dat is niet jou sterkste kant. Maar samen? Ja………… samen lukt dat wel!

Nadat van alle kanten, Yenthe-foto’s zijn gemaakt, mag je je kleertjes,voor de derde keer vandaag, weer aan gaan trekken.

 

Er moet nu nog een ding gebeuren. Ze willen wat rode Yenthe-bloed. Daarin kunnen ze zien of je echt helemaal gezond bent.

Nou, als ze maar weten, dat dit heel speciaal bloed is. Echte kostbare zuivere Yenthe-bloed !! En dat is heel bijzonder!

 

Dus, daar gaan we dan weer, op naar de volgende kinder-speel-maar-lekker-kamer. Daar staat een hele grote lego-tafel en daar speelt mijn meisje nog heel even, totdat…… ja hoor,daar klinkt het al, jou naam weer wordt geroepen.

We gaan een heel klein kamertje in. Daar zit een zuster op ons te wachten."Hallo Yenthe", zegt de zuster, "jij mag bij jou mama op schoot gaan zitten." En dat je dan ook heel gewoon.Met jou op mijn schoot, vertel ik je, wat er zometeen zal gaan gebeuren. "Luister eens ,mama's meisje. Kijk,dat is een spuit, met een heel klein naaldje eraan, die prikt de zuster zometeen in jou armpje en dan haalt zij heel voorzichtjes, wat Yenthe-bloed eruit. Dit gaat dan, in van die smalle buisjes. En dit doet een heel klein beetje zeer."

Je kijkt me dapper aan en luistert heel erg goed. Je knikt je hoofdje dan een keer. Ik vraag me af, " zal jij het wel begrijpen", en dapper, voor de tweede keer, vertel ik nog maar eens, wat er gaat gebeuren. Je kijkt me nog eens aan en knikt dan voor de tweede keer, een heel klein Yenthe-knikje. Maar nog is mama's hartje niet gerust en voor een derde maal vertel ik nog maar eens, van het prikje in jou arm. Nu kijk je me dan aan, met een heuse Yenthe-rimpel in je hoofd ,

" Jaaaaaaaa Mama!!!" zeg je dan en ik hoor je denken in mijzelf: "ik snap het wel, maar jij dan mama, snap jij het wel???

 

Het is me plots’ling duidelijk. Dit is niet de eerste keer! Jij weet het allemaal precies! Ik hoef jou echt niets meer te vertellen!!

 

Ik houd jou armpje vast en jou papa staat dicht achter ons. Als het verdovende zalfje is ingewerkt, gaat het dan echt gebeuren. De scherpe naald prikt in jou armpje, je kijkt er naar en geeft een hele korte Yenthe-kreun. Emmmmmmm, hoor ik je doen. En samen kijken we dan, hoe buisje voor buisje, wordt vol geladen, met dat hele kostbare Yenthe-bloed.

De zuster is heel verbaasd, over dit hele dappere mooie meisje en kan het bijna niet geloven. Wat een dapper dapper meisje zeg, zegt ze heel verrast. Maar dat wist jou moeder al heel erg lang hoor.

Als dan de zuster klaar is, met het vullen van de buisjes en zij het naaldje uit je armpje haalt, valt er heel per ongeluk, een heel klein drupje bloed, zomaar op jou Yenthe broek.

Je kijkt er naar en onmiddelijk, verschijnt daar op je snoet, een hele verontwaardige Yenthe-f rons. Maar dat kan toch zeker niet!En luid klinkt door de ruimte heen, een hele scherpe Yenthe stem.

"mamaaaa!!!!!!!!!!"

En je wijst nu naar het drupje bloed, dat nu een kringetje op je broekje vormt en vervolgens naar de zuster, met een hele boze blik. Ach mama’s meisje toch, dat geeft toch helemaal niks. Mama maakt dat wel weer schoon, met een beetje water hoor en kijk geruststellend, naar de erg geschrokken zuster. Een naaldje in je arm, dat is niet een drama hoor, maar een drupje bloed, op jou mooie Yenthebroek! Nee! Dat is duidelijk in jou ogen, een hele grote ramp!

Maar de zuster maakt het gauw weer goed. Je mag een mooie kleurplaat uit zoeken, voordat we weer naar buiten gaan. En het is er nog wel een, van Dora bovendien.

Met de kleurplaat in je hand en een mooie pleister op je arm, stap jij weer in je buggy en laat je heel gezellig, naar de uitgang rollen. Maar voordat we in de auto stappen , mag jij nog een mooie ballon uit zoeken, en ik weet al, welke het gaat worden, die mooi gekleurde, van Winny de pooh natuurlijk! En zo gaan we dan, met ons drietjes, gauw het grote ziekenhuis uit, om te wachten, op hoe het dan ,met ons mooie meisje is gesteld.

 

Maarrre, hele grote wereld, dat weten wij allang. Mama's mooie Yenthe-kind, is zo gezond als het maar kan!!!!

Ooooh wat een heel groot feest!!

We gaan op vakantie!

Met ons drietjes.

De grote wijde wereld in.

Vorige week hebben we saampjes, papa, mama en jij, ons Yenthe-kind, de caravan opgehaald. Dat was echt een heel groot feest. Je had al heel veel caravans gezien hoor. Want elke keer als we er eentje zagen, wezen we ernaar. Kijk Yenthe,riepen we dan, daar.. een caravan. Dat duurde maar heel eventjes, of jij riep, als we er weer eentje zagen: kijk mama, een calavan,een calavan. en je gooide dan je armpjes in de lucht.

De caravan hebben we ingepakt, jij en ik, saampjes met ons twee. Op mama's kamertje, hadden we een grote doos neer gezet en daar hebben we al een poosje, dingetjes ingestopt, die mee moesten in de caravan. Alles moest er in van jou, mijn Yenthe-kind. Pyjama's, schoenen, nieuwe speeltjes, boekjes, spelletjes. En als je dit er dan in had gedaan, keken wij saampjes nog heel even, of dit echt wel mee moest, in ons kleine wielenhuisje. Tja, en zo wou het wel gebeuren dat het een en ander er weer uit werd gehaald. Maar toen de caravan dan eindelijk voor de deur stond, konden al die verzamelde spulletjes er dan eindelijk in.

Nu is het dan echt zo ver. Papa heeft de auto na gekeken en de laatste spulletjes ingeladen. De caravan zit aan de auto vast. Opa Jos is al in huis, want die past op onze grote papa-mama-Yenthe-huis en zorgt voor alle dieren. En nu kan de grote reis, dan echt beginnen. We knuffelen opa nog eens stevig en stappen in de auto. De motor van de auto is gestart, alle spiegels zijn ingesteld en de lampen van de auto en de caravan zijn nagekeken Kom we gaan, dus zwaaien we naar iedereen.

Daag hoor, opa Jos, dag Tessa, Daisy , dag buurtjes, dag huis, dag straat, tot over drie weekjes. Wij gaan een nieuw Yenthe-avontuur beleven hoor. En als we dat dan hebben gedaan, komen we weer terug.

En met een laatste zwaai en blik, gaan we op pad. Een nieuw papa-mama-Yenthe avontuur.

 

Je vind het allemaal heel erg leuk. Ook het autorijden deert je niets. Je zit als een kleine grote Yenthe-prinses, lekker in je auto-troontje en kijkt wat om je heen. Het maakt niet uit, waarheen we gaan, als we maar als papa-mama-Yenthe bij elkaar zijn.

We rijden een hele poos en stoppen een keer of wat, om eventjes wat te eten of te drinken. En als we dan, na heel lang onderweg te zijn geweest, in Duitsland zijn aangekomen, gaan we op zoek naar een plaats, waar we de Caravan neer kunnen zetten. Een Camping noemen ze zo'n hele grote huisjes-op-wielen-veld. En die vinden we dan ook. We rijden er langzaam op en dan klinkt opeens, een hele luide gil, van achter op de autobank.

oooooooooh mama, moe je kijke , moe je kijke, allemaal calavans, allemaal calavans!! en je gooit je armen in de lucht en danst druk in je stoeltje van pure blijdschap en verbazing! Zoveel caravans bij elkaar, Nee dat is een geweldig wonder, hoor!! Ach mijn mooie Yenthe-kind, wat is de wereld door jou ogen, toch verbazingwekkend leuk, en wat heerlijk om dit zo te leren zien. De wereld door de Yenthe-ogen, is een betere bovendien.

 

Papa zet de caravan, op een toegewezen plek en schuift de pootjes uit. Er komt van alles tevoorschijn hoor. Een tafel, twee grote papa-mama stoelen en een echte Yenthe-stoel. En als ik dan even later, binnen in de caravan, een maaltijd heb gemaakt, eten we dit gezellig buiten, aan dit nieuwe zitje op. Je vindt het prachtig allemaal.

Dan is het tijd voor jou, mijn vermoeide Yenthe-kind, om lekker te gaan slapen. We maken saampjes, nu jouw bedje klaar. De bank in ons kleine wielenhuis, wordt omgetoverd tot een echte Yenthe-bed. Met een leuke groene krokodillenslaapzak, met een echte rits erin. Je kruipt er lekker in en voordat je dan gaat slapen, houd ik je nog heel even lekker in mijn armen vast. En dan......gaap je een keertje, en nog eens een keer en dan gaan je luikjes dicht en...... Je slaapt!

 

Het is een nieuwe dag geworden. Het is erg gezellig in onze kleine wielenhuis. Jij rolt uit je bedje en neemt een hele grote Yenthe-sprong, hup , in het grotere papa-mama-bed . Saampjes plagen wij jouw papa en stoppen hier niet eerder mee, tot hij eindelijk dan, Mama-Yenthe-genade heeft gezegd. We kijken voorzichtjes langs de gordijntjes heen. Naast ons staat een andere caravan en daar zijn ze al opgestaan.

Wij nog niet, nee, echt niet. We genieten nog even, van dit nieuwe ochtendritueel.

Maar de nieuwe dag, moet worden beleefd, dus staan we toch maar op. Het is de hoogste tijd, om ons te wassen en te kleden, en te eten bovendien.

Dus zoekt jou mama, de toiletspullen bij elkaar, stap jij op het driewiel-fietsje, die jij van opa-Charly hebt gekregen. En zo gaan we saampjes naar de wasruimte toe. Jij fietsend en ik lopend, over het smalle campingpad.

 

Het is allemaal nieuw. Er zijn ook andere mensen hier en iedereen is druk . Wassen, tanden poetsen ,haren kammen,make-up op doe of gewoon lekker aan de klets. Je bekijkt het allemaal dan ook met volle aandacht. En al die andere mensen. Die kijken gezellig terug.

Als we schoon en fris zijn, gaan we dan weer terug, naar ons wielenhuisje. Papa heeft de tafel al gedekt, en zo eten we dus saampes, gezellig met ons drie, lekkere Duitse broodjes, voor onze huis-op wielen, zomaar in de buitenlucht.

Dan pakken we alles weer in, en papa maakt de caravan weer aan de auto vast, want we zijn er nog niet hoor. Want vandaag.... Vandaag gaan we naar Zwitserland. Da's een heel eind rijden hoor,naar een land met mooie bergen en een heel groot blauwe meer. Daar gaan we nu naar toe.

Dus, hup weer in de auto. Jij kijkt nog heel eventjes achterom. Komt ons huisje wel goed mee? En als dit zo blijkt te zijn, ga jij weer lekker zitten en rijdt vrolijk met ons mee.

Een Yenthe-jongetje-avontuur in het verre Zwiserland

 

 

Daar zijn we dan. Echt waar hoor. We zijn nu in een heel ver land, Zwitserland genaamd. We hebben een heel mooi plekje, op een huisjes-op-wielen-veld. In cully, aan het hele grote meer, daar zijn wij neergestreken. Het is hier heel erg mooi. Er zijn allemaal heuvels, met druivenranken vol met druiven. Daar maken ze wijn van. De caravan staat al op zijn plaats en nu komt er een heuse tent aan vast. Jij vind het een groot feest. We maken saampjes, je bedje weer klaar en je fietsje wordt startklaar gezet, voor als we ons strakjes moeten wassen.

Dan komt er een box tevoorschijn. Dit is een kist, waar de Yenthe-vakantie-speelgoed in zit. Je gaat dit nog maar eens bekijken. Alles gaat door je handjes heen en wordt met je kritische oogjes goed bekeken. Je bikini wordt er bij in gedaan, en een zwemband moet onmiddellijk worden opgeblazen, want.... Als het morgen mooi weer is, gaan we eindelijk zwemmen, in het grote water. Dat wil heel erg graag. Ja hoor, da's goed mijn meisje, maar alleen als het heel, heel, heel mooi weer is!

Dan kijk je plotseling op. Daar komen op hun fietsje, jongetjes en meisjes aan. Ze rijden alsmaar rondjes en jij kijkt hun constant na. En de kindjes op hun fietsjes???? Zij kijken terug naar jou!

Als we dan s'avonds naar de toiletruimte gaan, jij op je driewiel-Yenthe-fiets en ik lopend daarnaast, kijk jij erg verstoort.

OOOOOH mama!!!!! Jongentje Roep jij verontwaardigd luid. Het jongenkind, bevind zich niet op de mannenplaats, maar op de alleen-voor-dames-plaats. En dat kan toch zeker niet!!Jongetje is een jongetje en toch echt geen meisje. Maar daar heeft dit Zwitsers jongetje echt geen boodschap aan. Nee! Hij vindt de meisjes-was-en-plas ruimte, prima jongentjes-terrein. Jij geeft hem een grote Yenthe-frons, maar daar trekt hij zich niks van aan. Dus .... jij besluit.....Dit jongetje is niet leuk, dit is geen Yenthe-vriendje hoor!

Maar dit is nog niet het ergste zeg, wat een yenthe-meisje kan gebeuren.

Wanneer wij aan het eten zijn, komt plots het jongetje eraan. Hij springt van zijn fiets, rent en neemt een duik, en pakt de dop van papa's trekhaak af, die achter op de auto zit. Hij rent dan, heeeeeeeel erg snel, met het dopje in zijn hand, er vlug van door, om vervolgens op zijn fiets te stappen.

Papaaaaa roep jij hard en rent het jongetje achterna. Jou papa komt ook overeind en hier schrikt het boefje van. Hij valt van pure schrik,plots van zijn fietsje af en laat het dopje vallen. Jij rent er heen en grijpt het vast en zet dit heel pardoes, snel weer op de trekhaak terug. En jou papa? Die pakt het jongetje op en kijkt hem fronsend aan en zegt dan in puur Hollands :niet meer doen hoor jongeman en geeft hem quasi, een tikje op zijn bipsje na. En daar gaat het zwitsers-jochie dan.

Als dan de volgende keer, dit jongetje weer langs komt fietsen, zit jij heel parmant, met jouw kleine-Yenthe-bips, afwachtend op de trekhaak-dop, achter op de auto, met je beentjes over elkaar gekruist, en kijkt hem dreigend aan.

Pas maar op, jij lelijk manneke, probeer het nog maar eens, als jij dat durft, want, dan zal ik jou pakken hoor.

En het jongetje?. Die is hier hevig van geschrokken en zal het nooit meer doen!

 

We genieten met volle teugen, papa, mama en jij ons mooie Yenthe-kind. Voor de allereerste keer, saampjes, met ons gezin, met de auto en de caravan, op een camping aan het grootste meer van Zwitserland.

Hoezo burgerlijk! Het is werkelijk fantastisch hoor! Achter ons, de wijnbergen en een spoorrails, waar om de zoveel tijd, de trein langs buldert. Die gaat in de richting van lausanne, en naar Geneve. Maar natuurlijk ook weer naar de andere kant. Naar Vevey en naar Montreux.

Gek genoeg past dit geluid in het complete plaatje hoor. Na een keer of twee, horen we het niet meer. Welnee, want onze ogen zijn gericht naar de zeilbootjes en de surfers op het hele grote meer, gewoon in onze achter tuin. En niet te vergeten de grote plezierboten, die af en aan varen, om al die mensen te laten genieten van het moois dat hier is te zien. En wij.. wij spelen , kijken en genieten, van al die mooie mensen die op het paadje voor onze caravan langs komen wandelen. Die op hun beurt weer naar ons kijken en………. gek he elke keer, wanneer dat gebeurt en men jou ziet, mijn mooie kleine meid. Dan verschijnt daar op de meest gefronste gezicht en het treurigste gelaat, zomaar een hele simpele lach, die de zon weer doet schijnen. Dat is het effect, dat jij hebt op al die mensen hoor. Want je ben een en al leven!! Je speelt, je lacht en zingt en dat doe je niet alleen. Welnee , jou mama doet vrolijk met jou mee. En jou papa?

Die kijkt en geniet. En als hij denkt dat niemand het ziet, doet hij stiekem met ons mee.

 

We gaan vandaag , hebben we besloten, lekker aan de wandel. Papa en mama lopen en jij stapt in de buggy. We komen langs de wijnbergen, langs het mooie meer, en gaan in de richting van Vevey. Dit is plaats waar Charly Chaplin is vereeuwigd, in de vorm van een standbeeld, uitkijkend over het meer. Waar ooit een operazangeres haar mooiste klanken heeft verluid en werd gekust door een betoverde opa, die volledig was vervoerd door haar gouden klanken. De plaats waar mensen heerlijk lopen of paraderen over de gezellig aangelegde boulevard .Waar gezinnen met elkaar, op de vrije dagen, samen eten en genieten van een gezamenlijk en voor iedereen, open zwembad in het park. Ja, daar gaan we heen. Ik moet je alles laten zien.

 

En jij? Je kijkt je bruine oogjes uit, je lacht en ……je zingt. En ik? Natuurlijk zing ik met je mee!

 

Het is weer een nieuwe dag en deze dag, is wederom een heel groot feest. Een nieuw Papa-Mama-Yenthe-avontuur, wordt hier dan nu beleeft en we genieten hiervan met volle teugen.

 

Zo speel jij dan, heerlijk je eigen Yenthe-spel, in een van de vele speeltuintjes, die er volop zijn gebouwd, aan deze boulevard. Op een schommelpaard of een klimrek, en als je daar dan klaar mee bent, moet je de wipkip uitproberen. Oooh, en dan de schommel! Ja ,die moet je natuurlijk niet vergeten, zeg.

 

En als je eindelijk een plaatsje hebt veroverd op zo’n houten plankje, roep jij met een blijde stem:

hoge, hoge, hoge

Want tja, het moet wel spannend zijn.! Toch zeker!?!

 

Je ogen stralen en je lach is als de zon en jou handje, meestal in de mijne.

En aan de anderen kant, daar is jouw andere hand, heel stevig in de zijne.

 

Het is een mooi gezicht, zoals jij mijn wereldburgertje, je beweegt tussen al die andere kindjes, die een andere taal blijken te spreken. Grappig, jij gaat heel gewoon voor hun staan en kijkt hun diep in hun oogjes, om zo te zien of je ze nu dan kunt verstaan. En de andere kindjes? Die kijken lekker terug.

 

Toch is daar een klein moment, dat jij onder aan de glijbaan staat , en naar de andere kindjes kijkt. Stil en overpeinsend. Waar denk jij nu aan, mijn mooie vlinder?

Ik, jou mama, dapper Yenthe-kind, kijk naar jou en ik denk terug aan het verre land, dat jij achter je hebt gelaten, om naar huis te kunnen gaan. Naar jou papa en jou mama. Ik denk aan al die kindjes, die daar nog wonen en ook hopen op dat, wat jij nu hebt.

Het geluid van blijde kinderstemmen, schijnen heel even te verstommen. Daar staan wij nu, dan heel alleen. Jij onder aan die glijbaantrap. Met een peinzende blik in jou Yenthe-oogjes. Kijkend en denkend, aan ja….aan wat!? En op een kleine afstand, met tranen in mijn ogen, doet mijn hartje, heel eventjes , ja echt heel even maar,een heel klein beetje zeer.

 

Dan loop ik naar je toe, pak je op en til je boven mijn mama-hoofd , lach mijn liefste mama-lach, en zing:

Yenthe, Yenthe, jij bent mijn mooie Yenthe-kind, kom nu maar, mijn mooie vlinder, hier is jou mama hoor."

En in jou oogjes verschijnen dan, die hele byzondere sterretjes weer, en samen draaien we nu in het rond, tot het geluid van de kinderstemmetjes weer terug zijn gekeerd en we niet langer, alleen meer zijn op deze mooi plek.

 

 

We eten en we drinken wat. En slenteren wat rond, aan die mooie boulevard, daar aan het meer van Geneve, ver weg in Zwitserland. En beleven en genieten deze hele mooie dag.

Aan het eind van deze dag, heeft jou papa een hele mooie verassing. Want we gaan met de grote boot, weer terug, naar waar de caravan staat.

"Boo", roep je dan "Boo, Jaaa." We lopen vlug naar de kade toe, waar een boot al ligt te wachten, op nieuwe passagiers. Maar dat is nog niet onze boot, dus al snoepend van een ijsje, kijken we saampjes naar al die mensen, die op de boot stappen. En als de boot vertrekt, zwaaien we en roepen we "au revoir boot, au revoir."

Dan is daar eindelijk onze boot. Je danst, je springt en bent heel blij en met enig mama-moeite, houd ik je in gareel. Als het aan jou zou liggen, was jij allang aan boort geweest, daar op die grote boot. Maar eerst gaan er mensen van de boot. Die hebben hun reis gereist en dan zijn wij pas aan de beurt. Daar gaan we dan, hand in hand, over de loper heen. We worden vriendelijk begroet, door de bemanning in hun witte pakken en gewezen naar de plek, waar we mogen zijn. En als iedereen aan boort is, wordt de loopplank naar binnen getrokken en geeft de boot een luide toet.

"JEEEUUUU " roep je dan en we zwaaien naar al die mensen, die daar aan de kant staan en kijken naar die boot, met zijn byzondere passagiers. Ik houd je stevig vast, want zoals je bent en zoals je leeft, zie jij nog geen gevaar. Je geniet duidelijk van alles om je heen en samen kijken we en genieten we, van de prachtige omgeving. We luisteren naar het bijzondere geluid van het klotsende water,van het wiel die onder aan de boot, hard aan het draaien is om vooruit te kunnen komen. En dan, heel langzaam komen we in de buurt van Cully. " Kijk" zegt jou papa en wijst naar de kant, " daar is de caravan!"

Je kijkt, ziet en herkent, je springt, je wijst en je roept: " de calavan, de calavan."

Och kind toch, wat is het leven mooi, door de blikken van jou Yenthe-ogen.

En als we aankomen in de plaats, waar onze caravan staat ,stappen we met ons drietjes, weer van de loopplank af. We worden warm gedag gezegd, door bemanning en de passapiers, die hun reis nog niet hebben afgereist. Ze veranderen nu van mederreizigers, naar toeschouwers . Want, als wij onze voetjes in het grint van Cully neer zetten, gaan we niet gelijk op pad . Nee hoor, echt niet. We zoeken een heel mooi plekje op, daar aan de waterkant . En werpen nog een laatste blik, op die hele grote boot. En als deze dan vertrekt, kijken wij het na. "Au revoir" roepen we luid, "au revoir, dag hoor mooie boot " en zwaaien de boot vaarwel.

En de mensen op de boot? Die lachen allemaal, om dat leuke tafereel, wat zich afspeelt aan de kade van Cully. Een mama en een papa en een heel mooi Yenthe-kind. Die zwaaien en die roepen. Dus zij zwaaien en zij roepen, allemaal weer terug. En de boot? Die geeft een extra groet, in de vorm van een hele grote toet en de kapitein, zwaait mee!

 

Eenmaal terug, daar op ons plekje aan het mooie meer, daar zit vanaf dit moment, een heel mooi mensenkind. En als er weer een boot aan komt, dan roept ze

" mama kijk dan toch, daar…."

en wijst dan heel pardoes, in richting van een grote-mensen-meeneem-boot,

" kijk mama een aurevoir"

en saampjes, zwaaien we er naar.