Om Twan net als bij Yenthe nu en in de toekomst een veilig thuis te kunnen geven, zouden we het prettig vinden als jullie deze pagina aandachtig doorlezen.

Als wij Twan gaan halen is het niet vanzelf sprekend dat er een hechte band is tussen Twan en ons als ouders en zus. In vergelijking met een biologisch eigen kind, moeten wij en Twan meer moeite doen om de onderlinge band te laten groeien. Hij moet leren hechten en eenkennig te worden. Hij moet leren “voelen” dat wij zijn ouders zijn.

Niet alleen wij, maar ook familie, vrienden en bekenden kunnen Twan daarbij helpen. Voordat we het daarover hebben, volgt hieronder een beknopte uitleg van het begrip hechting bij adoptiekinderen.

In de eerste kinderjaren ontstaat gehechtheid aan personen die belangrijk zijn voor het kind. De meeste adoptiekinderen hebben in de eerste maanden of jaren van hun leven te maken gehad met verschillende verzorgers die allemaal andere eisen stelden en de ene keer wel aandacht voor het kindje hadden en de andere keer niet. Vaak hebben adoptiekinderen al meerdere keren geprobeerd te hechten, maar voelden zich steeds weer in de steek gelaten:  eerst door de biologische moeder, daarna door de verzorgers in het weeshuis en daarna mogelijk door pleegouders. Wanneer een kindje geen kans heeft gehad zich goed te hechten aan een verzorger, kan het heel moeilijk zijn goed te hechten aan de adoptieouders, doordat het kindje het vertrouwen mist. Daar komt bij dat de overgang naar een gezin in het buitenland nogal groot is; de adoptieouders zien er voor het kindje vreemd uit, praten raar en doen alles anders dan het kindje gewend was. Sommige kinderen zijn niets gewend en voor hen is alles nieuw, vreemd en beangstigend.

Adoptiekinderen die wel een veilige hechting hebben gehad in het land van herkomst, zullen de eerste tijd na de thuiskomst een rouwperiode doormaken. Dit is een hele logische en gezonde reactie op het verlies dat ze hebben gehad. Toch moeten ook deze kindjes zich opnieuw gaan hechten. Waarschijnlijk zal dat voor deze adoptiekindjes makkelijker gaan dan voor kinderen die zich in het verleden niet goed hebben kunnen hechten.

Dit betekent niet dat alle adoptiekinderen uiteindelijk onveilig gehecht zijn, maar het hechtingsproces verloopt in ieder geval moeizamer.

Onveilige hechting kan zeer nadelig zijn voor het gevoel van eigenwaarde en op latere leeftijd ook tot problemen leiden bij het aangaan of onderhouden van relaties.

Een onveilige hechting kan op verschillende manieren tot uiting komen:

Klampgedrag: Sommige kinderen voelen zich zo onveilig, dat ze hun ouders of verzorgers niet durven loslaten uit angst deze te verliezen; ze vertrouwen er niet op, dat de ouder weer terug zal komen. Ze maken geen contact met andere kinderen of volwassenen en klampen zich soms letterlijk vast aan ouder of verzorger en lopen deze de hele dag achterna.

Allemansvriendje: kinderen gaan alleen maar oppervlakkige contacten aan, omdat ze zich onveilig voelen. Ze maken wel gemakkelijk contact met iedereen, maar maken daarin geen onderscheid tussen buurvrouw of ouders; ze kunnen geen intieme relaties aangaan. Deze kinderen durven geen nabijheid te zoeken, zijn niet gewend om getroost of aangehaald te worden en zullen dit ook steeds proberen te vermijden. Ze durven hun gevoel niet te laten zien en  sluiten zich hiervoor af door hard te zijn voor zichzelf en hun omgeving. Deze kinderen lijken heel zelfstandig, maar dit is schijnzelfstandigheid, gebaseerd op angst.

Wij gaan er van uit dat niemand dit Twan toewenst!!

Omgang met familie, vrienden en bekenden

Zoals gezegd kunnen jullie Twan en ons helpen bij het hechtingsproces.

 
Om de hechting van Twan zo goed mogelijk te laten verlopen, is het noodzakelijk  een hechtingsperiode in te lassen. Gedurende deze periode moeten wij er voortdurend voor Twan zijn, laten merken dat hij altijd op ons kan rekenen, hem laten ontdekken dat wij te vertrouwen zijn en dat hij zich bij ons veilig kan voelen. Deze periode betekent ook dat de hoeveelheid bezoek aan huis zoveel mogelijk beperkt moet blijven, hoe moeilijk dat ook voor jullie en ons is. Bellen, etc. mag uiteraard altijd.

Voor de hechting is het belangrijk dat alleen wij Twan de eerste tijd verzorgen, aandacht en liefde geven, troosten etc. Jullie kunnen Twan helpen te leren wie haar ouders en zus zijn door de eerste tijd zoveel mogelijk afstand te houden. Dat betekent bijvoorbeeld dat het beter is hem niet op schoot te nemen of op tillen en hem niets zelf te geven. Als je hem toch iets willen geven, doe dat dan via ons zodat wij het aan hem kunnen geven.

Dit geldt al vanaf het moment dat we hem voor de eerste keer in onze armen sluiten. Op deze manier moet Twan leren dat wij zijn ouders zijn en een vertrouwensband opbouwen. Wanneer Twan dit niet leert kan dit op latere leeftijd negatieve gevolgen hebben.

Wij begrijpen heel erg goed dat dit voor niemand leuk is, maar het is heel erg belangrijk voor de toekomst van Twan. Hoelang deze periode gaat duren hangt volledig van zijn ontwikkeling af.