Hechting
Om Twan net als bij Yenthe nu en in de toekomst een veilig
thuis te kunnen geven, zouden we het prettig vinden als jullie
deze pagina aandachtig doorlezen.
Als wij Twan gaan halen is het niet vanzelf sprekend dat er
een hechte band is tussen Twan en ons als ouders en zus. In
vergelijking met een biologisch eigen kind, moeten wij en Twan
meer moeite doen om de onderlinge band te laten groeien. Hij
moet leren hechten en eenkennig te worden. Hij moet
leren “voelen” dat wij zijn ouders zijn.
Niet alleen
wij, maar ook familie, vrienden en bekenden kunnen Twan
daarbij helpen. Voordat we het daarover hebben, volgt hieronder
een beknopte uitleg van het begrip hechting bij adoptiekinderen.
In de eerste kinderjaren ontstaat gehechtheid aan personen die
belangrijk zijn voor het kind. De meeste adoptiekinderen hebben
in de eerste maanden of jaren van hun leven te maken gehad met
verschillende verzorgers die allemaal andere eisen stelden en de
ene keer wel aandacht voor het kindje hadden en de andere keer
niet. Vaak hebben adoptiekinderen al meerdere keren geprobeerd
te hechten, maar voelden zich steeds weer in de steek gelaten:
eerst door de biologische moeder, daarna door de verzorgers in
het weeshuis en daarna mogelijk door pleegouders. Wanneer een
kindje geen kans heeft gehad zich goed te hechten aan een
verzorger, kan het heel moeilijk zijn goed te hechten aan de
adoptieouders, doordat het kindje het vertrouwen mist.
Daar komt bij dat de overgang naar een gezin in het
buitenland nogal groot is; de adoptieouders zien er voor het
kindje vreemd uit, praten raar en doen alles anders dan het
kindje gewend was. Sommige kinderen zijn niets gewend en voor
hen is alles nieuw, vreemd en beangstigend.
Adoptiekinderen die wel een veilige hechting hebben gehad in het
land van herkomst, zullen de eerste tijd na de thuiskomst een
rouwperiode doormaken. Dit is een hele logische en gezonde
reactie op het verlies dat ze hebben gehad. Toch moeten ook deze
kindjes zich opnieuw gaan hechten. Waarschijnlijk zal dat voor
deze adoptiekindjes makkelijker gaan dan voor kinderen die zich
in het verleden niet goed hebben kunnen hechten.
Dit
betekent niet dat alle adoptiekinderen uiteindelijk onveilig
gehecht zijn, maar het hechtingsproces verloopt in ieder geval
moeizamer.
Onveilige hechting kan zeer nadelig zijn voor het gevoel
van eigenwaarde en op latere leeftijd ook tot problemen
leiden bij het aangaan of onderhouden van relaties.
Een onveilige hechting kan op verschillende manieren tot uiting
komen:
Klampgedrag:
Sommige kinderen voelen zich zo onveilig, dat ze hun
ouders of verzorgers niet durven loslaten uit angst deze
te verliezen; ze vertrouwen er niet op, dat de ouder weer terug
zal komen. Ze maken geen contact met andere kinderen of
volwassenen en klampen zich soms letterlijk vast aan ouder of
verzorger en lopen deze de hele dag achterna.
Allemansvriendje:
kinderen gaan alleen maar oppervlakkige contacten aan,
omdat ze zich onveilig voelen. Ze maken wel gemakkelijk
contact met iedereen, maar maken daarin geen onderscheid
tussen buurvrouw of ouders; ze kunnen geen intieme
relaties aangaan. Deze kinderen durven geen nabijheid te
zoeken, zijn niet gewend om getroost of aangehaald te worden en
zullen dit ook steeds proberen te vermijden. Ze durven hun
gevoel niet te laten zien en sluiten zich hiervoor af door
hard te zijn voor zichzelf en hun omgeving. Deze kinderen lijken
heel zelfstandig, maar dit is schijnzelfstandigheid,
gebaseerd op angst.
Wij gaan er van uit dat niemand dit Twan toewenst!!
Omgang met
familie, vrienden en bekenden
Zoals gezegd kunnen jullie Twan en ons helpen bij het
hechtingsproces.
Om de hechting van Twan zo goed mogelijk te laten verlopen, is
het noodzakelijk een hechtingsperiode in te lassen. Gedurende
deze periode moeten wij er voortdurend voor Twan zijn, laten
merken dat hij altijd op ons kan rekenen, hem laten ontdekken
dat wij te vertrouwen zijn en dat hij zich bij ons veilig kan
voelen. Deze periode betekent ook dat de hoeveelheid bezoek aan
huis zoveel mogelijk beperkt moet blijven, hoe moeilijk dat ook
voor jullie en ons is. Bellen, etc. mag uiteraard altijd.
Voor de hechting is het belangrijk dat alleen wij Twan de eerste tijd verzorgen, aandacht en liefde geven, troosten etc.
Jullie kunnen Twan helpen te leren wie haar ouders en zus zijn door
de eerste tijd zoveel mogelijk afstand te houden. Dat betekent
bijvoorbeeld dat het beter is hem niet op schoot te nemen of op
tillen en hem niets zelf te geven. Als je hem toch iets willen
geven, doe dat dan via ons zodat wij het aan hem kunnen geven.
Dit geldt al vanaf het moment dat
we hem voor de eerste keer in onze armen sluiten. Op deze
manier moet Twan leren dat wij zijn ouders zijn en een
vertrouwensband opbouwen. Wanneer Twan dit niet leert kan dit
op latere leeftijd negatieve gevolgen hebben.
Wij begrijpen heel erg goed dat dit voor niemand leuk is, maar
het is heel erg belangrijk voor de toekomst van Twan. Hoelang
deze periode gaat duren hangt volledig van zijn ontwikkeling af.
Bij Yenthe
is het hechtingsproces mede dankzij jullie medewerking goed
en voorspoedig verlopen, onze dank daarvoor! en we gaan ervanuit dat we ook nu
weer op jullie kunnen rekenen!
|